6. Planescape: Torment. Top 100 RPG – Wiedźmin w górę!

• Ranking 100 najlepszych gier RPG wszech czasów – edycja 2016
• 100. Chrono Cross
• 90. Dragon Age: Inkwizycja
• 80. Stonekeep
• 70. Dark Souls III (nowość na liście)
• 60. Child of Light
• 50. Divine Divinity
• 40. Undertale
• 30. Mass Effect
• 20. The Elder Scrolls III: Morrowind
• 18. Pillars of Eternity
• 16. Dragon Age: Początek
• 14. Wiedźmin
• 12. Chrono Trigger
• 10. Mass Effect 2
• 8. Star Wars: Knights of the Old Republic
• 6. Planescape: Torment
• 4. The Elder Scrolls V: Skyrim
• 3. Gothic
• 2. Baldur’s Gate II: Cienie Amn
• 1. Wiedźmin 3: Dziki Gon

6. Planescape: Torment

W tamtym roku pisałem, że Planescape: Torment nie ma prawa znaleźć się zbyt daleko od szczytu rankingu – i jak na razie stwierdzenie to się sprawdza, bo gra wciąż utrzymuje szóstą lokatę. Tak powinno zresztą zostać (albo wręcz jeszcze się poprawić). Choćby za ten pamiętny prolog w kostnicy... i nieprawdopodobny klimat, którym gra wgniotła nas w fotele od pierwszych chwil. Niby całość bazowała na zwykłej mechanice D&D, ale dzięki realiom i fabule było to doświadczenie tak odmienne od Baldur’s Gate, jak tylko można sobie wyobrazić.

W Planescape wszystko wydawało się niesamowite – począwszy od Sigil, czyli „Miasta Drzwi”, przez borykającego się z problemem nieśmiertelności Bezimiennego i jego towarzyszy (jak choćby czaszka Morte), po narrację prowadzoną przez rozbudowane opisy oraz dojrzałą fabułę, stawiającą pytanie: „Co może zmienić naturę człowieka?”... To wszystko składa się na niepowtarzalne doświadczenie. Oby wychodzący za parę tygodni Torment: Tides of Numenera zdołał sprostać dziedzictwu swego duchowego poprzednika...

5. Fallout 2

Po solidnym awansie w ubiegłym roku fortuna znowu odwróciła się od Fallouta 2, spychając go z podium (choć jeszcze nie na tak niską pozycję, z jakiej startował w rankingu w 2014 roku). Po takich roszadach nie sposób prorokować, gdzie ów tytuł znajdzie się za dwanaście miesięcy, ale jedno nie ulega wątpliwości – ani Wy, ani my nie pozwolimy odejść mu nigdzie daleko. Więc za co kochamy Fallouta 2? Imię tych aspektów jest: legion.

Kochamy go za pierwszorzędny klimat postapokaliptycznych pustkowi w unikatowym, retrofuturystycznym stylu. Za dojrzałość w konstrukcji świata i fabuły, ale niepozbawioną nutki humoru. Za mechaniczne dobrodziejstwa, z rozwojem postaci w systemie SPECIAL na czele. Wreszcie za szeroko pojętą wielkość. Laik, gdyby mu pokazać pierwszego i drugiego Fallouta, prawdopodobnie nie potrafiłby wskazać między nimi różnicy – ale ktoś, kto grał w obie odsłony, wie, że dzieli je głęboka przepaść. I jest to przepaść, która sprawia, że Fallout 2 jak najbardziej zasługuje na miejsce tuż za erpegowym podium.