Wiedźmin 2: Zabójcy Królów

Blisko rok po premierze wersji pecetowej, drugi Wiedźmin zaznacza swoją obecność również na konsoli Xbox 360. W recenzji sprawdzamy, czy warszawskie studio poradziło sobie z wykonaniem konwersji.

Wiedźmin 2: Zabójcy Królów to na pewno jedna z najważniejszych tegorocznych premier w Polsce. W recenzji odpowiadamy na pytanie, czy twórcy podołali gigantycznym oczekiwaniom graczy oraz jak wywiązali się ze składanych obietnic.

Ogólnie rzecz biorąc grało się przyjemnie - wciągająca intryga, prosty i przyjemny rozwój postaci, trudne wybory, charakterystyczne dialogi pasujące do stylu Sapkowskiego i ciekawe misje poboczne (troll który ze smutku popadł w alkoholizm to mój faworyt). Podobnie jak część pierwsza gra jest podzielona na akty które przenoszą gracza w kolejne lokacje i które w moim odczuciu są bardzo nierówne (generalnie poprzednia część Wiedźmina miała znacznie ciekawsze lokacje i mroczniejszy klimat). Pierwszy akt to moim zdaniem najmocniejszy punkt gry - Flotsam i jego okolice to zdecydowanie najciekawsze miejsca w grze. Kolejne lokacje nie są już tak klimatyczne co pozostawia niedosyt, jednak nie wpływa to diametralnie na ogólny, pozytywny odbiór.

No tutaj Polacy się postarali. Wciąż wiernie odtworzono przygody Geralta z książki Sapkowskiego do gry. Fajnie wymyślono import zapisów z jedynki, wtedy automatycznie kontynuujemy to, co zaczęliśmy w jedynce. Fabularnie wymiata, graficznie jest dobrze, ale optymalizacja leży. System walki jest znacznie uproszczony, bo mamy teraz tylko ciosy: szybki oraz ciężki, ale i tak trzeba znać taktyki na konkretnych przeciwników. Nieco uboższy bestiariusz, klasyczny kościany poker, nowość w postaci siłowania się na rękę, no i sekwencje QTE podczas jatek na pięści. Dużo tu wymieniać, polecam gorąco!

+++ Dużo ciekawych postaci +++ Świetnie napisane dialogi ++ Misje poboczne wpisujące się w konwencję świata gry ++ Bardzo dobrze poprowadzona fabuła ++ Idealnie wykonana konfrontacja z ostatnim bossem ++ Język używany przez postaci odzwierciedla ich stan społeczny, charakter ++ Całkowicie inny akt II dla różnych decyzji + Dobry system rozwoju postaci + Wysoki poziom trudności - - Ograniczenie maksymalnego poziomu doświadczenia - - Zbyt mało misji pobocznych - - Walka wymusza wykonywanie dużej ilości uników - Słabo wykonana gra w kości - Korytarzowe mapy

Nie tak nastrojowa jak pierwsza część, nie tak rewelacyjna jak trzecia. To kawał dobrej gry ale jakoś najrzadziej chce mi się ją przechodzić w porównaniu do innych wiedźminów. Co nie znaczy, że nie polecam, o nie!Zalety:1. Ciekawa i intensywna fabuła. Dużo spisków, epickich momentów, pamiętnych wydarzeń i emocji. Bardzo różni się pod tym względem od pierwszej części. Tam też było to wszystko ale chodzi raczej o tempo wydarzeń, tu jest po prostu dużo szybsze.2. Dubbing. Moim zdaniem najlepszy spośród wszystkich trzech części.3. Ciekawe i dobrze poprowadzone postaci. Aż sam się zdziwiłem jak bardzo zżyłem się z takim Rochem czy jak bardzo obchodziła mnie Saskia.4. Flotsam czyli pierwsza większa lokacja. Ja po prostu uwielbiam takie niebezpieczne osady na skraju lasu a tą polubiłem wyjątkowo. Może to trochę śmieszne i głupie ale zdarza mi się czasem wyobrażać sobie różne nierealne scenariusze życia w podobnych światach i miejscach i Flotsam jest jednym z moich ulubionych obok takich lokacji jak Lonlywood i Kuldahar z Icewind Dale czy Krzepa z pierwszych Pillarsów :p Względne bezpieczeństwo za murami, zbierający się wieczorem wieśniacy przy ognisku by snuć opowieści, cudowny klimat. Inne lokacje też są ciekawe ( Vergen ) ale już mniej.5. Zadania które potrafiły mnie naprawdę zaciekawić. Przeklęty szpital psychiatryczny to najlepszy przykład.6. Główny antagonista(?). Niejednoznaczna, cholernie charyzmatyczna i cudownie przebiegła postać. I to, że możemy napić się z nim przed walką wódki. Czemu nikt dotąd nie wpadł na coś takiego?7. Dużo możliwości wyboru przy rozwiązywaniu zadań i różne zakończenia. Niezbyt mnie obchodzą wyliczenia czy jest ich 16 czy 24 czy tysiąc pięćset sto dziewięćset, liczy się, że jest tego sporo. Dla mnie zaletą jest również to, że w pewnym momencie podejmujemy decyzję która wpływa na to gdzie trafimy w drugim akcie. Dla mnie to zaleta bo i tak gry przechodzę wielokrotnie i miło doświadczyć dużo nowej zawartości ale dla kogoś kto zwykle gra jeden raz w dany tytuł może to być wada, w końcu sporo mu umyka.Wady:1. Moim zdaniem gra nie ma bardzo dużych wad, to raczej mniej istotne rzeczy. Na przykład walka. Nie porwała mnie a konieczność ciągłego przetaczania się po ziemi w unikach była głupia.2. Długość gry. Gra jest dość krótka. Choć jak pisałem, są powody by zagrać w nią co najmniej dwa razy.3. Parę kiepskiej jakości żartów i przesada w prezentowaniu rubasznego humoru. Na przykład jajcowanie Geralta i Iorvetha z Władcy Pierścieni.

