Bydlaq1516

Świetna, choć niezbyt długa, relaksująca przygoda. Świat przedstawiony choć czarno-biały to jest pełny wyrazistych detali i ciekawych postaci. Główny wątek nie narzuca nam się jakoś bardzo w rozgrywkę i można na spokojnie skupić się na tym co gra ma najlepsze, czyli eksploracji. Umilają nam ją zadanie poboczne, które w gruncie rzeczy są naprawdę smakowite to jednak czasami polecenia mogłyby być nieco bardziej sprecyzowane. Fajna przygoda, jeśli chcemy zanurzyć się w szaro-bury, lecz jednak zróżnicowany świat.

Assasin z krwi i kości. Wszystko co ma być w założeniach gry o skrytobójcy zostało tu genialnie zawarte. Morderstw możemy dokonywać w różnorodny sposób, co jest chyba najmocniejszą stroną produkcji. Fabuła również ma momenty i można się w nią nawet trochę zaangażować. Paryż jest piękny i jest w nim co robić, aczkolwiek jakość niektórych zadań pobocznych mogłaby być lepsza. Męczący jest czasami parkour i system walki, choć to może dlatego, że twórcy chcieli wymusić na graczu skradankowy sposób grania. Ogólnie dobrze się bawiłem, ale jest parę niedociągnięć.

Włączając tę grę skusiła mnie bardzo łatwa platyna. Rozumiem, że jest to gra dla dzieci, ale wiele jest gier dla "dzieci", które mogą cieszyć także starszego. Tutaj grając w tę produkcję półtorej godziny umęczyłem się niesamowicie. Poruszanie się po świecie jest powolne, kilka razy wczytuje się ta sama cutscenka, a głosy postaci są tak irytujące, że po kilkunastu minutach wyłączyłem dźwięk. Jedyną zaletą tej gry jest dla mnie kilka różnych poziomów o różnych sceneriach. Odradzam każdemu kto skończył 5 lat.

Metal: Hellsinger to gra przy której bawiłem się genialnie. Gdy wpada się dosłownie w rytm zabijania trudno potem z niego wyjść. Poziom trudności na normalu idealnie wyważony - rośnie z każdym pokonanym przeciwnikiem, aby później dokopać nam w starciu z bossem. Ale kurcze, po skończeniu produkcji na 100% w niecałe 7 godzin miałem wrażenie, iż właśnie skończyłem pomniejszonego DOOMa. No i trudno tak nie pomyśleć, ale twórcy próbowali tworzyć własną tożsamość, tylko szkoda, że zabrakło im w tym trochę rozmachu. I tak świetna produkcja jak na ograniczony budżet.

Słyszałem pozytywne opinie o Undertale przed zagraniem, a więc podchodziłem do niego z lekkimi oczekiwaniami. No i jest to gra dobra, nietypowa, momentami urzekająca, ale czy taka znów genialna? Bynajmniej nie dla mnie. Znaczy w sumie fajne jest wiele zakończeń, które zależą od naszych czynów, ale rozgrywkowo jest to dla mnie minimum co RPG powinien oferować. Szczerze, bardzo fajny skok w przeszłość, ale jak dla mnie - osoby, która nie ma prawa pamiętać tych wszystkich archaicznych produkcji, nie zrobił jakiegoś ogromnego wrażenia.

Rzadko spotykam gry, które wywołują u mnie tak skrajne odczucia. Z jednej strony niezły sandbox i udany symulator pirata. Z drugiej... no właśnie ta gra ma w tytule Assassin's Creed, a przechodząc fabułę, czy już tym bardziej, eksplorując świat można o tym całkowicie zapomnieć. Moim zdaniem to jest właśnie największym problemem, ponieważ chciałem zagrać w AC, a dostałem bardziej produkt o piratach z wątkiem assassyńskim zepchniętym na dalszy tor. Mimo to i tak bawiłem się dobrze.

Ciekawa cyberpunkowa produkcja. Fabuła nie jest może jakoś szalenie ekscytująca, ale przechodząc ją z pewnością się nie nudziłem. Szkoda tylko, że poza solidną opowieścią jedynym co gra ma jeszcze do zaoferowania to naprawdę piękne i na swój sposób nietypowe miasto, które jest niesamowicie puste. Dosłownie po przejściu gry nie ma tutaj nic do roboty poza zwiedzaniem i zbieraniem znajdziek. Szkoda, bo gra jest oryginalna i czuć tu ten niewykorzystany nieco potencjał.

Zazwyczaj nie oceniam gier dwa razy, ale tu zrobię wyjątek. Przeszedłem nową grę+ i było to po prostu bardzo przyjemne. Graficznie też jest lepiej, choć na poprzedniej generacji produkcja również wyglądała genialnie. Trudno tutaj coś jeszcze napisać, ale no musiałem podnieść tą ocenę o 0.5, bo rzadko spotyka się tak ładną i zarazem dobrą grę.

Kurde, grając w to LEGO nieźle się bawiłem. Poziomy były różnorodne, postacie również, ale jednak czegoś tu zabrakło. Moim zdaniem była to zawartość poboczna. W każdej dzielnicy robimy to samo, nie ma mowy o czymś innym innym, unikatowym. Walka w sumie było zrobiona naprawdę dobrze co w grach LEGO rzadko się zdarza. Po prostu kolejna produkcja z klockami.

Prosta, ale jakże przyjemna zręcznościówka. Każdy poziom przechodziło się z uśmiechem na twarzy, a dbałość o detale naprawdę robi wrażenie. Mamy tutaj dużo zwiedzania, zbierania, ukrytych przestrzeni. Czasami gra zmusza do myślenia. Jedyne co mi przeszkadzało to może trochę powtarzalność zadań pobocznych. Fajna gierka do ogrania na kilkanaście godzin.

Najmocniejszą stroną WD moim zdaniem jest fabuła i klimat mrocznego miasta. Jeżdżąc po Chicago i słuchając jednocześnie dobrego soundtracku naprawdę można było wczuć się w rolę naszego mściciela-hackera. Kuleje natomiast zawartość poboczna, która poza prostymi zleceniami raczej nie oferuje już niczego poważnego. Na pochwałę zasługuje także lekki, ale przyjemny multiplayer. Naprawdę dobra gra nawet 10 lat po premierze.

Gra, którą trudno ocenić. Historia w niej zawarta jest niejasna, jednakże kiedy zczaimy o co chodzi to staje się intrygująca. Żeby jednak we wszystko się wczuć potrzebowałem trochę czasu, a i tak samemu nie udało mi się wychwycić wszystkich smaczków. W tym przypadku może gdyby produkcja dawała nieco więcej jasności to stałaby się atrakcyjniejsza, ale i tak jest to ciekawy pomysł i można się tu nieźle natrudzić.

Solidna produkcja z konkretnym pomysłem. Gra w zbijaka jest zrobiona naprawdę dobrze i z każdym pokonanym przeciwnikiem czujemy, że stajemy się coraz lepsi. Mimo wszystko gra potrafi dać nam momentami w kość, ale to dobrze, bo wymusza to od nas bycia lepszym. Największym grzechem DA jest jednak fabuła, a bardziej sposób jej poprowadzenia, gdyż wszystkiego dowiadujemy się przez dialogi. Rozumiem, iż jest to coś w stylu RPG, ale po chwili staje się to już meczące. Podsumowując DA to ciekawe doświadczenie na kilkanaście godzin.

