Life is Strange

Telltale Games przez lata dominowało na polu interaktywnych seriali, ale Life is Strange studia Dontnod Entertainment wprowadza do gatunku świeżość i emocje, jakich konkurencja nie serwowała od czasu pierwszego sezonu The Walking Dead.

Jedna z najlepszych gier w jakie grałem, ma wszystko co powinna mieć gra przygodowa doskonała. Przede wszystkim gra ma świetny klimat, można się wczuć w role, w aktorkę i grać przez wiele godzin, to coś niebywałego jak mocno człowiek się utożsamia z bohaterką. Max i nie tylko zresztą to po prostu ideał pisania postaci, jest delikatna na zewnątrz, ale wytrzymała wewnątrz, jest konsekwentna, zabawna, naturalna i pewnie jeszcze 1000 innych pozytywnych słów można o niej powiedzieć, podobnie jak o innych postaciach, po prostu te są świetnie napisane (Swoją drogą max ma coś w sobie bardzo pozytywnego, coś co powoduje, że chce się nią przebywać, można się zakochać). Historia w grze to także majstersztyk, po każdej części dowiadujemy się coraz więcej, ale dopiero pod koniec 4 epizodu "znamy karty", no i jest bardzo istotny plot twist o czym nie będę mówił, żeby nie spojlerować, tak czy inaczej jeśli chodzi o historię to ta wciąga nie mniej niż postacie. Gra zachęca do zwiedzania całego dostępnego świata, a ten na szczęście jest na tyle mały, że w każdym epizodzie możemy wszystką przeczytać, z każdym porozmawiać, wszystko skontemplować, coś niebywałego. Często mało docenianym elementem jest muzyka bo zwyczajnie jest i nie przeszkadza, a tutaj jest i robi klimat jak cholera, za samą tylko muzykę gra powinna dostać growego oscara :P (zaraz obok najlepszego scenariusza, aktorów, reżyserii i kilku innych). Kolejnym plusem jest możliwość podejmowania decyzji, które mają istotny wpływ na rozgrywkę, to co było powiedziane na początku gry, że decyzje mają wpływ na przeszłość teraźniejszość i przyszłość jest całkowitą prawdą. Pod tym względem gra także jest wybitna. A więc gdzie jest haczyk? Jaki haczyk, nie ma haczyka! Dobra może trochę grafika jest taka sobie, ale nie znaczy brzydka, możecie być pewni, że to żadna przeszkoda aby bawić się grą, grafika jest dostatecznie fotorealistyczna aby nie przeszkadzała w rozgrywce. Tak naprawdę jedynym minusem jest dla mnie niemal cały piąty epizod. Za epizod piąty odejmuję 1,5 punkta, pół punkta za grafikę. Do czwartego epizodu gra to 9,5. Jeśli był jakiś wyższy cel aby stworzyć gry, to jej najjaśniejszym przykładem jest Life is Strange. Topka wśród gier

Dla mnie zdecydowane 10/10. Nie jest to może najlepsza gra w jaką grałem, ale na pewno najlepiej opowiedziana historia jaką widziałem. Od samego początku produkcja tworzy klimat, pochłania gracza w lore i wir wydarzeń. Na ostatnie dwa rozdziały po prostu brak mi słów. Po skończeniu miałem niesamowitego kaca, co rzadko mi się zdarza. Niektórzy narzekali na brak polskich napisów, ale może właśnie ich brak pozwolił mi się bardziej wczuć i zaangażować. Na pochwałę zasługuje także soundtrack. Zdaję sobie sprawę, że gierka może nie siąść każdemu, ale polecam ją z całego serducha.

