Fable: Zapomniane Opowieści

Jedna z najlepszych gier w jakie kiedykolwiek grałem, nie do podrobienia, ten klimat, ta muzyka coś wspaniałego, gdybym mógł dał bym 100/10.

Pamiętam jak grałem w nią pierwszy raz jakieś 15 lat temu. Właśnie jestem na świeżo po pokonaniu Jack of Blades i niezmiernie cieszę się, że wciąż czeka na mnie dalszą przygoda. Zastanawiałem się trochę, czy nie kupić na Steam Fable Anniversary, ale ostatecznie postanowiłem odświeżyć sobie Fable w pierwotnym pecetowym wydaniu, czyli The Lost Chapters. Gra nie straciła nic ze swojego uroku, graficznie też nie ma żadnej tragedii i wciąż może się podobać, a to przede wszystkim przez świetny styl i kierunek artystyczny. Gra ma bajkowy, niepowtarzalny klimat.

Pierwsza godzina była dla mnie trochę toporna, bo musiałem się na nowo wczuć w dość specyficzne sterowanie i mało intuicyjny interface, ale jak już się wczułem, to pochłonęło mnie na całego. Bawię się chyba nawet lepiej niż za pierwszym razem. Delektuje się tą grą wykonując wszystkie możliwe misje, zwiedzając Albion i szukając różnych dodatkowych atrakcji (demoniczne drzwi, skrzynie itp).

Gra jest bardzo specyficzna, cierpi na drobne bolączki jak małe mapy, częste loadingi, bardzo niski poziom trudności, wspomniane wcześniej toporne sterowanie i ogólna obsługa, ale nie są to rzeczy, które odbierają przyjemność z przeżywania przygody. Ja gram głównie dla opowiedzianej historii, która choć prosta ma swoje bardzo fajne momenty i ciekawych bohaterów. Dodatkowo bardzo przyjemny rozwój bohatera, który reaguje na dobre i złe uczynki odpowiednio zmieniając swój wygląd. Możemy dobierać również odpowiednie ubrania/zbroje dla tych dobrych, neutralnych i złych, zmieniać fryzury, zarost, czy przyozdabiać swojego herosa w tatuaże. Wszystko to ma wpływ na to jak będziemy odbierani przez otoczenie.

Bardzo fajnym smaczkiem jest fakt, że rozwój bohatera ma również odzwierciedlenie w jego wyglądzie. Silny bohater będzie odpowiednio muskularny i duży, a czym większy level tym starszy staje się nasz bohater. Oczywiście nie jest to wszystko zrealizowane w idealny sposób, bo na przestrzeni całej gry starzeje się tylko nasz heros, a otoczenie pozostaje bez zmian. Mnie to jednak nie przeszkadza, tym bardziej, że mamy możliwość odmłodzić naszego bohatera.

Widać, że Fable było tworzone z pasją i chciano tam upchać naprawdę bardzo dużo nowatorskich jak na tamte czasy rozwiązań (blizny po przyjętych obrażeniach, kupowanie posiadłości, możliwość zawierania związku małżeńskiego itp). Niestety brakło czasu, pieniędzy lub pomysłów jak to wszystko sprawnie wykorzystać i sensownie wpleść, bo widać, że gra miała znacznie większy potencjał. Z jednej strony razi uproszczeniami i aż prosi się o lepsze rozwinięcie wielu mechanik, z drugiej nawet ze wszystkimi swoimi słabostkami potrafi oczarować i wciągnąć bezlitośnie.

Dla mnie jest to jedna z najbardziej charakterystycznych i niezwykłych gier ever i choć do ideału sporo brakuje, to w mojej ocenie i tak pozostaje na bardzo wysokiej pozycji. Z czystym sumieniem 8.5/10.

PS: Fable narobiło mi takiego smaka, że aż kupiłem specjalnie Xboxa 360 oraz Fable 2 i 3 na niego. :)

Mój pierwszy RPG który sprawił że do dnia dzisiejszego uwielbiam ten gatunek gier. Świetny klimat, humor też. Bohaterowie których każdy z nas zapamięta na długo i wybory czy chcemy być dobrym bohaterem czy złym. Aureola czy rogi? Polecam każdemu!

Zapraszam na serię: [link]

Nuuuuuuuddaaaa. Chciało by się napisać coś o poziomie trudności ale takowy nieistnieje. Gra przechodzi się sama a że jest cholernie liniowa to właściwie gramy tylko po to żeby poznać calą historię, więc lepiej obejrzeć cały gamepley u kogś niż się męczeyć wiele godzin.

Fable: Zapomniane Opowieści - recenzje graczy