Niewielka gra przy której naprawdę można się zrelaksować. Mapa nie jest duża, ale dodaje to tutaj klimatu i z każdym dniem wczuwamy się bardziej w społeczność. Samo rozdawanie poczty jest zrobione prosto, ale niekiedy codzienną rutynę urozmaicają nam jakieś dodatkowe zlecenia i zadania poboczne. Szkoda jednak, że miasto jest trochę puste i przybiera czasami rolę makiety. Co do fabuły jest ona solidna oraz pełna wyborów i cieszą trzy zakończenia, ale nie są one jakoś wybitne. Lake to krótka przygoda z dobrym klimatem i miło mi się tę produkcję ogrywało.

Bardzo dobra gra LEGO, jedna z niewielu, które traktują walkę na poważnie. Ten element jest tutaj absolutnie głównym daniem i chyba najsmaczniejszym co możemy tu znaleźć. Przyzwoita jest także linia fabularna, która została poprowadzona w trochę odmienny sposób, aczkolwiek nieźle to wyszło. Ciała dała natomiast eksploracja. Aktywności jest naprawdę mało i wieją one nudę. Nie dostajemy notabene otwartego świata tylko chodzimy po poziomach fabularnych, co wyszło już nie najlepiej. Bawiłem się co prawda krótko jak na grę LEGO, ale był to dobrze spędzony czas.

Nie najlepsza odsłona AC. Od początku przygody czuć, że jest to tylko produkcja poboczna. Fabuła owszem ma tutaj swoje momenty, ale w końcówce działo się według mnie za dużo ważnych rzeczy, które mogły zostać rozłożone na przestrzeni historii i wyszło to średnio. Na plus na pewno idzie możliwość zmiany stroju, gdzie każdy z nich ma swoje właściwości, co daje różne możliwości przechodzenia misji, no i także inne pomniejsze, lecz przyjemne innowacyjne urozmaicenia. Świat został zrobiony nieźle, ale chodzenie po bagnach bywa męczące. Gra przeciętna, ale niedługa, więc można dać jej szansę.

Produkcja na podstawie znanej serii filmów, która skierowana jest raczej do młodszych, ale nieco starszy również może się w niej nieźle bawić. Poziomy są dobrze przemyślane i różnorodne. Twórcy urozmaicają nam przygodę wprowadzając co jakiś czas nowe umiejętności, przez co gra się nie nudzi. Zawiódł mnie jedynie poziom trudności i naprawdę bardzo prymitywna momentami męcząca walka z grubsza tymi samymi wrogami. Jeśli podeszła nam Epoka Lodowcowa to ta zręcznościówka może być ciekawym doświadczeniem.

Klasyk przez wielu dobrze oceniany, którego również osobiście musiałem poznać. Oceniając tą produkcję w dzisiejszych czasach trzeba po prostu stwierdzić, że jest to gra dobra, ale nie porywająca jak kiedyś. Pomysł na rozgrywkę jest przyjemny, a poziom trudności czasami daje się w kość. Fabuła niczym nie zaskakuje, ale to nie ona jest tutaj najważniejsza. Grafika rzecz jasna bardzo się zestarzała, lecz najbardziej bolało mnie chyba sterowanie, które no jest trochę archaiczne. Mimo wszystko przeszedłem produkcję w całości i nie czułem się po tym zmęczony.

Carto to gra z unikatowym pomysłem na rozgrywkę. Ogrywa się to wszystko przyjemnie i czasami trzeba wytężyć myślenie. Oprawa graficzna dodaje wszystkiemu ciekawego charakteru. Zawiodła mnie tutaj jedynie fabuła, choć może nie sama historia, ale sposób w jaki została poprowadzona, bo poznajemy wszystko za pomocą dialogów, które trwają długo i przekazują często informacje w zawiły, bynajmniej dla Polaka sposób. Fajna przygodówka na kilka w maxie 10 godzin.

Bardzo dobry sequel pozytywnie zapamiętanego przeze mnie Deliver Us the Moon. Twórcy spróbowali czegoś innego wprowadzając towarzyszy. Początkowo bałem się, iż zabije nam to klimat, lecz ten został utrzymany, a wyśmienity rdzeń rozgrywki pozostał nienaruszony. Fabuła daje nam do myślenia, a tajemnicze zakończenie zwiastuje kontynuację. Lokacje w grze są zrobione z dbałością o szczegóły, a produkcja wygląda jak twór AAA. Jedyne co mi przeszkadzało to czasami występujące ściny. Deliver Us Mars to nie dająca się zapomnieć przygoda warta polecenia.

Znakomita odsłona AC. Wprowadzone zostało tutaj wiele nowości. Otrzymaliśmy wielki otwarty świat wypełniony różnorodnymi aktywnościami, które po prostu się nie nudzą. Fabuła jest świetnie poprowadzona i zaskakuje nas zwrotami akcji. Bohater jest bardziej enigmatyczny od Ezio, ale po doświadczeniu jego przeżyć nie da się go nie polubić. Pozytywnie zaskoczyły mnie elementy współczesności, ale zakończenie przygód Desmonda znów mnie rozczarowało. Podsumowując AC3 to wyborny sandbox z porywającą fabułą i nie nudzącą się zawartością. Nie żałuje 60 godzin spędzonych z tą wyśmienitą produkcją.

Muszę przyznać, iż Ape Academy 2 pozytywnie mnie zaskoczyło. Jest to wiekowa już gra, ale widać w niej wciąż ten ciekawy rzadko spotykany pomysł na rozgrywkę. Choć co do rozgrywki, to że gra nie oferuje za wiele poza swoim rdzeniem to muszę się do niej przyczepić. Miałem wrażenie, że podstawowa gra w karty jest tylko dodatkiem do minigier, a moim zdaniem powinno być inaczej. Samych minigier jest mnóstwo i są one niewątpliwym plusem, to uważam, że są one często zbyt losowe. Choć i tak jak na tak niewielką grę trzeba powiedzieć, iż jest to dobra produkcja.

The Wild at Heart to genialna gra przygodowa z elementami survivalu. Indyk dla, którego cieszę się, że istnieje coś takiego jak rynek gier niezależnych. Wszystko jest tutaj doskonale przemyślane. Gra nie prowadzi gracza za rączkę i daje mu swobodę eksploracji. Fabuła również jest niczego sobie. Jedyne na co mogę ponarzekać to trochę przegadane dialogi. No i jak już wszystko wymaksowałem to chciało mi się więcej, ale to raczej świadczy o znakomitości tej niewielkiej produkcji.

Rozpoczynając Bee Simulator podchodziłem do niego z przymrużeniem oka. No i widać, iż jest to gra raczej dla młodszego odbiorcy, aczkolwiek nie jest to produkcja oznaczona "tylko dla dzieci". Ma w sobie wiele dobrych elementów i ogólnie nieźle wychodzi jej bycie symulatorem pszczoły. Chociaż mam wrażenie, że dałoby się wlepić tutaj kilka rzeczy, które jeszcze lepiej oddawałyby życie tytułowej bohaterki. Na minus także aktywności poboczne, które są po prostu nudne, no i boli też brak minimapy, gdyż dostaliśmy wielki obszar po którym trochę nie wiadomo jak się poruszać.

Świetna gra LEGO wykorzystująca już samą za siebie broniącą się licencję. Rozbicie produkcji na 4 pięciopoziomowe części było strzałem w 10, bo każdy z tych etapów oferuje coś innego, choć bardzo do siebie zbliżonego. Fabuła w porównaniu do filmów jest bardzo skrócona, ale to grze nie przeszkadza, gdyż jest opowiedziana w typowy dla LEGO humorystyczny sposób. Po skończeniu historii ubolewałem nad tym, że twórcy nie dali nam otwartego świata z prawdziwego zdarzenia, bo myślę, iż JW idealnie by się do tego nadawał.