Absolutna narracyjna perełka, nietuzinkowa gra z świetnymi postaciami, dialogami, fantastyczną intrygą, ciężkimi wyborami moralnymi, pieknym soundtrackiem i wyśmienitym voice actingiem. Genialne dzieło które nadgryzł ząb czasu, brak mimiki postaci, tekstury, w ogóle oprawa graficzna nie zestarzała się najlepiej. Ale to jedynie małe rysy na które powinno się przyknąć oko patrząc na datę premiery. Myśle że jedynie ostatni epizod był delikatnie przedłużony poza tym, świetnie rozpoczęty, rozwinięty, zakończony emocjonalny roller-coaster.

+++ Oryginalny pomysł na rozgrywkę ++ Ciekawe postaci ++ Szokujące momenty ++ Interesujące, niewymuszone „znajdźki” ++ Dużo wyborów do podjęcia + Kilka momentów dających radość z rozgrywki + Zaskakująca fabuła + Max z czasem wariuje - - - Decyzje nie mają wpływu na nic - - Max to największa fajtłapa na świecie - - Akcja rozkręca się powoli, a ostatnie epizody są słabe - - Niezbyt podobała mi się ta koncepcja podróży w czasie - - Często brakuje opcji dialogowych lub akcji (zostają same dziwne decyzje) - Sporadyczne błędy (przenikanie przez tekstury, latające pędzle) - Tylko kilka zagadek

Life is Strange to sentymentalna podróż w czasie. Nigdy bym nie przypuszczał, że perypetie i problemy nastolatków tak mnie pochłoną. Plusy... Bardzo przyjemne, subtelne odgłosy otoczenia. Kojące dźwięki przyrody choćby w postaci gruchania gołębi przywodzą na myśl dzieciństwo. Do tego przygrywająca w tle gitara oraz ciepły wokal nadają grze spokojnej i sielskiej, magicznej wręcz atmosfery. Oprawa artystyczna ma w sobie to coś i jest przyjemna dla oka. Docenić należy konsekwencję w stosowaniu uproszczonego, pastelowego stylu. Nawet cut-sceny tworzą spójną z rozgrywką artystyczną wizję twórców, której nie sposób nie lubić. Kameralne lokacje mają swój urok i są klimatyczne, jak zresztą całe miasteczko Arcadia Bay. Szkoła, a w zasadzie jej uczniowie wydają się żyć własnym życiem. Gra obfituje w pokaźną ilość interaktywnych elementów otoczenia oraz sporo postaci niezależnych. Dodatkowo z poziomu swojego dziennika mamy dostęp do zgromadzonych zdjęć, przydatnych informacji, wiadomości sms oraz przemyśleń głównej bohaterki. Fajna sprawa ten pamiętnik, wszystko spisane w jednym miejscu. Jeśli chodzi o postaci, to są one fascynujące. Świetnie napisane i jeszcze lepiej zagrane. A nasza kochana Maxine Caulfield - jakaż ona urocza! No i niezły z niej fotograficzny geek. W tym miejscu muszę pochwalić voice-acting, bo