NieR Replicant ver.1.22474487139...

Jedna z najwspanialszych opowieści gier wideo, fenomenalna zabawa medium i wybitne dzieło sztuki muzycznej w końcu otrzymały formę, na jaką zasługiwały od jedenastu lat.

45h na normalu, ending E i 100% SQ Dobra gra ale z problemami Fabuła i ogólnie cały scenariusz naprawdę na wysokim poziomie, jest trudne do zrozumienia, ale wprowadza świetne wątki i intryguje. Mega ciekawy świat przedstawiony Ciekawie zostają odsłonięte karty przy kolejnych endingach Świetny VA, dialogi i większość postaci ciekawa i dobrze zbudowana Muzyka wybitna - tak genialna że dzięki niej byłem w stanie zrobić wszystkie side questy Gameplayowo gra leży - masa biegania w kółko/backtrackingu, nudne SQ, model walki przeciętny. Walki z bossami ok Ogólna powtarzalność gry dobija

Najwspanialszy remaster najwspanialszej gry. Tyle.

Nie chce być inaczej - MAX.Oceniam przede wszystkim jako dzieło sztuki i pokręconego umysłu Taro. Trochę jak wybitny obraz świetnego artysty w galerii sztuki, który opowiada wyjątkową i dramatyczną historię. Ktoś przyjdzie tylko dla niego i się będzie wpatrywał godzinami. Ktoś będzie chodził po galerii i powracał do niego po kilka razy (A, B, C, C, D, E), aby za każdym razem zobaczyć i doświadczyć nowe szczegóły. Ktoś będzie stał i analizował, co autor chciał powiedzieć i jakiej techniki użył. Ktoś przejdzie raz, spojrzy, krótko się zachwyci i pójdzie dalej. Ktoś spojrzy obojętnie, nic go nie dotknie, pomyśli czym oni się zachwycają i też pójdzie dalej. Ktoś w ogóle nie lubi sztuki, spojrzy z niesmakiem i wróci raczej do domu pooglądać film akcji w telewizji. Jak z każdym dziełem sztuki, jednym się spodoba innym nie, jednych dotknie, dla innych będzie zwyczajnie niezrozumiały, ale kto tam ma jako takie pojęcie o sztuce to raczej doceni kunszt artysty.Gamingowo: Świetna historia. Kreatywne i unikalne wykorzystanie medium gamingowego i różnych technik do opowiedzenia tej historii. Nie pozwala oderwać się od siebie i zmusza przez cały czas do myślenia: kto, co, jak i dlaczego. Praca "detektywistyczna" przy odkrywaniu znaczeń i historii. Wyśmienite i genialne zrobione postacie, do których się bardzo przywiązujemy. Weiss. Kaine. Emil. Kilka zakończeń z ważnymi wyborami. Sporo zaskoczeń. Mistrzowskie połączenie dramaturgii wydarzeń i postaci z wyrafinowanym humorem, i... przekleństwami Kaine. Smutek miesza się co chwila ze śmiechem. Cudowny artstyle. Genialna muzyka, która zostaje z człowiekiem na długo. Doskonały balans pozostałych elementów gry. Nie za prosta. Nie przeładowana. Odpowiednia wielkość i wypełnienie świata. "Lekkość" fizyczno-mechaniczna. Niezwykle przyjemne walki. Fajne zadania poboczne. Ekstaza doświadczenia w Mother's Diary (małe dzieło sztuki wewnątrz większego dzieła sztuki). No i oczywiście... Fisherman's Gambit i łowienie ryb :-)Dycha również za to, że to jedna z niewielu gier, w której nic bym nie zmienił, choć uczy pokory i cierpliwości ;-) Dzieło zamknięte, kanoniczne, do przeżycia jak ktoś lubi. Ale nie biorę żadnej odpowiedzialności i nie wiem co ta gra zrobi z Waszymi umysłami. Jakby coś złego to nie ja, tylko pokręcony Taro. Poczytajcie też koniecznie enrique, on bardzo dużo wie o tym świecie.

Gdybym miał podsumować NieR Replicanta - bardzo dobra, ale smutna historia z bardzo smutnym zakończeniem. Niestety nie do końca wywołała u mnie efekt emocjonalny taki jaki powinna, bo świetna historia w tej grze momentami ginie pod ciężarem dziwnych rozwiązań gameplayowych. Muzyka cudo 10/10, świetny dubbing i postacie do których naprawdę można się przywiązać. Niestety nie wykorzystano szansy by poprawić to i owo by bardziej pomóc graczowi w zrozumieniu originu całej tej historii, która dla kogoś kto nie grał wcześniej w NieR'y czy Drakengardy może być zwyczajnie niezrozumiała. Nie wiem, może zakładano że w tą grę będą grali tylko zagorzali fani Yoko Taro ? No ale wróćmy do tego co nie zagrało w tej grze - czyli backtrackingu. Jest to pierwsza gra Taro w której backtracking w którymś momencie zaczął we mnie zabijać radość z grania. Ludzie którzy mieli problem z Automatą nie powinni w ogóle tykać Replicanta. Tam narzekano że dwa razy gramy to samo co oczywiście nie było prawdą, bo była inna postać, inne motywy, inne questy i nawet sposób rozgrywki. Tutaj zaś mamy 3 (lub nawet 4) razy to samo. Dokładnie to samo. Ścieżka A dorosły NieR, ścieżka B, ścieżka C i dla pechowców którzy nie zrobili save'a w odpowiednim czasie ścieżka D. Ścieżka B była już momentami uciążliwa, ale przynajmniej świetnie rozwinęła postacie Kaine i Emila, a także wiele motywów ze ścieżki A których nie rozumieliśmy. Ścieżka C to był jednak zwyczajny absurd. 6 godzin robienia znowu tego samego by dostać extra 6-7 40 sekundowych cutscenek. Te kilka scenek powinny być wrzuconych do ścieżki B zaś C w ogóle nie powinna istnieć. Może to rozwiązanie sprawdzało się w 2010r. ale nie w 2021. I nie ukrywam że oglądanie finału po raz 3-ci czy 4-ty nie wywołało już zbyt wielkich emocji. To już było zwykłe zmęczenie materiału, ile razy mogę robić i oglądać to samo... Nie miałem tego ani w Drakengard 3 ani w Automacie.Ze ścieżką E Taro znowu popłynął. Kolejne 2 godziny musiałem znowu grać to samo co wcześniej żeby dostać w końcu ostateczne zakończenie. Widać było że trochę na siłę wrzucono tu Na szczęście same zakończenie jest na tyle dobre że warto było się do niego przebijać. Moim zdaniem niewykorzystany potencjał. Fabularnie można tu było zaoferować o wiele więcej - przecież cała historia związana z WCS, Projektem Gestalt, Replikantami, Legionem i Maso jest fascynująca i aż prosiło się by dać tego więcej, by to rozbudować... eh szkoda. Tutaj jednak przydałby się czystokrwisty remake. Ostatecznie należy pamiętać że to jedynie remaster jednej z pierwszych gier Taro (2010). Rozbudowany, ulepszony, ale nadal remaster. Widać że Taro wyciąga właściwe wnioski co pokazuje progres w budowaniu historii już w Drakengard 3 (2013) i szczególnie w Automacie (2017). Liczę na to że tendencja zostanie utrzymana. Nie wiem czy jeszcze kiedykolwiek wrócę do Replicanta, ale ten fantastyczny soundtrack zostanie ze mną na długo. I będę pamiętał na tyle ile się da świetne postacie Kaine, Emila i Grimoire Weissa.