Bardzo poukładana, solidna gra logiczna z pomysłem na siebie. Nie jest przesadnie długa, ale przez to się nie nudzi. Skrywa w sobie dużo znajdziek, które są zupełnie opcjonalne, lecz przyjemnie się je zbiera. Minus za zbytnią sterylność lokacji i niekiedy rozmazującą się grafikę. Fabuła, mimo tego że błaha to na koniec nasza historia fajnie się podsumowuje.

Ostatnia część trylogii Ezio i z tej racji liczyłem tutaj na coś naprawdę mocnego fabularnie. Niestety w tym aspekcie się zawiodłem. Opowieść mimo tego, że miewa momenty to jednak nie przypuszczałbym że będzie miała tak nijakie zakończenie. Tak naprawdę nie kończy się tutaj wyraźnie historia głównego bohatera (całe szczęście robi to Embers ) ani nie rozwija się w znaczący sposób wątek Desmonda. Poza tym Revelations to wszystko to co dobre z poprzedniczki + nowe opakowanie w postaci mało znaczących, lecz przyjemnych zmian. Produkcja jak najbardziej dobra, ale można było się więcej spodziewać.

AC: Brotherhood to wyborny sequel. Kontynuuje to co rozpoczęła dwójka i poprawia wiele rzeczy. Przede wszystkim do tych ulepszonych aspektów możemy zaliczyć otwarty świat. Brotherhood to genialny i przemyślany sandbox. System walki również został urozmaicony. Historia opowiedziana w produkcji stała się bardziej dynamiczna i pozbawiona większości błędów poprzedniczki, choć w pewnym momencie za bardzo przyspieszyła przez co mam wrażenie niepotrzebnie się skróciła. Jedna z lepszych gier w mojej bibliotece.

Pierwsza odsłona z Ezio i pierwsza moja styczność z serią. Gra jest przede wszystkim świetnym symulatorem skrytobójcy, czyli czymś czym miała być w założeniu. Fabuła jest naprawdę nieźle poprowadzona, choć można bardzo łatwo zauważyć duże niedociągnięcia jeżeli chodzi o logikę i spójność opowieści. Ponarzekać można jedynie jeszcze na niewykorzystany potencjał lokacji, które nie oferują z grubsza nic ciekawego. Mimo wszystko jest to jednakże gra genialna w swojej prostocie i za to należy się wielkie uznanie.

Last Stop to bardzo serialowa przygodówka o znakomicie napisanej fabule. Wszystkie trzy historie są angażujące i żadna z nich nie odstaje. Zakończenie wyborne, a ostateczne wybory pozwalają zastanowić się nad konsekwencjami. Choć co do wyborów to chyba tylko te ostatnie mają jakiś wpływ, bo reszta jest czysto kosmetyczna. No i nie mogłem momentami przepatrzeć na to jak została wykonana polska lokalizacja kinowa; chyba ktoś tutaj nie chciał się wysilać i użył tłumacza google, gdyż było to takie drewno, iż wolałem przerzucić się na oryginalny angielski. Krótka produkcja warta ogrania.

Ładna, przyjemna gra eksploracyjna z ciekawie opowiedzianą historią. Od początku gra daje nam do myślenia o tym co w zasadzie robimy i kolejno odkrywa przed nami karty, aby pod koniec dać nam pełny obraz, który również wymaga trochę zastanowienia. Zastrzeżenia mam jedynie do tego, że gra czasami daje nam spore połacie terenu po którym można się poruszać, tyle że jest ono przeważnie puste i mogłoby być wypchane jakąś zawartością, bo tak to jego eksploracja nie ma żadnego sensu. Fajna przygoda na w maksie 10 godzin.

Niezła produkcja na około 2-3 godziny. Jej największą zaletą tutaj jest fabuła, która mimo, że porusza temat dosyć dzisiaj powszechny to widać, iż jest o czymś, a nie żeby po prostu coś tam wlepić. Grało się w to przyjemnie i ani razu nie poczułem znużenia, a żeby dokładnie wszystko zrozumieć było trzeba być uważnym. Natomiast największym wrogiem Tacomy był budżet, który w tym przypadku nie był duży i to widać. Klatki czasami mają spore momenty zawahania, a wchodząc do pomieszczenia ma się uczucie "przeskoku". No i gra 2 razy mi się całkowicie wywaliła. Nie polecam kupować, ale ograć można.

Żeby nie było, grając w tą grę nie bawiłem się jakoś tragicznie. Muszę powiedzieć, że jeździło się w miarę przyjemnie, ale o wiele łatwiej wymienić mi minusy tej produkcji niż plusy. Za łatwy model jazdy, który praktycznie nie karze cię za błędy, AI nawet na najtrudniejszym proste do ogrania, ubogi soundtrack (po chwili nawet meczący) i dobijająca wszystko plastikowa fabuła. No i przez cały czas miałem wrażenie jakbym grał w niedokończony produkt, bo naprawdę było tam jeszcze sporo potencjału. Daje te 5/10 za urozmaicenie ścigania się jakimiś dodatkowymi umiejętnościami oraz ten potencjał.

Bardzo fajna przygodówka o porządnej fabule i niezłym klimacie. Przygoda na około 5 godzin, którą naprawdę śledzi się przyjemnie. Szkoda, że budowany od początku klimat troszkę potem zanika na rzecz jakiś surrealnych rzeczy, które trochę popsuły mi całość. No i minusem jest też to, że gra w żaden sposób nie sygnalizuje znajdziek i niesamowicie łatwo je ominąć, a pokazują one historię i bez zbierania ich łatwo się w czymś nie połapać. Poza tym produkcja bardzo poprawna.

Fajna gra do zrelaksowania się po ciężkim dniu. Rzeczy rozpakowuje się przyjemnie i rozkładanie ich po półkach daje satysfakcję. Chyba jedyną, ale dosyć sporą wadą jest to, że gra zbudowana jest z pikseli co oczywiście nadaje jej smaku, lecz niektóre przedmioty są niskiej rozdzielczości i czasami ciężko jest rozpoznać co jest czym przez co momentami waliłem rzeczy "na pałę" po różnych miejscach i nic to nie dawało i myślę, iż takich rzeczy w tego typu grach lepiej unikać. Mimo wszystko produkcja zdecydowanie warta polecenia.

Gra naprawdę niezła i klimatyczna, ale z drobnymi mankamentami. Najlepsze co w tej produkcji to fabuła. Tworzy ona fajne środowisko do poruszania się i łatwo się w nią wczuć. Szkoda, że opowieść trwa tak krótko, bo dwukrotnie mniej czasu niż opcjonalna eksploracja otwartego świata, która poza zadaniami pobocznymi nie ma nic ciekawego do zaoferowania, a znajdziek jest mnóstwo i zbieranie ich trochę mi się dłużyło. Na minus też praca kamery, ale można się przyzwyczaić. W sumie gra jest przyzwoita, ale maxowanie trwa co najmniej 5 godzin za dużo.

Tchia to naprawdę dobra gra z przyzwoitym otwartym światem. Początek jakoś nie porywa ale po 2 godzinach gra nabiera koloru i aż chce się grać i eksplorować wyspy. Samo zwiedzanie jest też nieźle zrobione, a poruszanie się na tratwie mimo że proste, to daje masę satysfakcji. Dodałbym może gdzieniegdzie punkt szybkiej podróży ale szczerze mówiąc to sam niewiele z nich korzystałem. Na minus fabuła, która nie jest zrobiona źle, ale nie porywa, długie jak na PS5 loadingi i sporadyczne ścinki. Produkcja przyzwoita i warta tych ok. 20 godzin.

