The Medium

The Medium intrygowało od pierwszych zapowiedzi i w finalnej wersji nie zawodzi! To horror, który straszy nie tylko demonami, ale i mrocznymi kartami polskiej historii.

Świetna gierka! Bardzo ciekawy pomysł z tym podziałem na świat normalny i duchowy jak i zagadki z tym związane. Graficznie bardzo ładnie to wygląda. Historia przedstawiona wciągnęła mnie także gra nie nudziła i ukończyłem nie zbaczając na inny tytuł. Ale że to jest polska produkcja to rozwaliły mnie te notatki w języku angielskim! Polska gra której akcja dzieje się w Krakowie i ja podnosze kartki które są w jezyku angielskim??? Przecierz to jest jakaś totalna porażka! Widać, że studio ma swoich rodaków tak jakby lekko w dupie i za ten manewr ocena w dół. Ogółem bardzo dobry tytuł z fajnymi miejscówkami i dobrą fabułą! Polecam!Dodam tylko, że taki średni Inkwizytor też od polskiej ekipy ma dubbing polski a Medium nie! Śmieszne, że takie studio nie potrafi zrobić gry polskiej która dzieje sie w Polsce i nie zrobić dubbingu dla swoich polskich odbiorców. Bloober Team pała za to!

Wow, gra klimatyczna i pełna emocji. Trochę słabo zoptymalizowana. Największa wadą jest brak polskiego, zwykle gram w gry po angielsku, nawet jak jest polska wersja, czytam, rozumiem i mówię płynnie, ale tu chętnie zagrał bym po polsku, dodało by to tylko klimatu... zwłasza, że zainwestowano w przednią obsadę (Dorociński).Bloober Team wydaje mi się, że jak wydacie po polsku sporo dodatkowej kasy dojdzie, grę nawet polecił bym znajomym którzy nie grają. Bez polskiego wydaje się nieskończona.

Pozytywnie zaskoczony jestem, przyjemnie spędzone 8 godzin, na czas nie narzekam bo gra była w końcu od początku w game passieHistoria jest świetna, trzymała od początku do samego końca w napięciu i czekałem co sie wydarzy, te podawanie nam po troszku informacji bardzo dobrze wykonane, wszystko sie trzyma kupy, notatki pomagające nam jeszcze bardziej zrozumieć sytuacje jak najbardziej działająJedynie miałem lekki zastój przy momentach kiedy graliśmy Tomaszem, jakoś zbyt było to rozwleczone jak dla mnieKlimat, muzyka toptroche irytujące było grając z dubbingiem angielskim i napisami polskimi zmiana imion - polskie napisy je spolszczały (tak jak powinno być, w końcu akcja dzieje sie pod Krakowem) a angielski dubbing je zangielszczał co mi sie troche gryzło. Serio nie mogli polskich imion zostawić? W ten sposób klimat lekko ulatuje ;) I ogólnie więcej tego typu nieścisłości - szyld na budynku jest po polsku, napisy na ścianach już po angielsku, ale też jak trzeba to są po polsku. Po co takie zabiegi? Powtórze raz jeszcze - klimat uciekaZagadki nie za trudne, kwestia gustu dla mnie to na plus - nie lubie jak łamigłówki mnie od historii za długo odciągają - tu szło to płynnie.Nalezy pamiętać że to gra gdzie nie ma żadnego wyzwania - to bardziej coś w stylu life of strange czy tego typu podobnych - poza kilkoma momentami gdzie trzeba uciekać przed przeciwnikiem to chodzenie po lokacjach i czytanie notek. to nie horror w stylu outlasta, co pewnie niektórych może odrzucićminus za cliffhangera na koniec. tfu. Solidne 8. A nawet dam 8.5 na zachęte

Bardzo pozytywne zaskoczenie, ciekawy świat i fajna fabuła. Dlaczego to nie chodzi w 60 klatkach na XsX?! Na szczęście jest w Game Passie!

The Medium: 9/10Czas ukończenia: ok 9hPlatforma: Xbox Series XGry ukończone w 2021r: 11The Medium zacząłem bez większych wymagań. Klimat PRL oraz swojskie ciekawostki, były głównym powodem zaczęcia tej produkcji. Zaledwie po kilku minutach gry, wciągnąłem się na całego i Medium stało się dla mnie jedną z największych niespodzianek ostatnich lat! Fabuła trafiła w moje gusta i do końca śledziłem z zapartym tchem. Graficznie tytuł prezentuje się bardzo ładnie, a "sztywna" kamera przywołuje na myśl stare Silent Hill. Jednym minusem są anglojęzyczne napisy na reliktach z PRL. To wybija z rytmu i nie pasuje. Po ograniu Medium, mogę śmiało stwierdzić, że dla tej gry, warto było kupić Xboxa blush

