4. Sheldon Cooper (Teoria wielkiego podrywu). Najbardziej irytujące serialowe postacie
- Zamilcz, proszę! Najbardziej irytujące serialowe postacie
- 10. Scrappy-Doo (Scooby i Scrappy-Doo)
- 9. Elena Gilbert (Pamiętniki wampirów)
- 8. Clay Jensen (Trzynaście powodów)
- 7. Ted Mosby (Jak poznałem waszą matkę)
- 6. Janice Litman-Goralnik (Przyjaciele)
- 5. Alan Harper (Dwóch i pół)
- 4. Sheldon Cooper (Teoria wielkiego podrywu)
- 3. Skyler White (Breaking Bad)
- 2. Joffrey Baratheon (Gra o tron)
- 1.Janice Soprano (Rodzina Soprano)
4. Sheldon Cooper (Teoria wielkiego podrywu)
Teoria wielkiego podrywu trwała dwanaście sezonów i podążała za czterema będącymi przyjaciółmi naukowcami, którzy – dorastając w sercu Pasadeny w Kalifornii – uczyli się wzajemnie życia. Wielu fanów uważa, że Sheldon Cooper jest najjaśniejszym punktem tego serialu dzięki niesamowitej kreacji aktorskiej Jima Parsonsa. I chociaż bardzo cenię tego artystę, portretowana przez niego postać sprawiła, że znienawidziłem ów sitcom.
Sheldon jest arogancki, narcystyczny, protekcjonalny i ma obsesję na punkcie samego siebie. Tytuł doktora habilitowanego, IQ wynoszące 187 i Nagroda Nobla nie wynagradzają jego okropnego charakteru.
Jego poczucie wyższości staje się obiektem wielu żartów w serialu. W istocie postać tę cechuje nadmierna pewność własnych umiejętności i inteligencji. Przejawia się to w lekceważącym podejściu do Howarda w związku z tym, iż ten nie ma doktoratu, jak i w wyśmiewaniu się z „najlepszego przyjaciela” Leonarda przy każdej nadarzającej się okazji.
Najbardziej wstrząsający był jednak dla mnie jego związek z Amy. Dziewczyna miała swoje potrzeby, które musiała ograniczać, aby dopasować się do Coopera. Nieustannie szła na kompromis dla jego dobra. On zaś wciąż się z niej wyśmiewał. Sheldon w zasadzie był dla Amy okrutny. Jego zachowanie nie było ani zabawne, ani urocze – wręcz ocierało się o emocjonalne znęcanie.
Sheldon Cooper uosabia stereotyp ekscentrycznego geniusza. Niestety, okazał się przy tym najbardziej irytującym bohaterem sitcomu.