Gra zdecydowanie lepsza od i tak niezłej jedynki. Widać, że twórcy usiedli nad mankamentami i naprawili większość tego co nie do końca im wyszło plus wprowadzili nowe rzeczy. Fabuła nie jest jakaś fenomenalna, ale chociaż jest. Poprawiony został model jazdy, aczkolwiek destrukcja nadal pozostawia wiele do życzenia. Urozmaicone zostały fragmenty chodzone, choć tutaj są bardziej liniowe. No i nawet po skończeniu gry jest sporo do roboty. Grając w tą produkcję po prostu nie mogłem się oderwać i każda misja dawała satysfakcję. Szkoda tych niewielkich błędów, ale i tak jest to krok w przód.

Dobra dynamiczna gra pełna akcji. Każdy poziom dostarcza emocji i rozrywki na wysokim poziomie. Grafika nie zestarzała się jakoś źle. Wielka szkoda, że otoczka fabularna wokół gry praktycznie nie istnieje i nasze działania nie są w ogóle powiązane. No i też w grze gdzie głównie poruszamy się samochodem, motocyklem czy łodzią fizyka pojazdów powinna być znacznie lepsza, a ich destrukcja bogatsza. No i nie porywają piesze sekcje ze strzelaniem. Poprawny klasyczek.

Kena, gra o której dużo słyszałem i z ciekawością zasiadałem do tej produkcji. No i myślę, że te wszystkie zachwyty są trochę na wyrost, bo jest to gra po prostu dobra. Zachwyca ładna grafika, świetne udźwiękowienie czy dobrze wykonana mapa. Nie porywa jednak fabuła, a misje często są powtarzalne. Tak naprawdę opowieść ratuje jedynie końcówka, która robiła wrażenie. Jakoś tego lore nie poczułem. No i mam wrażenie, że Kena starała się robić niektóre rzeczy jak gry AAA, a uważam, że jeżeli cały czas pozostałaby w swojej niszy byłaby zwyczajnie lepsza. Niezła gra, aczkolwiek jakoś nie porywa.

Ponownie gram w grę po raz pierwszy, z pierwowzorem nie miałem styczności. Destroy All Humans 2 to ponownie gra obdarzona porządną dawką humoru i naprawdę dobrą fabułą. Zwiększony został arsenał broni, lecz większość przeciwników zachowuje się tak samo i nie stanowią większego wyzwania. Powtarzane są także te same błędy. Zawartość poboczna przeszła małą rewolucję. Nie mamy już wyzwań a zadania dla poszczególnych npców, które są nudne i powtarzalne. I chyba wolałem tą opcję z jedynki. Zostawiłem w tej produkcji 20 godzin i bawiłem się naprawdę dobrze, ale jednak sporo tutaj brakuje.

Za pierwszym podejściem od Ghostrunnera się zwyczajnie odbiłem. Dopiero po czasie go doceniłem i skończyłem. Można się nieźle zdenerwować, ale jeżeli człowiek się uspokoi to zrozumie, że każda śmierć przybliża nas do osiągnięcia celu. I ten pomysł na rozgrywkę najbardziej mi się w produkcji podoba. Jeżeli złapiemy flow to granie w tak dynamiczną, zarazem niełatwą grę daje ogrom satysfakcji. Spodobała mi się także fabuła, a i znajdźki nieźle uzupełniają opowieść. Widać jednak, iż budżet zrobił swoje. Wielkie lokacje są mało szczegółowe, a przeciwnicy zachowują się często nienaturalnie.

Polecam

GoW: Ragnarök to bardzo dobra kontynuacja gry z 2018 roku. Nie wprowadza wiele zmian, ale troszkę urozmaica walkę i poruszanie się postaci. Fabuła jest dobra, lecz miewa momenty podczas, których zdarzało mi się ziewać, a i samo zakończenie jest nieco rozczarowujące. Powielane są niestety tutaj także grzechy jedynki, np. punkty szybkiej podróży, które są ponownie źle rozmieszczone. Lokacje potrafią być tutaj pokaźne i przechodzenie przez nie zdarza się być męczące, a szybka podróż nie występuje często. Na ogół gra jest naprawdę świetna, tylko szkoda, że tak bezpieczna.

God of War to mocna gra z solidną fabułą i znakomicie wykonanym systemem walki. Opowieść śledzi się z ciekawością, a masakrowanie kolejnych wrogów daje niesamowitą frajdę. Na plus wychodzą także walki z bossami, bo są one różnorodne i wymagają od gracza trochę skilla. Zawiodłem się trochę na "otwartym", w rzeczywistości zamkniętym świecie, a w szczególności na tym, że do niektórych miejscówek trudno się dostać, a szybka podróż jest często ułomnie rozlokowana. No i nie porywa początek gry, ale po kilku godzinach opowieść się rozkręca i gra się naprawdę soczyście. Jeden z lepszych exów od Sony.

Jest to moja pierwsza styczność z TLoU i źle bym się czuł gdybym nie dał tej grze dychy, bo jest to po prostu arcydzieło. Emocjonalny rollercoaster, graficzna bomba, fabularny majstersztyk. Trudno napisać tu coś jeszcze, bo po prostu brakuje słów. No i fajnie, że w remake'u w pakiecie jest od razu dodatek, który także trzyma poziom i jest chyba najlepszym uzupełnieniem fabuły z jakim miałem do czynienia. Absolutny top jeżeli chodzi o gry wideo i jedna z lepszych gier jakie kiedykolwiek powstały, a na pewno dla mnie w jakie kiedykolwiek miałem okazję zagrać. Polecam i rekomenduję całym sobą.

Ta nietypowa gra Battle Royale to ciekawe doświadczenie na skórze gracza, które może dać radość, ale i zdenerwować. Mocną stroną tej gry są mnogość i różnorodność poziomów. Naprawdę nie wiadomo czego się w danej rundzie spodziewać. Szkoda, że twórcy tak rzadko wprowadzają aktualizacje, bo gdyby były one częstsze to gra by się praktycznie nie nudziła. No i denerwuje pazerność na mikrotransakcje, bo żeby zgarnąć jakieś dobre skiny bez wydawania pieniędzy trzeba się nieźle napocić. Warto spróbować tym bardziej, że jest za darmo.

Moim zdaniem jeden z lepszych coopów na rynku. Wszystkie poziomy są znakomicie przemyślane i przechodzi się je z pełną satysfakcją. Same levele wizualnie są pięknie przygotowane, naprawdę cieszą oko. Fajnie, iż na każdym etapie jest pełno aktywności pobocznych i minigierek, które wprowadzają chwilowy duch rywalizacji w przygodzie. Gra byłaby niemalże idealna, gdyby nie słabe wykonanie fabuły, która po prostu nie porywa i w żaden sposób nie zapada mocniej w pamięć. Polecam, bo gra dostarcza dużo funu.

Watch Dogs Legion od początku zaznacza swój nowy pomysł na rozgrywkę. Czy jest on lepszy niż pomysł z poprzednich odsłon? Dla mnie nie. Na plus jednak zdecydowanie wychodzi fabuła, bo w końcu jest o czymś konkretnym. Naprawdę ciekawie mi się ją śledziło. Aktywności poboczne także uległy zmianie i jest to na pewno jakieś odświeżenie. Lecz czy jest to lepszy sandbox od WD2? Też bym nie powiedział, bo w poprzedniczce bawiłem się chyba lepiej w dużej części także przez mapę, bo Londyn nie przypadł mi specjalnie do gustu. Solidna gra, ale nie żadna rewolucja.

Jest to moja pierwsza styczność z grą, nie grałem w pierwowzór. Destroy All Humans to solidna śmiechowa gra. Fabuła jest naprawdę zabawna i nieraz zaśmiałem się po jakimś tekście. Szkoda, że poza głównym wątkiem nie mamy nic innego ciekawego, bo są to po prostu jakieś proste wyzwania. No i początkowo walka nie porywała, ale potem się rozkręca. Niezła produkcja na kilkanaście, kilkadziesiąt godzin.