zasługuje na ogromne brawa. Same dialogi też są świetnie napisane, zachowano tutaj odpowiedni slang, a błyskotliwe komentarze Max tylko dodają grze uroku. Doceniam również liczne nawiązania do dzieł popkultury, a w tym puszczenie oczka do fanów Twin Peaks. W ciekawy, acz nie narzucający się sposób wpleciono w grę wyzwania. Spodobało mi się podejście twórców do stawiania wyzwań graczom. Polega ono raczej na podejmowaniu słusznych decyzji oraz kojarzeniu faktów. Sam się nieraz łapałem na niedostatecznym poświęceniu uwagi mojemu rozmówcy bądź niezbyt bacznej obserwacji sytuacji. Tutaj pojawia się cecha charakterystyczna tego typu przygodówek, czyli konsekwencje dokonanych wyborów. A w Life is Strange sprawdza się to naprawdę całkiem nieźle. Formuła rozgrywki jest dość urozmaicona. Eksploracja, zbieranie informacji z otoczenia, rozmowy, śledztwo, zagadki, łączenie faktów, ukrywanie się, przeciwdziałanie wydarzeniom, wybory moralne. A zapewniam, te ostatnie są niełatwe. Tytuł dostarcza pięknych emocji. Dla mnie osobiście była to podróż nostalgiczna i wzruszająca. Bardzo mocnym elementem jest fabuła. Scenariusz trzyma się kupy, opowiada kawał dobrej historii i miewa nieprzewidywalne zwroty akcji. Jest tajemnica, są zagadki i trudne decyzje. Pozytywnym zaskoczeniem był czas potrzebny na ukończenie gry. Naprawdę fajnie wyszła autorom mechanika cofania czasu. Oferuje nie tylko zdobycie bezcennej rzeczy w rozmowach - informacji, ale pozwala także na testowanie różnych wariantów rozwoju sytuacji. Same zagadki też są bystre i nietuzinkowe. Często opierają się właśnie na manipulowaniu czasoprzestrzenią. Unikalny charakter produkcji zapewnia od początku przyjemne menu oraz kontekstowy interfejs. Sterowanie nie sprawia najmniejszych problemów. Podoba mi się niespieszny, nastawiony na eksplorację i rozmowy gameplay. Może właśnie również dzięki temu klimat jest taki beztroski. Wszystkie epizody uważam za naprawdę bardzo ciekawe. Najbardziej jednak zaimponowało mi to, że w pewnym momencie autorzy spuszczają ze smyczy swoje odważne pomysły i jadą po bandzie. Niesamowicie zrobiono pewne rozwiązania w końcowych etapach gry. Warto dotrwać do końca. Minusy... Niekiedy może odrobinę zbyt przegadana. Techniczna strona grafiki oraz animacja trochę kuleją. Kurczę, liczyłem jednak na troszkę inny rozwój i powiązania wątków, ale i tak było cudnie. Warto przy tym jednak odnotować przekaz, jaki niesie ze sobą opowieść. Moja ocena – 9.0/10

