Gra, która kpi ze wszystkiego, a najbardziej z samej siebie. Poznajcie No More Heroes 3 i jej punkowego twórcę

Spis treści

• Gra, która kpi ze wszystkiego, a najbardziej z samej siebie. Poznajcie No More Heroes 3 i jej punkowego twórcę
• Buntownik zaczytany w opowiadaniach Franza Kafki
• Na tym świecie nie ma już bohaterów
• Ekspresja poprzez zabójczy styl i wolność artystyczną

Buntownik zaczytany w opowiadaniach Franza Kafki

Snucie opowieści nieszablonowych, w oczach niektórych niebezpiecznych i po prostu innych otworzyło Sudzie51 furtkę do robienia unikalnych tematycznie przygodówek. Takich skupionych na treści, narracji i pozornie pogmatwanym scenariuszu, w którym doszukanie się spójnej myśli przewodniej wymaga nieco więcej zaangażowania i wysiłku. Jednocześnie nie stronił on od igrania z odbiorcą, zachęcając do własnych interpretacji. Rzucając często strzępami informacji, z których nie każda była prawdziwa, a część wręcz intencjonalnie przeczyła dotychczasowej wiedzy grającego i ustalonym uprzednio zasadom.

To prawdziwe szaleństwo i wręcz perwersyjna zabawa detalami scenopisarstwa. Skrajnie indywidualistyczna wizja własnej sztuki stroniąca od uproszczeń i przystępności. Zadająca jednocześnie odważne pytania, na które nie da się znaleźć jednoznacznych, oczywistych odpowiedzi. W ten sposób Suda nie tylko hipnotyzuje, ale i przede wszystkim nawiedza swoją twórczością odbiorców odpowiednio nastrojonych przez konkretną wrażliwość na treści wolne od uścisku, podporządkowania masie, moralności czy nawet od zasad etyki.

Twilight Syndrome to jeden z pierwszych psychologicznych horrorów na rynku. Opowiada o uczennicach badających makabryczne miejskie legendy. Nigdy nie doczekaliśmy się jego angielskiego tłumaczenia.

Taki właśnie umysł dokończył porzucony przez oryginalnego reżysera i niewydany poza Japonią Twilight Syndrome, a kontynuację powierzono już całkowicie Sudzie. Gra ta przez wielu uważana jest za pierwszy interaktywny horror psychologiczny, który eksplorując tajniki ludzkiego ego, wyprzedził tematycznie, jak również pod względem technik straszenia nawet legendarne Silent Hill. Był to również popis talentu światotwórczego i początek osobistej mitologii „Kill the Past”. Jak sama nazwa wskazuje – krążącej wokół motywu zabijania własnej przeszłości i konfrontacji bohaterów z problemami zepchniętymi często w odmęty podświadomości.