Więcej tego samego dobrego Ratcheta co w poprzedniej odsłonie. Gra się po prostu miodnie, a produkcja znakomicie wykorzystuje potencjał konsoli. Szkoda, że twórcy nie zdecydowali się na jakieś większe innowacje, bo wiele elementów to po prostu kopiuj wklej z poprzedniczki. Poza tym nie widzę żadnych innych minusów. Kolejna pozycja obowiązkowa dla posiadaczy PlayStation 5.

Ciekawa gra z barwnym otwartym światem, przyzwoitą, a pod koniec zaskakującą fabułą i humorem trzymającym poziom przez cały czas. Świetną robotę robi muzyka, która wprowadza nas w mityczny świat. Czeka nas tutaj sporo dobrze wykonanych aktywności pobocznych i zagadek, które nierzadko wymagają pomyślenia. Minusem tej gry jest chyba jedynie niemądre zagospodarowanie mapy, bo odniosłem wrażenie, że większość aktywności znajduje się w centrum, a jeżeli już coś znajduje się na skraju to trudno się tam dostać przez niewielką liczbę punktów szybkiej podróży. Polecam fanom mitologii i nie tylko.

Nie pamiętam gry o tak nijakim początku. Umęczyłem się niesamowicie. Pomimo, że był jasno określony cel i pomysł to był on po prostu nieciekawy, a fabuła nie porywała. Produkcja nadrabia za to epicką i bezbłędną końcówką, z której wynika ta, a nie inna ocena. Szkoda, że te pierwsze etapy nie trzymają takiego poziomu, ale i tak grę na dłuższą metę oceniam pozytywnie.

Bugsnax to ciekawa, nietypowa gra z pomysłem na siebie. Łapiemy tu tytułowe bugsnaxy i muszę powiedzieć, że ten główny element rozgrywki jest wykonany bezbłędnie. Złapanie danego stworka często wymaga myślenia i znajomości mechanik. Fabuła mimo, że prosta to pod koniec potrafi zaskoczyć. Jak na dzisiejsze standardy grafika nie porywa, a w niektórych momentach miałem wrażenie jakby gubiła ona rozdzielczość. Ale to chyba jedyne bolączki tej naprawdę przyjemnej gry.

Omno to piękna gra niezależna z ciekawym pomysłem na siebie. Pomimo uproszczonej grafiki potrafi niekiedy zaskoczyć widokiem. Bardzo przyjemnie zwiedza się kolejne poziomy, choć większość z nich opiera się na jednym schemacie. Zagadki logiczne i elementy zręcznościowe nie są jakieś wymagające. Jest to typowa gra do odpoczynku. Czasem zdarzy się jakieś niedociągnięcie w realizacji levela, ale nie przeszkadza ono w przejściu gry. Fajna, krótka gra do relaksu.

The Crew 2 to solidna gra wyścigowa. Ściga się tutaj naprawdę przyjemnie. Mapa jest olbrzymia, ale nieźle wykonana. Cieszy różnorodność zawodów w jakich możemy wziąć udział. Robotę robi tu także przyzwoity soundtrack. Moim największym zawodem była jednakże fabuła, której prawie że nie ma, choć na początku jakoś się zapowiadała. No i szkoda, że aktywności poboczne nie oferują nic ciekawego, a tuning jest niemalże w całości losowy. Nie żałuję jednak tych 40 godzin, których spędziłem z grą.

Dobra gra LEGO. Od początku dobrze tworzony jest klimat Śródziemia. Fajnie rozwiązane jest odkrywanie dużej, wypchanej zawartością mapy, czynimy to razem z postępem fabuły. Rozgrywkę urozmaica system craftingu, który w grach LEGO nie występuje często. Niestety zawiodłem się na zakończeniu, bo gra nie prezentuje nam zakończenia znanego z książki, tylko urywa się w pewnym momencie. Rozumiem, że produkcja była robiona razem z filmem, ale czy nie można było dodać jeszcze kilku etapów, żeby zamknąć opowieść?

Mam mieszane uczucia co do Dirt 5. Na początku mimo tego, że czuć było prosty model jazdy to jeździło i poznawało się nowe typy wyścigów nawet przyjemnie. Potworzyłem także trochę torów, pościgałem się na tworach innych graczy, ale po czasie wszystko zaczęło się dłużyc, ciągnąć. Praktyczny brak tuningu, samochody zdobywało się łatwo. Przeszedłem karierę i zapomniałem. Tyle.

Ot taka przyjemna platformówka na podstawie popularnego serialu. Dużo humoru, dużo zabawy, a wszystko nieźle wykonane technicznie. Niekiedy irytuje fizyka jakiegoś obiektu, czasem można się zdenerwować na ułomność jakiegoś etapu, ale grało się naprawdę fajnie.

Gra bardzo podobna do LEGO Marvel Super Heroes 2. Dlaczego jednak o pół noty lepsza? Głównie przez ciekawszy, mniej sztampowy pomysł na fabułę i możliwość stworzenia własnej postaci. Mapa duża, ale przez większość czasu podróżujemy przez mroczne, typowe dla DC tereny, które niezbyt się od siebie różnią. Dla fanów DC na pewno fajne doświadczenie.

LEGO Marvel Super Heroes 2 nie jest grą złą. Na pochwałę zasługuje naprawdę duża różnorodna mapa, mnogość postaci z uniwersum Marvela, no i napisałbym wiele aktywności pobocznych, które niestety nie są zbyt angażujące. Co do fabuły to tutaj zaczynają się schody. Każdy poziom był długi, nudny i składał się z tych samych schematów. Brakowało też humoru w dialogach. Na pochwałę zasługuje za to finał. Nie odradzam nie polecam.

Doom Eternal to produkcja świetna. Zdecydowanie dorównuje poprzedniej odsłonie. Mamy tutaj wszystko to samo co w 2016 roku, ale rozszerzone o dodatkową, ciekawą, potrzebną i satysfakcjonującą zawartość. Wydaje mi się, iż fabuła również poszła do przodu, bo prostu fajnie mi się ją śledziło. I dawno nie grałem w grę, której drugie przejście dawało mi tyle frajdy. Na minus po kilku godzinach nużący multiplayer.

Nikomu chyba Minecrafta przedstawiać nie trzeba. Gra kultowa i niewielu jest pewnie graczy, którzy by w niego nie zagrali. Survival znakomicie przemyślany i co ważne nadal rozwijany i nadal cieszący się sporym zainteresowaniem. Absolutny klasyk i pozycja obowiązkowa na liście gracza.

Gra lepsza od poprzedniczki. Hogwart znowu znakomity, ale cieszy także rozszerzenie mapy o kilka nowych obszarów. Walki z bossami urozmaicone o bezpośrednie starcia, które teoretycznie nie były skomplikowane, ale dawały satysfakcję. O fabule mogę powiedzieć znów to samo, bo i znów postacie nic nie mówią. No i fajnie, że czary zdobywa się od nowa i niektóre z nich są zupełnie inne. Na pochwałę zasługuje także świetny humor nawet w tych poważnych momentach.

Bardzo przyjemna gra LEGO. Hogwart fajnie odwzorowany, chodzenie po nim to prawdziwa frajda. Jeżeli ktoś chciałby poznać fabułę i uniwersum HP to niestety czeka go nie doczekanie bo postacie są nieme, jak to w grach LEGO w tamtych czasach bywało. Walki z bossami były przyzwoite, choć nie porywające, a mechaniki były stopniowo, umiejętnie wprowadzane. Gra idealna dla fanów HP i LEGO.

