Głośne filmy, które zrujnowały kariery aktorom

• Głośne filmy, które zrujnowały kariery aktorom
• Batman i Robin (Batman & Robin) – Chris O’Donnell
• Gwiezdne wojny: Część I – Mroczne widmo (Star Wars: Episode I – The Phantom Menace) – Jake Lloyd
• Jumper – Hayden Christensen
• Liga niezwykłych dżentelmenów (The League of Extraordinary Gentlemen) – Sean Connery
• Pasja (The Passion of the Christ) – Jim Caviezel
• Dyktator (The Great Dictator) – Charlie Chaplin
• Ostatnie tango w Paryżu (Ultimo tango a Parigi) – Maria Schneider
• Rejs w nieznane (Swept Away) – Madonna

Często patrzymy na Hollywood z pewną dozą zazdrości, gdyż jego największe gwiazdy zarabiają monstrualnie wielkie pieniądze, przez wiele lat utrzymując się na samym szczycie. Branża filmowa nie jest jednak taką krainą mlekiem i miodem płynącą, jak się nam wszystkim wydaje. Bo tych aktorów, którzy rzeczywiście zarabiają kokosy, trafia się maksymalnie kilka procent (strzelam, nie poprę tego żadnymi statystykami). Reszta kombinuje, ile sił w głowie, byle tylko związać koniec z końcem.

Wyobraźcie więc sobie taką sytuację, że dzięki ciężkiej pracy popartej, jak zawsze, odrobiną szczęścia zaczynacie piąć się w górę, otrzymując coraz bardziej prestiżowe role, aż w końcu dostajecie propozycję nie do odrzucenia, która ma zrobić z Was prawdziwą gwiazdę. Nie zastanawiacie się długo, tylko czytacie scenariusz, a następnie stawiacie się przed kamerą.

Od teraz Wasze życie ma się całkowicie zmienić. I rzeczywiście się zmienia, ale nie na lepsze, tylko na gorsze. Bo Wasze opus magnum albo okazało się kompletnym fiaskiem, albo nie spełniliście oczekiwań jako aktor lub też wręcz przeciwnie – zagraliście tak dobrze, że już nikt nie wyobraża sobie, abyście mogli wcielić się w inną postać. Kariera o wielkim potencjale nagle przyhamowuje i popadacie w totalny marazm – od teraz lepiej zaprzyjaźnijcie się z syndromem Syzyfa.

I właśnie o takich skrajnych sytuacjach sobie dzisiaj opowiemy – o filmach, które pogrzebały na dobre mniej lub bardziej utalentowanych aktorów, a ci popadli w przeciętność, zaczęli grać w mniejszych produkcjach czy też całkowicie zeszli ze scenicznej ścieżki.

Ojciec chrzestny 3 (The Godfather: Part III) – Sofia Coppola

Francis Ford Coppola to wielki mistrz kinematografii, co udowodnił każdą częścią Ojca chrzestnego, ale tatuś z niego nieznośny. Bo wyobraźcie sobie, że od samego początku męczył swoją córkę Sofię, angażując ją w każde dzieło wchodzące w skład tej trylogii. Jako niemowlę pojawiła się w pierwszym filmie z serii, w drugim wystąpiła w epizodycznej rólce jako kilkuletnie dziecko, ale to dopiero trzecia część powstała kilkanaście lat później, w roku 1990, stała się dla niej prawdziwą mordęgą.

Sofia Coppola nie należała bowiem do aktorek wybitnych. Ba, bardzo męczyła się przed kamerą, usilnie próbując z siebie cokolwiek wykrzesać. W Ojcu chrzestnym III zagrała istotną rolę – Mary, córki Michaela Corleone – i krótko mówiąc: spektakularnie poległa. Oczywiście nie zdołała popsuć filmu, ale sama wiedziała, że to ten moment, w którym trzeba zejść ze sceny. No, później wystąpiła jeszcze w Gwiezdnych wojnach: Mrocznym widmie jako jedna z pomocniczek Amidali, ale tylko głupiec nie skorzystałby z takiej okazji.

Rzucenie kariery aktorskiej pozwoliło młodej Coppoli skupić się na jej innej pasji, odziedziczonej zresztą po ojcu. Została bowiem reżyserką oraz scenarzystką i udało jej się nakręcić parę naprawdę doskonałych filmów. Cały świat oszalał na punkcie jej zmysłowego dramatu Między słowami z Billem Murrayem oraz Scarlett Johansson czy też jej autorskiej interpretacji Marii Antoniny. Krótko mówiąc, dziewczyna zaczęła się spełniać.