Jedna z najlepszych gier w historii, w którą nie zagrało wielu graczy. Na moim PC można było gotować jajka, ale co z tego - w 20 klatkach na sekundę dotarłem do końca i fantastycznie spędziłem miesiąc.

Do jedynki się ta część nie umywa. Owszem, dubbing, klimat (trochę słabszy od jedynki), lokacje (choć poruszanie się po nich bez klikania na mapę to istna katorga) to nadal prawdziwa rewelacja (Panu Rozenkowi to chyba pomnik powinni postawić), ale do rzeczy.Jak sam Geralt mówił w grze nie interesuje go polityka. Wszystko fajnie, tylko cała druga część opiera się na polityce. Było to ciekawe, ale przez pierwsze kilka godzin. We fabule znajdziemy też tradycyjny motyw zdrady, oczywiście w zakończeniu, przynajmniej moim, każdy każdego musiał zdradzić niczym w polskiej rodzinie:-DO sterowaniu już dużo osób się wypowiedziało, więc tylko powiem, że co do wspinania się to mam te samo zdanie co inni.Tak więc przeżyłem zawód, bo bardziej wyglądało to jak duże DLC aniżeli osobna część. Grając w jedynkę próbowałem się zaprzyjaźnić z niektórymi osobami, bo myślałem, że może to być potrzebne w następnych częściach. A co z postaci z jedynki zostało? Triss, Zoltan i Jaskier. Gdyby jeszcze nowe postacie epizodyczne były godne zapamiętania... a zapamiętałem tylko Trolla. To chyba wszystko, nie piszę więcej, bo jeszcze będę musiał obniżyć tą ocenę, a niechciałbym, bo była to udana produkcja, tylko posiadająca silną konkurencję.

Wiedźmin 2 Zabójcy Królów Edycja Rozszerzona. Moja ocena to takie naciągane 7 punktów. Grę przeszedłem na poziomie normalnym, czasami przy niektórych bossach, np: smoku, kejranie, ect to zmieniałem na łatwy poziom. Zajęła mi ta gra chyba z 23-27h, coś takiego. Odnośnie grafiki to totalna klapa, tekstury czasami wczytują sie za wolno, gdy zminimalizuje gre do pulpitu i potem wejde do gry z powrotem to nagle postaci nie ma, tylko dwa same miecze wiszące w powietrzu a nie na postaci. Draw Distance w grze również słaby, trawa wczytuje się dosłownie przed nami. :O Grałem na Wysokich w Full-HD i gra jak na 2011 nie powala graficznie. Ta gra ma masę bugów, bardzo dużo naliczyłem ich w walce, misjach i nie tylko, np: Misja gdy gdzieś tam szedłem z Roche'm, to on nagle dwie minuty idzie przy ścianie i nic, dopiero po dwóch wczytaniach gry coś zatrybiło i normalnie szedł. Ta część Wiedźmina jest najsłabsza według mnie. Grę przeszedłem po stronie właśnie Roche', nie pomagałem Iorweth'owi. Odnośnie klimatu i dialogów postaci gra nie dorównuje części pierwszej i trzeciej, ale nie jest tak źle. Klimat 7/10, dialogi postaci 7/10. Grafika 5,5/10. Sam Wiedźmin w tej części jest niezły, sama gra troche psychologiczna i ciekawa, trudne wybory. Z jednej strony np Letho można uznać za złego i niekoniecznie, gdyż pomagał on Wiedźminowi i Yennefer wcześniej, ja natomiast puściłem Letho wolno. Grywalność również na plus 7,5/10. Gierka na prawdę niezła i wciągająca, dużo akcji, potworów, ciężkich decyzji do podjęcia. Muzycznie również bardzo mi się podoba 7/10. Mogli poczekać z roczek i porządnie tą gre dopracować, ale cóż: "Wyszło jak wyszło". Ale pomimo wad i zalet daje Wiedźminkowi 2 7/10 i na pewno raz na jakieś tam dwa lata jeszcze przejdę całą grę. Pozdro.