Takich teen dram chce się doświadczać.

Płakałem... płakałem jak bóbr. Gra życia.

Dychy nie dam, bo jest kilka pomniejszych detali, które nie wpływają jakoś mocno na moją ocenę całości, ale też ciężko ich nie zauważyć i pominąć. Ok, po kolei.To jest absolutnie fenomenalna gra. Doskonale się bawiłem. Aż żal było kończyć. Jeden epizod się kończył, a ja aż przebierałem nogami, żeby zacząć kolejny. Całość ukończyłem w 15 godzin i zebrałem 75% osiągnięć na steam. Tradycyjnie, wymienię teraz i krótko omówię plusy i minusy.PLUSY- Fabuła. Gra mocno skupiona na historii, akcja wciąga od pierwszej sekundy i im dalej, tym jest lepiej. Historia skonstruowana w stylu Hitchcocka: zaczyna się od trzęsienia ziemi, a potem napięcie rośnie.- Bohaterowie. Max i Chloe to zdecydowanie jedne z najlepszych bohaterek, jakie kiedykolwiek miałem okazję spotkać w grze komputerowej. Fantastycznie ukazana przyjaźń obu dziewczyn, ale też i problemy i napięcia, których są uczestniczkami, i przez które przechodzą. Postaci drugoplanowe to też najwyższa półka. Są bardzo niejednoznaczne. Ktoś, kto z początku wydawał się być negatywny, z czasem okazywał się pomocny i przyjacielski. I na odwrót - z pozoru łagodny, miły i przyjaźnie nastawiony bohater okazywał się być kanalią.- Voice acting. Głosy dobrane fenomenalnie. Brzmi to wszystko bardzo naturalnie i miło dla ucha.- Muzyka. No, tutaj to zdecydowanie wielkie brawa. Gra ma klimat młodzieżowy i muzyka w pełni go oddaje i jeszcze potęguje. Niesamowicie pomaga wczuć się w rozgrywkę. Mam parę swoich ulubionych kawałków, choć na co dzień słucham całkiem innej muzyki.- Grafika. Nie jest to najwyższa półka, ale cieszy oko i co najważniejsze pod tym względem, nie wariowała mi ani razu. Nie było doczytywania się tekstur itd., co zdarza się często w grach z półki AAA.- Optymalizacja. Życzyłbym sobie, by każdy deweloper tak się przykładał do warstwy technicznej gier, jak ekipa DONTNOD Entertainment. Cały czas miałem stabilne 60 klatek na najwyższych detalach, w zasadzie bez spadków. Kilka razy w ostatnim epizodzie mi zaliczyło dropy, ale to w czasie cut-scenek, więc to naprawdę głupstwo.- Długość. Cała gra powinna wystarczyć spokojnie na kilkanaście godzin zabawy, więc jak na przygodówkę jest to naprawdę niezły wynik.MINUSY. Nie będzie ich dużo, ale kilka się znalazło.- Brak lip sync. Powie ktoś, że to bzdura i w sumie racja, ale biorąc pod uwagę fakt, że gra jest z 2015 roku, brak zgodności ruchu warg z wypowiadanymi tekstami jednak razi w oczy. Zwłaszcza, że choćby Wiedźmin 2, który przecież wyszedł w 2011 roku, już ten lip sync miał. W epizodzie piątym miałem nawet taką sytuację, że Max nie ruszała w ogóle wargami w czasie wypowiadania kwestii :D- System przyznawania osiągnięć. W grze osiągnięcia dostaje się za zdjęcia i ukończenie każdego epizodu. To trochę głupie, biorąc pod uwagę to, że w Life is Strange jest kilka momentów, w których trzeba nieco pogłówkować.- System decyzji i wyborów. Fajnie, że o tym pomyśleli i to zastosowali, a raczej powinienem napisać oparli na tym grę, ale nie wykorzystali potencjału. Obrałem sobie pewien styl rozgrywki, którego konsekwentnie trzymałem się od początku do końca, np. ostrzegałem Alyssę. Okazało się, że decyzje i wybory mają naprawdę znikomy wpływ na przebieg rozgrywki, a na zakończenie żaden. Nie ma zatem większego znaczenia, jak gracz będzie postępował w trakcie gry, bo gra i tak skończy się tak, jak przewidzieli to twórcy. W związku z tym tak naprawdę jedyny ważny wybór w grze dokonuje się na końcu i od tego jednego tylko wyboru zależy, jakie zakończenie będziemy oglądać.- Motion capture. Jest on jak w grach sprzed ładnych paru lat. Twarze bohaterów nie oddają emocji, które aktorzy wyrażają głosem. Ruchy postaci są też momentami komiczne :)Podsumowując, Life is Strange, pomimo tych drobnych błędów, które wskazałem, jest naprawdę rewelacyjną grą. Szczerze polecam, tytuł dostarcza kilkanaście godzin naprawdę świetnej zabawy i dojrzałej historii podanej w całkiem luźny sposób. Nie mogę się już doczekać, kiedy zagram w Before the Storm. Jeśli w drugiej części twórcy popracują nad wskazanymi przeze mnie elementami, przy jednoczesnym zachowaniu wszystkiego co było na plus w tej części, dostaniemy grę idealną. Mówię o dwójce, bo głęboko wierzę i czekam na to, że zabiorą się za kolejną część. Wielką szkodą by było, gdyby nie kontynuowano serii. Co prawda historia Max i Chloe wygląda na zamkniętą, to jednak nic nie stoi na przeszkodzie, by stworzyć podobną grę z nowymi, miejmy nadzieję, równie pozytywnymi bohater(k)ami.