Strasznie się zawiodłem na sequelu, szczególnie, że jedynka była naprawdę przyzwoita. Twórcy poszli trochę w stronę niezależności od filmu i nie wyszło im to. Nie ma klasycznych dla LEGO leveli, a mamy jakieś małe światy do zwiedzania i wykonywania misji. Fabuły mało. Jest zaledwie jej zarys. Grę ratuje przyjemny system rozwałki i typowy dla LEGO Przygoda styl muzyczny. Produkcja głównie dla młodszego gracza. Próbować na własną odpowiedzialność.

Przyjemna gra LEGO zbudowana na podstawie filmu. Poziomy, choć z początku mogą wydawać się różnorodne, tak pod koniec widać już pewną powtarzalność, która całe szczęście nie męczy, bo też levele nie są wybitnie długie. Minusem jest na pewno tryb gry swobodnej, który w zasadzie nie ma nic ciekawego do zaoferowania, a "otwarte światy" są tak naprawdę zamknięte i bardzo małe. Szkoda, bo Klocburg byłby ciekawym terenem do eksploracji. Jak ktoś lubi LEGO to nie ma opcji, że nie siądzie.

Znakomita gra niezależna polegająca na manipulowaniu czasem. Na początku fabuły praktycznie w ogóle jej nie rozumiałem, głównie przez to że nie znajdziemy tu dialogów. Pewnych rzeczy można się tylko domyślać. Dopiero po przejściu wszystko się wyjaśniło i okazało się, że gierka opowiada naprawdę fajną historię. Szkoda, że twórcy chcąc zrobić prostą rozgrywkę za bardzo ją uprościli, bo założę się, iż dałoby się wlepić choć jeszcze jakąś jedną mechanikę. Bardzo przyjemna gra do relaksu i nieco wytężenia myślenia.

What Remains of Edith Finch to naprawdę świetna gra opowiadająca ciekawą historię o losach pechowej rodziny. Podczas tej krótkiej podróży po budzącym niepokój domu doświadczyłem lekkiego dreszczyku emocji i czułem niesamowity klimat wylewający się z przedstawionego świata. Każda opowieść o konkretnym członku rodziny jest inna i dotyczy innych czynności. Przeszedłem gierkę w około 2 godziny i szkoda że tak krótko, bo końcówka miała potencjał być trochę dłuższa i zleciała po prostu za szybko. Podsumowując WRoEF to klimatyczna produkcja warta polecenia.

Klasyczny humorystyczny coop, podczas którego można się dobrze bawić, ale można się też trochę zirytować. Levele są różnorodne, przedstawiają ciekawe pomysły na rozgrywkę, a nowe mechaniki są mądrze stopniowo wprowadzane. Żeby zdobyć na danym poziomie 3 gwiazdki trzeba się niekiedy mocno napocić, ale myślę, że to dodaje grze funu, ale jest i czasem powodem do nerwów. Jeżeli masz z kim grać to pewne jest, że będziesz świetnie się bawić.

Jedna z najlepszych kooperacji w jakie grałem. Fabuła, która jest tu daniem głównym to czysty majstersztyk. Relacje między bohaterami są inteligentnie budowane, a wybory dotyczące jak chcemy dany poziom przejść dodają współpracy graczy smaczku. Szkoda, że więzienie stanowi tylko bazę do historii, bo czułem troszkę w nim niewykorzystany potencjał. No i czasem nie mogłem zrozumieć pewnych mechanik kamery. I szkoda, że fabuła tak szybko płynie, ale to raczej dobrze o niej świadczy. Polecam

Gra znakomita. Fabuła mimo, że początkowo wydaje się niewyraźna to potem nabiera sensu i charakteru, zaskakuje zwrotami akcji, a pod koniec chwyta za serce. Każdy chapter jest inny, daje różne łamigłówki i odmienne obiekty po których można się poruszać albo zapoznaje z nowymi mechanikami. Grafika także zdecydowanie dowozi, a czasem zachwycałem się nawet pięknem i szczegółowością tytułowego księżyca. Jedyne na co można ponarzekać to jakieś lekkie braki w założeniach opowieści, ale to już bardziej takie czepianie się. Długość na takiego typu grę moim zdaniem odpowiednia. Serdecznie polecam.

Przyjemna, prosta i piękna wizualnie klasyczna przygodówka z elementami tematycznymi dla fabuły. Granie na gitarze, a w zasadzie naciskanie przycisków w odpowiedniej kolejności daje dużo radochy i jest bardzo soczyste. Mam jednakże odczucie, że wśród tej wizualno-muzycznej uczcty zanika nieco opowieść, która powinna moim zdaniem grać tu pierwsze skrzypce... a może bardziej prowadzącą gitarę. Fajna przygoda na kilka godzin.

Bardzo fajny, nieszablonowy pomysł na grę. Produkcja zmusza do myślenia i mądrego zarządzania czasem. Niekiedy ta formuła zdaje się być denerwująca, ale to właśnie ona nadaje grze charakteru. Przyjemnie gierkę się także speedrunuje. Myślę, iż czasami mimo tego, że gra daje graczowi wolność to powinna nakierować go na poszczególne kroki pchające fabułę do przodu. No i nie obraziłbym się gdyby przejście zajmowało chociaż godzinę dłużej.

Produkcja, którą trudno jednoznacznie ocenić. Z jednej strony urzeka nas piękna grafiką, tętniącym życiem miastem tryskającym klimatem, a z drugiej... no właśnie. Oceniłbym grę lepiej, gdyby nie fakt, że ostatni etap był zwyczajnie za krótki. W poprzedniczkach te ostateczne wybory niosły ze sobą także jakiś grubszy ciężar moralny. Tutaj odniosłem wrażenie troszkę tego zabrakło i po zakończeniu nie czułem jakoś tej specyficznej pustki towarzyszącej mi przy poprzednich częściach. I tak gra bardzo przyjemna i warta polecenia.

Po powrocie do serii po krótkiej przerwie czytając różne, często niepochlebne opinie w necie nie miałem olbrzymich ambicji wobec tej gry. Zostałem jednak pozytywnie zaskoczony. Twórcy spróbowali czegoś innego, przedstawiając zupełnie nową, inaczej poprowadzoną historię, która bardzo mi się spodobała. Fabuła pełna zwrotów akcji i nieoczekiwanych zdarzeń. Nie spodobało mi się jedynie to jak zaczynały się niektóre epizody. Nagle rzuca nas gdzieś w innym miejscu niż byliśmy i to bez większego wytłumaczenia. Pozwalało to zgubić się nieco w opowieści. Poza tym wszystko pięknie.

Po przejściu jedynki i zabraniu się za tą część miałem olbrzymi apetyt na kolejną piękną historię. No i się nie zawiodłem, ale opowieść nie była niczym odkrywczym i być może czymś za krótkim, bo moim zdaniem 3 epizody to było za mało czasu by w pełni wgryźć się w klimat. Ogólnie rzecz biorąc produkcja jest znakomitym uzupełnieniem jedynki i pozwala lepiej zrozumieć pewne wątki, ale fabuła nie ma tego ,,czegoś". Polecam każdemu kto grał w pierwsze Life is Strange.

Dla mnie zdecydowane 10/10. Nie jest to może najlepsza gra w jaką grałem, ale na pewno najlepiej opowiedziana historia jaką widziałem. Od samego początku produkcja tworzy klimat, pochłania gracza w lore i wir wydarzeń. Na ostatnie dwa rozdziały po prostu brak mi słów. Po skończeniu miałem niesamowitego kaca, co rzadko mi się zdarza. Niektórzy narzekali na brak polskich napisów, ale może właśnie ich brak pozwolił mi się bardziej wczuć i zaangażować. Na pochwałę zasługuje także soundtrack. Zdaję sobie sprawę, że gierka może nie siąść każdemu, ale polecam ją z całego serducha.