Ukończyłem parę dni temu i powiem szczerze że lepiej, o wiele lepiej bawiłem się przy 1 na PC, i nie mam tu problemu z platformą ( na zasadzie że X360 jest gorszy bo słabszy niż ówczesne PC, więc i gry są "gorsze"), tylko po prostu gra średnio przypadła mi do gustu. Fabularnie jest dobrze, tu chwalę, postacie, dialogi itp. - wiadomka - mistrzostwo... lecz system walki, ten w mojej opinii jest beznadziejny, tak naprawdę Wiesiek nie wie chyba sam czy chce być cRPG czy grą akcji.Oczywiście Wiedźmin 2 to nie jest gniot, to kawał dobrego kodu, który warto ograć, lecz tak jak ja, nie każdy będzie się nim zachwycał ;)

Po odświeżeniu sobie leciwego W1 przyszedł czas na W2 i właśnie jestem świeżo po finale historii. Było to moje trzecie podejście do tego tytułu i drugie ukończenie. Za pierwszym razem, tuż po premierze mój sprzęt nie był w stanie uciągnąć W2, więc pomęczyłem się paręnaście godzin w 20-30 fpsach i dałem sobie spokój. Później już na nowym blaszaku wróciłem do W2 niedługo przed premierą Trójki, więc przechodziłem szybko, chcąc nadrobić, a jednak sporo tracąc. Wówczas to podążyłem ścieżką Roche'a, tym razem postanowiłem stanąć po stronie Iorwetha. I właśnie, to jest chyba największy plus tej gry. Obecnie co trzeci deweloper nawija nam o wyborach moralnych, a tak naprawdę, rzadko ma to wpływ na cokolwiek. W W2 ścieżki Roche'a i Iorwetha to są dwie niemal całkiem inne gry, stykające się ze sobą w kilku punktach. Tutaj serio wybory mają znaczenie.Druga sprawa, to W2 w stosunku to poprzednika zaliczył niesamowity skok techniczny. Ponad 7 lat po premierze, ta gra dalej wygląda znakomicie i daje masę frajdy zarówno podczas eksploatacji, jak i walki.Poziom trudności to kolejny wielki plus. Postanowiłem spróbować się na Mrocznym i częstotliwość umierania była niemniejsza niż w Dark Soulsach (z tą różnicą, że tutaj jest quick save do dyspozycji). Walka wymaga rozkminy i taktyki. Bezmyślne rzucenie się w wir walczących to pewna śmierć. Fajnym zabiegiem fabularnym jest stopniowe odzyskiwanie przez Geralta pamięci. warto poznać historię W2 nim zacznie się W3 (o ile jeszcze ktoś nie grał w żadną zgier).Właściwie, gdyby nie zamknięte lokacje, często z użyciem sztucznych przeszkód oraz lekkie uczucie znużenia pod koniec w Loc Muinn, nie wiem, czy W2 nie byłby minimalnie wyżej na mojej skali od swojego słynnego następcy (nie wliczając DLC do W3). Niemniej jest to gra znakomita i zasługuje, żeby o niej pamiętano, pomimo sukcesu i skupienia całej uwagi na części trzeciej.