Moja ocena 8.0„Głęboka” - tak jednym słowem można podsumować Life is Strange. Działa na emocje tak jak niewiele gier. Większość postaci bardzo dobrze napisana – posiadająca swój unikalny charakter które zapadają w pamięć nawet po ukończeniu. Do tego dochodzą naprawdę mocne momenty, podyktowane naszymi wcześniejszymi wyborami. Fajny pomysł z dziennikiem i znajdzkami w postaci zdjęć ( choć czasem lekko psują imersje ). Bardzo mi się podobało łączenie wskazówek w czwartym rozdziale. Świetny pomysł z możliwością cofania naszych decyzji ( choć ich konsekwencje w większości wychodzą w następnych odcinkach ). Niestety już po pod koniec pierwszego odcinka można szybko wydedukować jak się taka przygoda zakończy (gra absolutnie nie jest przewidywalna – tylko zakończenie ). Co więcej na końcu w ogóle nie są brane nasze wcześniejsze dokonania, podobnie jak w grach Talltale. Końcowe etapy piątego odcinka tez trochę mnie wybiły z zachwytu >:/ Co do mechaniki to przeskakujemy od scenki do scenki ograniczanej czasami przez niedorzeczne przeszkody w postaci niewidzialnej ściany.Podsumowując: mimo maleńkich zgrzytów polecam bo to bardzo dobra gra.

Przeszedłem grę kilka godzin temu naprawdę żałuję że tak pózno się tą grą zainteresowałem. Gra ma niepowtarzalny klimat wciągającą fabułę ale troszkę miejscami przewidywalną. Grafika oraz oprawa audio stoi na najwyższym poziomie, postacie są bardzo ciekawe, podoba mi się również, że ta gra bazuje na naszych emocjach. Jeżeli ktoś lubi przygodówki z genialną fabułą oraz klimatem, to jest pozycja obowiązkowa. Ja tą grę stawiam na równi z wiedzminem 3 oraz gta V chociaż wiem, że tych gier nie da się porównać bo to odmienne gatunki niemniej na 10/10 jak najbardziej zasługuje.

Bo to tak jak w życiu. Nie zawsze wybory mają odzwierciedlenie na koniec życia, a w krótkim odstępie czasowym po dokonaniu wyboru. ;)

Przygodówka. Serial. Gra. Emocjonalny rollercoaster. Life is Strange to rzecz niezwykła, która pozwala przeżyć coś nietuzinkowego i przymknąć oko na niedociągnięcia, by w ostatecznym rozrachunku być BARDZO zadowolonym.

Recenzja Life is Strange.

Plusy:-postacie-akcja się zagęszcza po którymś epizodzie-dobrze zrobione dialogi-kilka klimatycznych momentów-soundtrackMinusy:-zrzynka z filmu "efekt motyla"-nieciekawe zakończenia-dziwny sposób wykorzystywania cofania w czasie, które pozwala nam się teleportować...-wiele męczących momentów w grze (długie dialogi o niczym)Według mnie takie gry jak wolf among us i the walking dead są ciekawsze.

Publikowanie niekompletnych gier staje się powoli standardem w naszej branży. Jednak obok „jaj” jakie robi sobie z graczy Ubisoft, czy zakończeń gier w formie DLC, są też produkcje tzw. epizodyczne. Za mniejsze pieniądze dostajemy fragment gry i jeśli przypadnie nam on do gustu, to możemy poznać resztę historii opłacając, kolejną jej część. Jak się domyślacie, Life is Strange, jest jednym z przedstawicieli tego typu gier. Tylko czy warto dowiedzieć się dlaczego „życie jest dziwne”?

Bardzo dobra gra ale właśnie ukończyłam 3 epizod i wciąż sobie powtarzam WTF?? Mam nadzieje ze Max odkreci bajzel jaki zrobila bo przecież chyba nie oleja naszych poprzednich wyborów? Swoją drogą Chloe to jedyna bohaterka, którą dało się lubić. Szkoda że to nią nie sterujemy, bo Max przez większość czasu jest niesamowicie wkurzajaca i w ogóle jakaś taka nijaka.