The Banner Saga

Okazuje się, że gra ufundowana na Kickstarterze może zasługiwać na wysoką ocenę. The Banner Saga, dzieło studia Stoic to wybitny erpeg, który powinien zainteresować także fanów taktycznych, turowych walk.

Do ogrania Banner Sagi zabierałem się dobre pół roku, jakoś nie mogłem się przełamać i zagrać w kolejną turówkę (mimo faktu, że jestem fanem tego gatunku) i podchodziłem dosyć obojętnie do tej gry i niestety po ukończeniu pierwszej części moje zobojętnienie pozostało. Gra umiejscowiona jest w brutalnych realiach mitologii nordyckiej, w której słońce nagle zatrzymało swój bieg i nastał wieczny dzień. Z podziemi wyłoniły się drążyciele, (którzy z wyglądu przypominają mi trochę dziki gon z wieśka). Gra w założeniach fabularnych jest prosta, musimy przeżyć wędrując ramię w ramię z naszymi towarzyszami przez świat. Na przestrzeni gry będziemy zmuszeni podjąć sporo decyzji, które mają duży wpływ na dalszy przebieg rozgrywki. Od naszych wyborów zależy ilość naszych zapasów, liczebność karawany oraz ilość towarzyszy, którymi możemy grać. Fabuła z biegiem czasu pomimo swojej infantylności robi się interesująca, lecz jej tempo rozwoju jest strasznie nierówne. Niektóre wydarzenia strasznie się dłużą, a inne, często ważniejsze z punktu widzenia fabuły odbywają się w myśl jednej potyczki i jednego dialogu. Niestety system walki również nie powala. Banner Saga to niezbyt złożona (żeby nie napisać banalna) turówka. Bardzo nie podoba mi się pomysł na to, żeby tury były naprzemienne bez względu na sytuację na planszy (z wyjątkiem gdy zostaje jeden przeciwnik przy życiu lub jeden nasz towarzysz). Sprawia to, że zabijanie przeciwników w przemyślanej kolejności nie zaowocuje tym, że przeciwnik straci turę, lecz w miejscu martwego przeciwnika swoją kolej na wykonanie ruchu otrzyma inny przeciwnik. Dla mnie to jest po prostu głupie i zaburza całą ideę myślenia strategicznego w grach turowych. Ponadto postacie poza ruchem, atakiem, spasowaniem tury oraz jedną zdolnością specjalną nie posiadają nic więcej. Żadnych przedmiotów jednorazowych, perków, ability, nic. Na wyróżnienie zasługuje jednak grafika, której animowane korzenie sprawiają, że pomimo już prawie dekady na karku wygląda bardzo dobrze i nie zestarzała się w ogóle. Na jeszcze wyższym poziomie stoi soundtrack. Gitarowe i bębnowe brzmienia wzbogacone o energiczny wokal idealnie budują klimat. Totalnym żartem jest natomiast ostatnia walka w tej grze. Jest totalnie głupia i nieangażująca. Na kompie mam pozostałe dwie części tej serii i raczej ukończę całą trylogię, gdyż fabuła sama w sobie mnie zaciekawiła, a same gry są krótkie. Ode mnie 6,5/10. Byłoby 7,5/10, gdyby nie ta ostatnia walka.