Gra podtrzymuje poziom Marvel's Spider-Man, a nawet w moim odczuciu poprawia pewne aspekty. Bujanie się na sieci jest chyba jeszcze bardziej swobodne, lecz może to być także kwestia zmienionego, mniej poważnego soundtracka. Spodobał mi się także sposób zawarcia zadań pobocznych w aplikacji, a same aktywności wydają się być bardziej urozmaicone. Dużo satysfakcji dawało także korzystanie z nowej mocy jadu. No i gra smakuje niesamowicie w okresie świątecznym/zimowym. Jedynym minusem może być to, że produkcja nie jest jakoś wybitnie długa, bo chciałoby sie więcej. Kolejny raz Insomniac dało radę.

Spider-Man to świetna gra z dużym otwartym światem. Jest to chyba także jedna z nielicznych gier, w których zamiast używać szybkiej podróży wolałem iść na "piechotę". Poruszanie się na sieci jest płynne i naprawdę ekscytujące i jest to według mnie najlepszy element tej gry. Fabuła jak to o superbohaterze, jednym spasuje a innym nie, lecz mi, nie mając wcześniej styczności z komiksami o człowieku pająku po prostu się spodobała. Narzekać chyba można jedynie na mało angażujące aktywności poboczne.

Pozycja obowiązkowa dla osób posiadających PlayStation.

Nie grałem w klasyczne Ratchet & Clank, ale ten remake naprawdę mnie urzekł. Levele bardzo dobrze zaprojektowane, a korzystanie z gadżetów daje frajdę. Fajne były także przerywniki podczas, których sterowaliśmy dla odmiany naszym blaszanym towarzyszem. Spore wrażenie robi także to, kiedy do naszej postaci przyciągane są śrubki. Ilość cząsteczek bywa niekiedy ogromna, a nie doświadczyłem sytuacji, podczas której coś by się ścięło. Do opowieści nie mam większych zastrzeżeń, ba zdarzył się nawet nieoczekiwany zwrot akcji, ale mogłaby być bardziej rozwinięta. Must play dla posiadaczy konsoli Sony.

Gra, w której bawiłem się dobrze, ale głównie przez eksplorowanie otwartego świata. Wątek fabularny i zadania poboczne były mało angażujące. Oprawa graficzna niekiedy zachwyca, a szczegółowość wykonania San Francisco robi wrażenie. Dużo radochy dawało również manipulowanie obiektami poprzez ich hakowanie. Model zdalnego sterowania jest ogólnie naprawdę dobrze przemyślany. Patrząc całościowo produkcja solidna.

Moim zdaniem jest to produkcja zwyczajnie przeciętna. Od początku czuć, że jest to tylko samodzielny dodatek. Wiemy jak skończy się opowieść jeżeli graliśmy w podstawkę. Mapa o połowa mniejsza i nieco biedniejsza w zawartość. Większość znajdziek to jakieś małe latające badziewia, które zbiera się łatwo i nudno. Dałem taką a nie inną ocenę głównie przez arenę, na której możemy ponawalać trochę wrogów. Na początku może wydawać się to trudne, ale jeżeli podłapiemy pewne schematy rozwalanie wrogów daje dużo frajdy.

Gra naprawdę wcale nie jest zła. Bawiłem się przy niej nawet dobrze. Fabuła nawet ciekawa, lecz może za bardzo sztampowa, bo już od początku możemy domyślać się co się wydarzy. Podobał mi się otwarty, dopracowany graficznie świat, który niestety można byłoby lepiej wypełnić pobocznymi zadaniami. Ciekawy pomysł z systemem karmy, ponieważ nasz styl gry na niego wpływa, lecz odczuwam, iż mógłby być lepiej dopracowany. Jedyne do czego nie mogę się przyczepić to dobrze napisane i przetłumaczone dialogi. Polecam osobom, które szukają niedługiej i dosyć intensywnej przygody powiązanej z supermocami.

Spędziłem w tej grze wiele godzin i przetestowałem wszystkie tryby gry. Rozgrywka jest bardzo prymitywna i nie jest to moja odrębna opinia. Trzeba naprawdę niewiele, aby zdobyć bramkę. Te uproszczenia są po prostu denerwujące. Boli także mnogość niewymiennych kart w Ultimate Team oraz podu*adający rynek transferowy. Z plusów mogę jednak wymienić fajnie rozwinięty tryb kariery czy możliwość poprowadzenia zespołu istniejącym menadżerem. Produkcja nieco gorsza od poprzedniczki.

Idealna gra do pogrania z kolegami. W moich oczach przybrała miano kultowej. Wiele trybów gry, tylko kosmetyczne mikrotransakcje i bardzo szybkie mecze, które powodują, że chce się grać więcej i więcej. Jedyne do czego można się przyczepić to aktualizacje, ponieważ one zazwyczaj wiele nie wnoszą, ale chociaż są częste i zawsze za wyzwania można zgarnąć coś fajnego. Zdecydowanie mogę polecić każdemu, gdyż naprawdę Rocket League zapewnia świetną zabawę na wiele godzin.

Według mnie najlepsza gra Battle Royale. Ma najciekawszy pomysł na emocjonującą i dynamiczną rozgrywkę. Każda postać ma swoje zastosowanie i wymasterowana może być zabójczo skuteczna. Zastrzeżenia mam jednak do aktualizacji zawartości i podejścia twórców. Co sezon, a także w jego trakcie dostajemy to samo. Same odgrzewane kotlety. Czasami po prostu wieje nudą. To boli mnie najbardziej w tym dobrym tytule. Mam nadzieję, że być może kiedyś to się zmieni.

Gra według mnie bez wad. Była to pierwsza produkcja w jaką zagrałem na PS5 i wydaje mi się, że nie można zacząć lepiej swojej przygody z nowym sprzętem. Świetnie wykorzystuje możliwości pada DualSense, ale tego właśnie od tej gry trzeba było oczekiwać. Niektórzy narzekają na długość, lecz dla mnie była ona wystarczająca. Polecam każdemu kto zdecyduje się na zakup nowej konsoli od Sony. Jest to naprawdę bardzo przyjemna podróż po historii PlayStation.

Fortnite - gra, od której kiedyś nie mogłem się oderwać. Nie było dnia żebym chociaż tam nie zajrzał. Teraz po upływie czasu mam nieco inne podejście. Kiedy byłem zakochany w grze nie widziałem jej minusów, tylko same plusy. Oczywiście zalety też są np. innowacyjne budowanie czy częste aktualizacje, ale z mojego punktu widzenia gra stała się tworzona dla młodszego odbiorcy i wściekle nastawiona na mikrotransakcje, co mnie od niej odrzuciło. Rzecz jasna czuć ten sentyment do "starych" czasów, lecz teraz to nie to samo.

Pierwsza odsłona Need for Speed jaką ograłem. Nie grałem nigdy w dużo gier wyścigowych, lecz ta zrobiła na mnie początkowo wrażenie. Przede wszystkim ciekawym pomysłem było wprowadzenie dnia i nocy. Po zachodzie słońca było czuć jak z każdym poziomem obławy rośnie presja. Podkreślała to mocna policja. Fabuła pomimo że nie niezwykła miała jakiś pomysł. Z minusów można wymienić toporny model jazdy i puste miasto. Jak dla mnie produkcja dosyć solidna.