Umęczyłem podobnie jak jedynkę. Gra jest dobra, ale jakoś nie moge ulec zachwytowi. Ogólnie postać Geralda mnie denerwuje. Czasem jest żenujący w swoich tekstach. Gra jest troche niewyważona. Na sam początek dostajemy jakiegoś Krakena do zabicia którego uśmiercenie jest raczej niemożliwe bez pomocy youtube. Początkujący gracz nie ma szans zabić go bez podpowiedzi jak to zrobić.NA koniec z kolei dostajemy smoka którego zabiłem za pierwszym razem bez większych problemów.Ogólnie denerwowało mnie tez picie eliksirów, długa animacja a Gelard klękał czasami w środku miasta. Smiesznie to wygląda. Inwertory i karta postacji tez jakieś mało satysfakcjonująca.Opowieść strasznie zakręcona. Zacząłem sie juz gubic . Za dużo imion - juz mi sie mieszały pod koniec. Pewnie to wina tego że nie jestem jakimś fanem fantastyki i nie poniosła mnie ta opowieść.

Plusów jest od groma, skupie sie na kilku minusikach:- krótka. W porównaniu do 1 czesci skrócono o połowe, a rozdział z Loc Muinne to nieco większe zakonczenie. - w porównaniu do 1 czesci... Geralt niemal nic nie chędożył :/ Udało mi sie tylko przeleciec Ves i dziwke, której jednak zapłacilem.... W 1 czesci Moj Wiedzmin chędożył jak Trybson na melanżu i miał wiecej kart z laskami niz gimbaza kart z pokemonami... a tu takie rozczarowanie...- zabrakło mi tez opcji screenowania... Tyle pieknych widoków a nie mam z tego zadnej "pamiątki"... Nawet zwykły Print screen nie przenosił screena do painta... Szkoda ze nie bylo skrotu np. pod klawiszem F12..A tak to giera mocarna! :)

Super nuda, przemęczyłem podobnie jak jedynkę. Gra była by OK jakby trwała 5-6 godzin reszta to wypełniacze. Grafa ok, walka OK. Właśnie zaczynam trójkę, naprawdę liczę, ze tym razem będzie OK.

Moja Ocena 10.0Doskonała kontynuacja doskonałej gry, choć szczyptę słabsza niż pierwowzór . Doczepić mogę się tylko do króciutkiego Aktu III i Epilogu ( w porównaniu do jedynką ) Gra jest przepiękna począwszy od lokacji aż do modelów postaci ( szczególnie do kobiet RED naprawdę się przyłożył ) Słowiański klimat i czarny humor wylewa się z ekranu przechodząc się po lokacjach które naprawdę robią wrażenie żyjącego świata . Dużo nawiązań do książki oraz postać samego Gerlada jest bardzo dobrze napisana. ( a zdarza się że nie tylko sterujemy łowca potworów ) Co do samej mechaniki w końcu możemy medytować prawie gdzie chcemy, a crafting jest znaczniej rozbudowany. Dzięki temu że pancerz składa się z elementów, a złota ciągle brakuje naprawdę trzeba rozważać co kupujemy. Jednak najważniejsze elementy jakie mnie urzekły to bardzo dobrze i ciekawie napisane WSZYSTKIE questy oraz wydawałoby się błahe wybory które mają olbrzymie konsekwencje na skale całego świata Sapkowskiego, a takiej intrygi politycznej nie znajdzie się w żadnej innej grze.

Jeszcze lepszy Wiedźmin 2 to bezapelacyjnie jedna z najwspanialszych produkcji z metką "made in Poland". Filmowcy - uczcie się od twórców gier!

Pierwszy Wiedźmin, choć okrzyknięty przez wielu rodzimych graczy tytułem wspaniałym i wyjątkowym, dla mnie takim nie był. Owszem gra była dobra, ale problemy z jakimi się borykała, bardzo obniżały ogólną fajność. Przede wszystkim Wiedźmin był wyjątkowo nierówny pod względem przebiegu fabuły i choć jeden poziom zachwycał, kolejny doprowadzał niemal do wymiotów. Kulała też walka, poziom technologiczny na czele z czasem ładowania się poziomów, a także szereg innych, pomniejszych rzeczy. Suma summarum były to górne poziomy stanów średnich, które wybijała ponad przeciętność fabuła trafiająca w gusta Polaków oraz bardzo mroczne i dorosłe podejście do kwestii moralności, seksu i życia. Niedawno ukończyłem część drugą i z przyjemnością muszę stwierdzić, że CD Projekt RED poszedł w dobrą stronę - przygotował grę DUŻO lepszą niż poprzedniczka.

Biorąc się za drugiego Geralta miejcie na uwadze, iż Zabójcy Królów czerpią z książek Sapkowskiego pełnymi garściami, klimatycznie wymiatają, aczkolwiek w wielu elementach nie dokonano ostatecznego szlifu.

W końcu to przeszedłem. Technicznie troszkę gra kuleje, ale poza tym, warto - każdy w sumie o tym wie.