Bardzo dobry indyk, dobra gra. Niesamowicie wciąga ale trzeba zaakceptować sporo uproszczeń i nie wymagać cudów.Zalety:1. Jesteśmy świadkami końca świata a naszym celem jest przeżycie. Zarządzamy karawaną uciekając przed nadciągającą zagładą, staramy się ocalić jak najwięcej ludzi, podejmujemy decyzje które często kończą się śmiercią również i naszych towarzyszy. Czasami musimy wywalczyć sobie miejsce za miejskimi murami, czasami siłą zdobyć zapasy, czasem powstrzymać wrogą armię przez parę dni i tak dalej. Niebezpieczeństwo czyha nas nas przez cały czas a krótkie i nieliczne chwile odpoczynku to najlepsze na co można liczyć.2. Cudowna kreskówkowa grafika. Widoki są po prostu prześliczne. Ważna część gry to po prostu patrzenie jak po ekranie przesuwa się nasza karawana przerywane co jakiś czas drobnymi zdarzeniami lub walką. Może brzmieć nudno ale ja się nie nudziłem ani przez chwilę. Do tego nieliczne przerywniki filmowe są eleganckie i estetyczne.3. Muzyka. Nie nazwałbym jej po prostu ''ładną'' raczej oryginalną, wpadającą w ucho i stworzoną z użyciem wielu instrumentów.4. Świat który jak wspomniałem w punkcie pierwszym doświadcza zagłady jest sam w sobie ciekawym miejscem. Nieprzekombinowany ale dość bogaty oczywiście jak na grę tego rodzaju. Na przykład Varlowie, rasa olbrzymów którą poznajemy i której przedstawicielami możemy też grać. Z wyczuciem zaznaczono różnice psychologiczne między nimi a ludźmi, uniknięto jasnego czarno-białego podziału. Mają sporo zalet ale potrafią być bardzo niesympatyczni i rozumują w trochę inny niż ludzie sposób. 5. Ciekawe postacie które spotykamy i które często możemy przyłączyć. Niektóre z nich są co prawda dużo słabiej rozbudowane niż inne ale nawet one mają przynajmniej jeden lub dwa momenty podczas których możemy je lepiej poznać. Nie ma co oczekiwać pogłębionych charakterów na miarę prawdziwych RPGów ale i tak zżyłem się z bardzo dużą ilością bohaterów. Spora w tym zasługa modelu rozgrywki bo w końcu nic tak mocno nie zacieśnia więzów jak wspólne podróżowanie i próba przetrwania.6. Fabuła. Czemu właściwie świat się kończy, co można z tym zrobić, czy główni źli są naprawdę głównymi złymi czy może są jeszcze jacyś inny najgłówniejsi źli, jaką rolę mają do odegrania spotykane postaci, czy możemy komuś zaufać czy nie. Przyjemnie poznaje się fabułę, byłem ciekaw tego co będzie dalej i jakie będą odpowiedzi na pojawiające się podczas gry pytania.7. Taktyczne starcia. Walka w Banner Saga działa w myśl zasady 'łatwo zrozumieć, ciężko zostać mistrzem'. Rozwój bohaterów jest dość prosty, współczynników niewiele, jedno miejsce na przedmiot, każda klasa ma jedną zdolność używalna i jedną bierną. Opanowanie i zrozumienie tego nie jest trudne ale walka i tak potrafią być wciągające. Przypomina nieco szachy, musimy przewidywać ruchy przeciwników, planować do przodu. Ustawienie postaci na polu walki i kolejność ruchu ma kluczowe znaczenie, trzeba blokować ruchy wrogów ale nie dopuszczać do sytuacji by nasi bohaterowie stali bezczynnie. Jeżeli wykorzystujemy wielu łuczników to może warto skorzystać z bohatera który możemy zablokować ruch przeciwnikom i stać się na moment niewrażliwy na ataki, jeżeli mamy postać która zadaje większa obrażenia wrogom bez pancerza to może lepiej najpierw inną postacią rozbić ten pancerz zamiast atakować bezpośrednio punkty zdrowia i tak dalej. Kombinacji jest naprawdę mnóstwo.Wady:1. Słabo napisane dialogi, zwłaszcza niezobowiązujące pogawędki między bohaterami. Z jednej strony cieszyłem się jak się pojawiały bo mogłem dzięki temu lepiej poznać daną postać ale z drugiej nie czytało się tego zbyt dobrze.2. Kiepskie tłumaczenie a rodzaj męski i żeński używany jest naprzemiennie i przypadkowo tak samo liczba pojedyncza i mnoga.3. Nieintuicyjne decyzje które podejmujemy. Przykład chyba z drugiej części gry ale dobrze oddający o co mi chodzi. Lekki spoiler ale naprawdę mało istotny. Dowiadujemy się, że ktoś nas okrada. Możemy go wygnać, zostawić do ukarania członkom jego klanu albo zapytać czemu kradnie. Wybrałem ostatnie bo chciałem najpierw dowiedzieć się więcej a potem podjąć decyzję ale już takiej możliwości nie miałem. Złodziej wyjaśnił powody a ja mogłem już tylko patrzeć co się dzieje dalej. Jeszcze bym zrozumiał sytuację w której nie ma ani paru sekund do stracenia bo np gonią nas wrogowie a my przebiegamy przez most ale gdy nic się nie dzieje to nie mogę najpierw zapytać się o co chodzi a dopiero potem zdecydować? Takich przykładów było więcej. Musimy pogodzić się z tym, że choć decyzji podejmujemy sporo to bardzo rzadko są one rozbudowane.4. Niewielka liczba przeciwników. Mogliby to trochę urozmaicić. Na szczęście w dalszych częściach wypada to już lepiej.5. To najwyżej 15 godzin zabawy i to pod warunkiem, że sporo czasu tracimy na walkę i bierzemy udział w starciach których da się również uniknąć. Z drugiej jednak strony kolejne odsłony serii są bardzo do siebie podobne jeżeli idzie o mechanikę i importujemy właściwie wszystko, postaci, poziomy, przedmioty, wybory itp więc równie dobrze możemy trzy część potraktować jako jedną większą grę. A to już daje nam nam koło 45 godzin czyli nie jest najgorzej.

+++Oprawa wizualna, design postaci, piękne tła, miasta i obozy ++Motyw drogi, zmiany w postaciach, zżycie się z towarzyszami ++Zróżnicowane zdolności, artefakty, rozwój i komponowanie drużyny ++System wielu statystyk ++Dwie drużyny do prowadzenia ++Ciekawa historia świata +Zarządzanie obozem i drużyną, decyzje ---Elementy losowości --Interface --Starcia na jednakowych płaskich mapach --Zerowy wpływ decyzji -Naprzemienne tury -Brak cofania ruchów -Kwadratowa siatka w starciach -Słabe dialogi, i aktorzy głosowi -AI jest przeciętne -Brak manualnego zapisu gry -Fabuła jest pretekstem dla podróży

Niezwykle klimatyczna i piękna gra z wciągającą opowieścią oraz wspaniale wykreowanym światem. Sprawia to, że można jej wybaczyć dość monotonny gameplay.