Boże Ciało. Polskie filmy, którymi chwalimy się na Zachodzie

• Polskie filmy, którymi możemy się pochwalić na Zachodzie
• Boże Ciało
• Sala samobójców. Hejter
• Ida
• Zimna wojna
• Twój Vincent
• Ostatnia rodzina
• Cicha noc
• Atak paniki
• Córki dancingu

Boże Ciało

Jan Komasa od samego początku kręcił filmy, które wyróżniały się stroną realizacyjną i twórczą odwagą spośród innych tytułów powstałych na rodzimym podwórku. Człowiek ten nakręcił przecież teledyskowy romans w samym środku II wojny światowej (tak, mówię o Mieście 44), ale nie spotkał się on z uznaniem widzów. Pamiętam nawet, kiedy w sieci opublikowany został plakat i tytuł jego nowego projektu, Bożego Ciała, i te wszystkie żartobliwe, krytyczne komentarze niepoparte żadną merytoryczną argumentacją. Dziś ci sami ludzie mają Komasę za jednego z najciekawszych polskich reżyserów.

Corpus Christi okazało się bowiem naprawdę zgrabnie i odważnie opowiedzianą historią reprezentującą kino środka, czyli taki nurt, który jest równocześnie artystyczny, ale i przystępny dla niedzielnego widza. Wszyscy Polacy zachwycili się opartym na faktach filmem o chłopaku z poprawczaka, który staje się księdzem w jednej z wiejskich parafii i ewangelistą na miarę naszych czasów.

Produkcja ta była zresztą bardzo uniwersalna pod względem treści, a więc zainteresowała się nią również zagraniczna publika. Film Komasy zgarnął nagrodę specjalną na prestiżowym festiwalu filmowym w Wenecji, ale i został nominowany do Oscara, przez co zyskał niesamowity rozgłos. Ba, polski reżyser zaczął być nawet bacznie obserwowany przez zachodnich krytyków i producentów, co szybko przełożyło się kolejne międzynarodowe sukcesy, o których zresztą zaraz opowiem.