Ogólnie moim zdaniem gra, na którą było bardziej warto czekać niż na cyberpunka, ale oczekiwań tutaj nie miałem żadnych.Graficznie bardzo dobrze, nawet na ustawieniach low. Nie jest to też cud – coś trochę lepszego niż syberia 3. Wygląd głównej bohaterki i lokacji też przywodzi na myśl syberię (zwiedzamy opuszczony ośrodek wypoczynkowy w stylu PRL).Wbrew temu co twierdzą recenzenci nie jest to kompletnie chilloutowa gra, nie zauważyłem również żadnej „odwagi bohaterki, która udziela się graczowi”. Wręcz przeciwnie, w grze jest jeden jumpscare (kiedy zaglądamy przez dziurę w ścianie do pokoju obok), a do tego kilkukrotnie musimy uciekać przed potworem lub skradać się przechodząc przez lokacje, które on patroluje.Nie pomaga w tym beznadziejna kamera, która niby jest ustalona w 1 miejscu, ale tak naprawdę cały czas odchyla się w kierunku bohaterki (np. gdy przechodzimy z lewej strony pokoju na prawą), a do tego ujęcia co chwilę się zmieniają. Jeden mały pokój potrafi mieć 5 ujęć kamery, zależy nie od tego gdzie stoimy. Cholery można z tym dostać grając na padzie i ciągle zmieniając kierunek w którym idziemy – bo np. podchodzimy do biurka które jest na wprost, a potem w połowie pokoju kamera zmienia kąt i biurko widoczne jest gdzieś z boku ujęcia i żeby do niego dojść już nie wychylamy gałki w górę tylko w bok albo w dół.Nie zgodzę się również, że „mechaniki gameplayowe są tu proste i niejako na trzecim miejscu – dopiero za fabułą oraz klimatem”. Wręcz przeciwnie – 3/4 gry to chodzenie w kółko i szukanie kluczy lub przedmiotów pozwalających nam przejść dalej. Przez toporne sterowanie i ujęcia kamery szybko robi się to nudne, żmudne, męczące, denerwujące i przysłaniające ciekawą fabułę. Żywy przykład, spotykamy npca, gadamy z nim, potem mamy się spotkać w świetlicy ośrodka. Problem w tym, że zanim do tej świetlicy dotarłem to minęła chyba z godzina gry i kompletnie zapomniałem po co tam w ogóle idę. Po drodze znajdujemy nic nie mówiące listy i notatki. Jedynie wspomnienia duchów i cutsceny mają jako taki sens, bo podają graczowi fabułę łyżką w sposób dosłowny. Niestety mechanika podwójnego świata czasami nie ma sensu. Bohaterka w losowych miejscach rozdwaja się i jest w obu światach na raz, przez co jeżeli w jednym świecie drzwi są zablokowane to w drugim nie może przez nie przejść (z wyjątkiem sytuacji gdy w świecie ducha przejście jest dostępne, ale możemy duchem odejść tylko na chwilę i tylko po to, żeby odblokować przejście dla ciała). W innych momentach jest jednak tylko w świecie ducha, albo tylko w świecie fizycznym. Wówczas nie musi się przejmować brakiem przejścia w drugim świecie. Lenistwo twórców, którym nie chciało się wyświetlać obu światów na raz?Nie kojarzyłem również lokacji z Polską. Wyglądało mi to bardziej na coś rosyjskiego lub ogólnie europejskiego. Takie ni to Czechy ni to Syberia. W recenzji gry-online czytamy, że „Nie mamy też wrażenia, że historia jest celowo wydłużana tylko po to, by gra nie była za krótka. Można zupełnie stracić rachubę czasu, badając kolejne lokacje i tematy, bo scenariusz okazuje się ciekawy i wciągający” – niestety kompletnie nie mogę się z tym zgodzić z powodów, które wymieniłem wyżej. Po prostu sam gameplay jest na tyle nużący, że nie mamy siły męczyć się z nim by liznąć nieco fabuły, pomimo tego, że jest ona na wysokim poziomie. Grę najlepiej męczyć (dosłownie) kilka wieczorów, bo przejście jej na raz czy dwa razy bez przerw to prawdziwa katorga i brawa dla tego, kto nie będzie po takiej „przygodzie” sfrustrowany. Po wszystkich tych mordęgach zapomnicie jednak o co w tej grze w ogóle chodziło.Nie ma tu żadnych oryginalnych zagadek, większość gry to szukanie kluczy i przedmiotów do przejścia dalej, a jedyne „niepowtarzalne” (w tym znaczeniu, że występują w grze raz, a nie, że nigdy nie wystąpiły w innych grach) zagadki są banalnie proste – np. obrócenie 3 elementów „globusu” żeby utworzyć twarz.Nie zgadzam się natomiast, że postacie, animacje czy mimika twarzy w jakikolwiek sposób należą do poprzedniej (czymkolwiek miałaby ona być) generacji. Większość scen i lokacji jest na tyle ciemna, że nie sposób zauważyć jakichś negatywnych aspektów wspomnianych elementów, o ile ktoś nie będzie siedział z lupą przy monitorze.Podsumowując – jeżeli chcecie kolejnej Syberii z ciekawymi bohaterami i ciekawą historią w tle, zrujnowaną jednak przez ślamazarność gameplayu (chodzenie od jednych zamkniętych drzwi do drugich i błądzenie w kółko po tych samych pokojach) i frustrujące sekwencje skradankowo-ucieczkowe, to polecam. W przeciwnym razie odpadniecie po dwóch godzinach.

The Medium pozytywnie mnie zaskoczyło.Planowałem tylko rzucić okiem, skoro i tak gra wylądowała w Game Passie. Ostatecznie spędziłem z nią weekend. To świetna propozycja dla fanów gier przygodowych z elementami grozy, a zarazem laurka dla polskiego odbiorcy.Odniesień do naszej historii jest mnóstwo, obecność malucha, junaka i wstawek o Solidarności, nawiązania do twórczości Beksińskiego to tylko wierzchołek góry lodowej. To ryzykowna decyzja, która mogła odstraszyć zagranicznych użytkowników. W końcu nie każdy jest Normanem Davisem. Tym bardziej doceniam odwagę. Szkoda, że twórcy nie zdecydowali się na polski dubbing i nie zachowali konsekwencji językowej w znajdźkach.The Medium ma niezły scenariusz i udźwiękowienie budujące klimat. Horrorem jest jednak mało strasznym, a już z survival horrorem nie ma totalnie nic wspólnego. Mechanika dwóch światów to iście filmowy patent. Może nie do końca wykorzystany, ale moim zdaniem Bloober Team idzie w dobrym kierunku.Jeśli The Medium wyjdzie w pudełku, z pewnością się skuszę.