Night in the Woods

Gdy Twin Peaks spotyka Stranger Things, a wszystko ubrane jest w stylistykę rodem z Cartoon Network to rodzi się Night in the Woods, czyli świetny „indyk” z naciskiem na melancholijny klimat i niebanalną historię.

12h na ukończenie Cudowna gra przenosząca na gracza masę emocji Piękna oprawa wizualna, wszystko wygląda mega uroczo przez co mroczniejsze sceny uderzają jeszcze mocniej Świetna muzyka towarzyszy na każdym kroku GENIALNE dialogi - niesamowicie autentyczne Tak samo postaci - wydają się być z krwi i kości - są różne i ciekawe. Chce się zatrzymać i pogadać z każdym Fabuła bardzo dobra, chociaż niezbyt podoba mi się zakończenie. Mimo tego poruszane są bardzo ciężkie tematy, a gra została mi w głowie wraz z masą głębokich przemyśleń Ta gra to zdecydowanie coś więcej niż tylko same kształty

Gra ze świetnym pomysłem, dobrą wizją, poprawnie poprowadzaną fabułą oraz dobrze zawiłą intrygą, świetnie napisanymi dialogami i bardzo interesującymi postaciami, czasami da się zauważyć zbyt dużą liczbe backtrackingu i zdecydowanie brakuje tutaj konkretnego gameplay'u.

Ta gra jest bardzo dobra, praktycznie 10/10 ale tylko gdzieś tak do połowy.Potem wszystko zaczyna tak bardzo nudzić, że trzeba się zmuszać do grania.Historia jest całkiem przyjemna, postacie mega super, dialogi również, ale to co zabija tą grę to powtarzalność.Każdego dnia Mae wstaje, biega od jednego końca miasta do drugiego, rozmawia z tymi samymi postaciami usadowionymi w tym samym miejscu(z wyjątkami) i kończy dzień na szwendaniu się z wybranym przyjacielem.U mnie licznik pokazał 12h i uważam że połowa z tego czasu by była wystarczająca żeby nie zanudzić gracza na śmierć.Ograłam ten tytuł, bo miał być podobny do Oxenfree ale Night in the Woods to zwykła bułka słodka, a Oxenfree to wybitny kawałek tortu.

Nie jestem w stanie opisać słowami wyjątkowości Night in the Woods, ale dialogi w tej grze to absolutne mistrzostwo świata. Jest i zabawnie, i trochę strasznie. I wesoło, i smutno. Night in the Woods barwnie opowiada o rozterkach życia w jakimś miasteczku na końcu świata, którego mieszkańcy nie mają przed sobą żadnej przyszłości. A wątek paranormalny jest tutaj najmniej ważny. Poza tym - kumple! Są oni niesamowici i każde spotkanie z nimi jest ekscytujące. Jeśli Night in the Woods to gra o "zwyczajnych" rzeczach, to chcę takich gier więcej!

Szczerze? Ma w nosie, że ta gra wcale mnie nie zachwyciła, czy to ze względu na swoją zupełnie liniową konstrukcję, czy przez to, że, jak wiele podobnych historii ostatnimi czasy nie miała satysfakcjonującej konkluzji, czy ze względu na jej puste podejście do religii, choć z początku zdawała się nie dążyć do dennego ateizmu, czy to wreszcie zażywszy na obecne w niej silne wątki homoseksualne, za którymi osobiście nie przepadam (głównie pod kątem estetycznym).Wszystko to jest jednak nieważne, bo "Night in the Woods" jedno oddać trzeba: Mae Borowski i jej przyjaciele są głośnym głosem swojego pokolenia. Pokolenia młodych, zagubionych ludzi, którzy bądź dostają się na studia, nie mając pojęcia, po co, bądź muszą ciężko pracować, nie czerpiąc z tego żadnej satysfakcji. Pokolenia, którego tożsamość czuć tu w każdym świetnie napisanym dialogu, ale też w projektach i animacjach postaci, a nawet w wyglądzie i opisie tego niewielkiego świata. Pokolenia, do którego ja również sam się zaliczam, przez co być może łatwiej jest wczuć mi się w tę produkcję. Wreszcie pokolenia, które sama ta gra określa, być może słusznie, mianem Pokolenia Fiaska™.

Night in the Woods to gra która wie, że bóg jest kotem, nie ma czegoś takiego jak zła pizza, a czasem rzeczy są po prostu dziwne. Dawno nie spotkałam tak świetnie napisanych postaci, celnych obserwacji i błyskotliwych dialogów, jak w tej gierce skleconej przez kilka osób ze sznurka, spinaczy biurowych i pustych kubków po kawie. Bless this mess.

Świetne dialogi i super klimat. Chociaż gameplayu tu nie za wiele to i tak miło spędzony czas.