Pełny magazynek (Full Metal Jacket). Filmy wojenne, po których zostaniesz pacyfistą

• Najlepsze filmy wojenne, po których zostaniesz pacyfistą
• Szeregowiec Ryan (Saving Private Ryan)
• Dunkierka (Dunkirk)
• Pełny magazynek (Full Metal Jacket)
• Czas apokalipsy (Apocalypse Now)
• Kanał
• Przełęcz ocalonych (Hacksaw Ridge)
• Złoto dla zuchwałych (Kelly’s Heroes)
• Pluton (Platoon)
• 9 kompania (9 rota)
• Cienka czerwona linia (The Thin Red Line)

Pełny magazynek (Full Metal Jacket)

Najbardziej utalentowany reżyser w krótkiej historii istnienia X muzy, prawdziwy wirtuoz i sadysta, król wszystkich gatunków – wiele różnych wyróżnień, przydomków i przywar pasuje do Stanleya Kubricka. No bo to jest gość, który kiedy chciał zrobić horror, to zrobił horror, a kiedy chciał powtórzyć scenę kilkadziesiąt razy, to aktorzy musieli się na to zgodzić. Lśnienie, Mechaniczna pomarańcza, 2001: Odyseja kosmiczna – to chyba jego święta trójca dzieł o zupełnie innej charakterystyce, ale jednym punkcie wspólnym – motywie izolacji, samotności, psychozy. Kubrick podobne tereny zgłębiał właśnie przy pomocy filmu wojennego, ale w nim oprócz jednostki ważną rolę spełniała także grupa.

Dwa akty – w tylu zamyka się Full Metal Jacket (pozwólcie, że zrezygnuję z mało popularnego tytułu polskiego na rzecz jego wersji oryginalnej). Każdy z nich na jakiś sposób opisuje paradoksy, ale i patologie życia na froncie. Pierwszy to przede wszystkim historia inicjacyjna, w której to świeżo upieczeni żołnierze muszą przeżyć prawdziwą szkołę przetrwania u toksycznego i wrednego sierżanta Hartmana (wybitna rola świętej pamięci R. Lee Ermeya). Nacisków dowódcy nie wytrzymuje jeden z wojskowych żółtodziobów i kończy się to tragedią. Jakże charakterystyczny Kubrickowski dramat jednostki.

Większość akcji odbywa się jednak na polu bitwy, i to na nim poznajemy oddział specyficznych, lekko szurniętych bohaterów, którzy kroczą przez płonące wietnamskie miasteczko i wystrzeliwują lokalnych bojowników jak kaczki. Zresztą Azjaci nie pozostają Amerykanom dłużni. Widz jest więc świadkiem powstania pewnego rodzaju rodziny, która całkowicie zatraciła się w swoich poczynaniach. Albo po prostu już przestał ją obchodzić jakikolwiek kodeks moralny. Jest to całkiem prawdopodobne, jeśli weźmie się pod uwagę, że w jednej ze scen nasi drodzy towarzysze broni śpiewają wspólnie o Myszce Miki, aby desperacko zachować w sobie choćby odrobinę dziecięcej niewinności.