Once (2007). Najtańsze filmy, które zarobiły MILIONY

• Najtańsze filmy, które zarobiły MILIONY
• Między słowami (Lost in Translation; 2003)
• Gwiezdne wojny: Nowa nadzieja (Star Wars: A New Hope; 1977)
• Piątek trzynastego (Friday the 13th; 1980)
• Piła (Saw; 2004)
• Moonlight (2016)
• Uciekaj! (Get out; 2017)
• Once (2007)
• Halloween (1978)
• Rocky (1976)
• Super Size Me (2004)
• Paranormal Activity (2007)

Once (2007)

Prawdziwy fenomen i niesamowity hit festiwalu Sundance. Skromna irlandzka produkcja zachwyciła krytyków oraz widzów nie tylko poruszającą historią, ale też przepiękną ścieżką dźwiękową. W 2008 roku piosenka Falling slowly została nawet wyróżniona Oscarem, a płyta z utworami z filmu doskonale sprzedawała się jeszcze przez kilka następnych lat. John Carney stworzył obraz ciepły, niezwykle prawdziwy i dogłębnie poruszający, bez niepotrzebnego melodramatyzmu czy wymuszonego patosu.

Obserwując pierwsze spotkanie i rozwijającą się relację głównych bohaterów, można doświadczyć wielu emocji, które delikatnie grają na najczulszych strunach. Nieudany podryw ulicznego grajka zaczepiającego handlującą kwiatami zagubioną imigrantkę z Czech daje początek niezwykle inspirującej historii. Nie jest to jednak typ pozytywnego filmu motywującego do sięgania po sukces. Ogólny wydźwięk okazuje się tu bardzo słodko-gorzki i chociaż w pewien sposób seans podnosi na duchu, nie wprawia w dobry humor ani nie daje pocieszenia.

Możliwości finansowe twórców były bardzo ograniczone – 75% budżetu musiała wyłożyć Państwowa Agencja Rozwoju Irlandzkiego Przemysłu Filmowego. W role drugoplanowe wcielili się bliscy i znajomi twórców (m.in. narzeczona reżysera). Do tego wiele scen było kręconych przez przygotowania – ujęcia na ulicy zostały zrealizowane bez uprzedzenia osób postronnych. W celu cięcia kosztów nagrywano tylko w naturalnym świetle oraz wykorzystywano prywatne mieszkania. Okres zdjęciowy trwał zaledwie 17 dni.

Forma quasi-musicalu w żaden sposób nie wydaje się tu sztuczna czy teatralna. Akcja płynie spokojnie i bardzo naturalnie, ale ani przez chwilę nie nudzi. Emocje oglądane na ekranie są niesamowicie realistyczne, przez co silnie rezonują z odbiorcą – nie tylko z tym, który miał podobne doświadczenia. Pojawia się tu bowiem sporo uniwersalnych tematów oraz odczucia, które towarzyszą wielu osobom na różnych etapach życia. Seans autentycznie wzrusza, bez łzawych, ckliwych zabiegów, a muzyczne wstawki są wręcz magiczne. Nic dziwnego, że film zachwycił tylu widzów. Budżet zwrócił się prawie 110-krotnie, a w 2007 roku w samym USA sprzedano ok. 60 tysięcy egzemplarzy płyt z soundtrackiem.