NFS wcześniejszy niż Heat, ale zagrałem później gdy był w ps plus. Początek bardzo fajny i dynamiczny. Zwiastował niezłą fabułę... no i nie była ona zła, lecz nie porywała. Model jazdy dosyć jak dla mnie przyjemny. Najbardziej zawiódł mnie tuning. Elementy pseudolosowości połączone z lekkim grindem. Nic ciekawego. Mapa zróżnicowana, ale troszkę pusta, chociaż oczywiście były fotoradary i jakieś tam znajdźki. Nie jest to gra zła, ba nawet momentami się fajnie bawiłem, lecz po kilkudziesięciu godzinach jakie tam zostawiłem po prostu się znudziła.

Control - gra nie kreująca się na jakiś wielki hit, lecz może dostarczyć niesamowicie dużo emocji. Fabuła bardzo ciekawa i nie do końca oczywista. Walka fajnie zaprojektowana. Opcja wystrzelenia i możliwość zmieniania postaci swojej broni naprawdę ją dynamizuje. Solidne zadania poboczne. Nie są to jakieś zwyczajne zapychacze, lecz dobre oddzielne bądź dopełniające opowieść questy. Mam jednak zastrzeżenia. Grając na PS4 momentami gra niemiłosiernie się ścinała. Bolały także czasami długie loadingi.

Lecz mimo tych technicznych wad produkt wart polecenia.

Bardzo dobry dodatek. Idealnie dopełnia całą serię. Pokazał, że da się przeprowadzić Uncharted nawet bez tak ikonicznej postaci jak Drake. Podobał mi się pomysł na półotwartą lokacje bodajże w czwartym rozdziale. Muszę przyznać, że gra sprawiła mi nie lada problemy na ostatnim poziomie trudności co w sumie podobało mi się, bo inne części ( w szczególności 2 i 3 ) były po prostu za łatwe. Minusem tak jak w podstawce trochę słaba sztuczna inteligencja, ale poza tym wszystko git. Jeżeli grało się w Uncharted 4 w to również trzeba zagrać.

Moim zdaniem najlepsza część Uncharted. Najbardziej dojrzała fabularnie. Czuć jaka więź tworzy się między bohaterami, a poznanie chociażby zalążku, choć naprawdę dużo opowiadającego zalążku dzieciństwa Drake'ów pozwala nam zrozumieć opowieść przedstawianą we wszystkich produkcjach. Końcówka widowiskowa, choć po tak dobrze poprowadzonej fabule chciałoby się bardziej niespodziewanego zakończenia. Jedyne na co mogę narzekać to może sztuczna inteligencja, głównie sojuszników. Ale mniejsza o to. Gra niemalże idealna. No i należy wspomnieć też o dosyć ciekawym multiplayerze. Polecam z całego serca.

Gra podtrzymuje poziom dwójki. Możemy zaobserwować nieco dojrzalszą fabułę, a zakończenie może pomieszać w głowie. Niestety strzelając odczuwałem lekką jakby "ciężkość". Wiem, że po wydaniu gra miała z tym elementem problemy, lecz grając 10 lat później w remaster nadal gorzej opróżniało mi się magazynki. Poza tym, co jak co, ale ważnym elementem produkcja genialna.

Bardzo dobry sequel. Mniej strzelania, którego w jedynce było nadto, a więcej zagadek. Może i były one nieco proste, ale jednak były. Postacie dopracowane - wywoływały u mnie różne emocje, a wybuchowe momenty rozsądnie przeplatane eksploracją. Fabuła bez większych zwrotów akcji, lecz i tak bawiłem się świetnie.

Solidna gra, która rozpoczęła tą znakomitą historię. Naprawdę fajny klimat i graficzna perełka jak na tamte lata. Niestety przede wszystkim za dużo strzelania, a za mało zagadek, lecz naprawdę bawiłem się bardzo dobrze.

Gra, gra się tak naprawdę sama. Zadaniem gracza jest tylko przesuwać kursor w odpowiednią stronę i w miejscach gdzie jest możliwa interakcja klikanie jednego przycisku, lecz pomimo tego jest to jedna z lepszych produkcji przygodowych, głównie przez nieco mroczny, niepewny klimat. Fabuła na ponad godzinę, na 100% zrobiłem w 3h. Polecam.

Gra zajęła mi ponad 20h podczas, których naprawdę zdążyła mnie wciągnąć w historię. Najmocniejszymi jej punktami jest fabuła i soundtrack, walka to nic specjalnego-jest po prostu łatwa i nie stanowi żadnego wyzwania. No i pozostaje jeszcze humor, który nadaje produkcji niepowtarzalnego luźnego klimatu. Jeżeli ktoś lubi takie proste liniowe gry to naprawdę polecam.

Gra bardzo prosta i przyjemna. Można się zrelaksować, ale poza tym nie ma żadnych fajerwerek. Przejście na 100% zajęło mi 6h co myślę że jest dobrym czasem na takiego typu grę bo dalej byłaby nudna. Spodziewałem się czegoś więcej, lecz i tak oceniam tą grę jako solidny produkt warty uwagi.

Po ponad 80 godzin gry i zrobieniu 100% mogę powiedzieć, że jest to to czego szukałem na te wakacje.

Fabuła jeszcze lepsza niż w jedynce. Mniej przewidywalna przez co ciekawsza. Każde zadanie poboczne było bardzo dobrze przygotowane i opowiadało własną historię bądź było świetnym dopełnieniem głównej opowieści. Do czyszczenia było dosyć sporo, ale każda znajdźka coś opowiadała. Większy arsenał broni powodował to, iż walka była ciekawsza. Jedyny minus to według mnie odczuwalna sztywność poruszania się Aloy, ale poza tym nie żałuję tych wielu godzin spędzonych w tym pięknym otwartym świecie.

Bardzo przyjemna gra. Trafiła u mnie przypadkiem i pozytywnie mnie zaskoczyła. Była to pierwsza odsłona cyklu i po zmasakrowaniu już pierwszych wrogów wiedziałem że mi się spodoba.

Niesamowicie ekscytujący system walki i wylewane z demonów litry krwi sprawiały, że ich zabijanie było po prostu soczyste. Odpowiednia długość poziomów i ciekawe znajdźki powodują, iż ta gra się nie nudzi. Lecz co do znajdziek mam również zastrzeżenia. Miałem wrażenie, że gdzieś w środkowej części kampanii był ich lekki przesyt, ale to tylko mała łyżeczka dziegciu w tej beczce miodu.

Produkcja warta polecenia.

Jedna z najlepszych odsłon FIFY w ostatnich latach ale i tak wiele brakuje do perfekcji. Dosyć mało zmian w innych trybach gry poza ultimate i karierą, choć i tam prawdę mówiąc było ich niewiele, okrojona Volta ( i tak zapomniana przez wiele graczy ). Myślę jednak, iż największą bolączką tej gry jest przesyt różnorodnych, wysokoocenionych kart ( w FUT oczywiście ), które skracały tylko jej żywotność. Mam nadzieję, że FIFA 23 będzie lepiej przemyślana i będzie można się nią cieszyć o wiele dłużej.

Bardzo fajna gra. Świetna oprawa graficzna. Widać że było w to włożone dużo roboty. Otwarty świat który chce się eksplorować. Wiele ciekawych pobocznych questów, różnych znajdziek, a i fabuła niczego sobie, którą uświetniają rozbudowane lokacje. Niestety pod koniec gry złapała mnie trochę monotonność, ale i tak po krótkiej przerwie rozegrałem jeszcze DLC.

Jak dla mnie najlepsza odsłona LEGO w jaką grałem ( a trochę się ich uzbierało ). Ciekawa i oryginalna fabuła, znakomity humor oraz rozbudowany, różnorodny otwarty świat. Poza paroma błędami i czasami ułomną a niekiedy nawet denerwująca fizyką - głównie pojazdów, wszystko jest cacy. Polecam jeśli ktoś lubi gry z klockami w roli głównej.