Dunkierka (Dunkirk). Filmy wojenne, po których zostaniesz pacyfistą

• Najlepsze filmy wojenne, po których zostaniesz pacyfistą
• Szeregowiec Ryan (Saving Private Ryan)
• Dunkierka (Dunkirk)
• Pełny magazynek (Full Metal Jacket)
• Czas apokalipsy (Apocalypse Now)
• Kanał
• Przełęcz ocalonych (Hacksaw Ridge)
• Złoto dla zuchwałych (Kelly’s Heroes)
• Pluton (Platoon)
• 9 kompania (9 rota)
• Cienka czerwona linia (The Thin Red Line)

Dunkierka (Dunkirk)

Jeżeli oglądaliście Incepcję, Interstellar lub Mrocznego rycerza, to z pewnością zauważyliście, że Christopher Nolan uwielbia konstruować światy monumentalne, pompatyczne i często skomplikowane. I choć czasem bardzo trudno zrozumieć, jakiego rodzaju filozoficzne prawdy mają nam zostać wyłożone, to akcję obserwuje się z niemałym zapałem i podnieceniem. W pewnym momencie Krzysiek uznał, że jego styl idealnie sprawdziłby się w gatunku wojennym. I wiecie co? Nie mógł mieć więcej racji.

Dunkierka powala przede wszystkim sposobem narracji. Spora grupa żołnierzy oczekuje w niecierpliwości na ekipę ewakuacyjną, będąc pod ciągłym ostrzałem wroga. Nolan postanowił więc po raz kolejny bezczelnie zabawić się z motywem czasu i podzielił historię na trzy perspektywy: lądową, powietrzną i morską. O tej pierwszej już mówiłem, traktuje ona o tych biedakach próbujących przetrwać na plaży. Wśród nich znajduje się nawet Harry Styles i uwierzcie mi, ani przez chwilę nie pomyślałem, że ten chłopak kiedykolwiek grał w boysbandzie. Strach i niepewność przez cały czas były wymalowane w jego oczach.

Nieco pewniej i mniej strachliwie jest między chmurami. To właśnie pod osłoną nieba Tom Hardy wraz z ekipą prowadzi powietrzne strzelaniny, a kamera zwraca jedynie uwagę na ciasnotę kokpitu i stalowe nerwy pilotów wyrażane ich skupionymi oczyma. Po wodzie zaś porusza się skromna, rybacka ekipa ratunkowa, która działa bardziej sercem niż rozumem. Ale czego się nie robi, by uratować ludzkie życia? I w takim tempie mijają kolejno sekundy, minuty oraz godziny akcji. Niezależnie od tego, kogo obserwujemy na ekranie, zawsze wiemy, że wróg czyha gdzieś za rogiem. Tylko – no właśnie – kto tak naprawdę jest tym wrogiem?