Resident Evil 4 (2005)

To już czwarta recenzja czwartego Residenta na naszych łamach. Po 2 latach od premiery gra wciąż pozostaje pod wieloma względami niedościgniona.

Fable i Jade Empire pokazały, jak należy przenosić gry z konsoli i szkoda, że Capcom wynajął do pracy tych samych partaczy co w wypadku Onimushy i Devil May Cry.

Posiadacze PS2, którzy z zazdrością spoglądali na wyłączność Nintendo na gry z serii Resident Evil, mogą otwierać szampany. Jak się okazuje, nawet najlepiej wyglądającą grę na NGC można z powodzeniem przenieść na hardware’owo słabszą czarnulkę.

Idea i klimat „Resident Evil 4” zmieniały się niemalże 3 razy. Wiele rozwiązań, jak choćby sklepy czy brak zombie budziło wątpliwości fanów serii. Czy Capcom stanął na wysokości zadania? Czy „Resident Evil 4” to nadal te klimaty, które lubimy?

Capcom dokonał odważnego ruchu praktycznie zmieniając gatunek cieszącej się pozytywnymi ocenami serii. Jasne, Resident Evil 4 wciąż jest oflagowany jako survivar horror jednak jest tu tyle zmian, że nie da się tego zestawić w jednym szeregu z poprzedniczkami(chociaż można powiedzieć, że twórcy już w trójce kombinowali kładąc większy nacisk na akcję aniżeli na klimat). Patrząc z dzisiejszej perspektywy był to strzał w dziesiątkę - gra zajmuje najwyższe miejsca we wszelakich rankingach i uznawana jest za jedną z najlepszych gier swojej generacji.Mimo że osobiście wolę, można powiedzieć, bardziej survivalowo-horrorowego Residenta takiego jak w dwóch pierwszych częściach to w czwórkę grało mi się po prostu świetnie. Gra posiada bardzo satysfakcjonujący gameplay z charakterystyczną mechaniką strzelania(w 2005 to miało prawo robić wrażenie) oraz ulepszaniem i organizowaniem ekwipunku. Pomimo odcięcia pępowiny od Racoon City mamy tutaj do czynienia z typową, residentową fabułą która z biegiem czasu i rozwojem sytuacji nabiera większego sensu. Horroru tutaj jak na lekarstwo, jednak bądźmy szczerzy, gry z tej serii nie należą do najstraszniejszych(może poza jedynką, przynajmniej w moim przypadku) zwłaszcza jeżeli ktoś oczekuje dziesiątek jump scarów. W przypadku tej serii to co w dużej mierze składało się na element horroru to w moim odczuciu poczucie osaczenia, niepokoju i ciągłego napięcia oraz świetnie dopasowana muzyka potęgująca cały ten przytłaczający nastrój. To działało bardzo dobrze w dwóch pierwszych częściach, gorzej w trójce czy po części w spin-offach, jednak tutaj trochę tego brakuje (jest za to więcej czystego gameplayu) dlatego ciężko jest czwórkę porównać do poprzedniczek.Jeśli chodzi o to co kolega wyżej wymienił czyli siermiężne sterowanie(ja bym do tego dorzucił jeszcze mozolne ruchy Leona i oponentów) oraz szarobure lokacje to spoglądając na poprzednie części wniosek nasuwa się sam - ta gra miała tak wyglądać i prawdę mówiąc - ograniczone, niezdarne ruchy przy zbliżającym się zagrożeniu oraz posępny, depresyjny krajobraz - to są właśnie te najbardziej horrorowe elementy gry i moim zdaniem oba budują klimat i działają bardzo dobrze.

Capcom pokazał dobitnie, że nawet w naprawdę znakomitej grze można jeszcze coś poprawić i sprawić tym samym, że wydanie konwersji ma sens i nie jest wyłącznie próbą łatwego zarobienia pieniędzy. Czy warto zagrać na kompatybilnym wstecznie Wii w tytuł wydany wcześniej na Game Cube? Powiem krótko: cholernie warto!