Grand Theft Auto V - powrót w wielkim stylu. Gry, których wymagania sprzętowe dobiły komputery

• Czy mi pójdzie? - 10 gier, których wymagania sprzętowe dobiły komputer
• Exodus z rozświetlonego Metra
• Kingdom Come: Deliverance - czeska historia w 20 fps
• Deus Ex Machina... byle mocna
• Grand Theft Auto V - powrót w wielkim stylu
• SW:TOR - Star Wars: The Lag Republic
• Battlefield 3 - cena realizmu
• Wiedźmin 2 - Zabójcy Kompów
• Crysis - kryzys roku 2007
• TES IV: Oblivion - za górami, za lasami...
• Mafia - The City of Lost Heaven... and Low Framerates
• BONUS: Myst - przełom innego rodzaju

Grand Theft Auto V - powrót w wielkim stylu

Po pecetowym porcie Grand Theft Auto IV oczekiwano wielkich rzeczy. Firma Rockstar Games nie ma w zwyczaju zaliczać wpadek i wypuszczać na rynek niedopracowanych produktów, a premiera komputerowego wydania została opóźniona - rzekomo specjalnie po to, by można było je dopracować. Jakież było zdziwienie wszystkich, kiedy to, co ostatecznie trafiło na rynek, okazało się... zwyczajnym, technicznym bublem. Gra była koszmarnie zoptymalizowana i działała z trudem nawet na komputerze znacznie mocniejszym od tego, który deweloperzy wskazywali w rekomendowanych wymaganiach. Twórcy bronili się, twierdząc, że ustawienia powyżej poziomu Medium zostały przygotowane z myślą o nieistniejących jeszcze podzespołach. Kłopot w tym, że nawet po maksymalnym wyśrubowaniu wszystkich detali, GTA IV wcale nie było graficznym majstersztykiem.

Powiedzmy sobie to szczerze - konwersja czwartej części GTA na komputery PC była diabelnie nieudana i dowiodła, że wpadki zdarzają się nawet najbardziej utytułowanym deweloperom. Z tego powodu, stając przed zadaniem stworzenia pecetowego portu piątej odsłony cyklu, studio Rockstar Games miało coś do udowodnienia swoim fanom. No i udowodniło - z charakterystyczną dla siebie ambicją i dbałością o szczegóły.

Otrzymaliśmy port bliski ideału, który oferował sporą liczbę usprawnień i dodatkowych wodotrysków graficznych - by wspomnieć choćby o MFAA (Multi-Frame Anti-Aliasing) oraz PCSS (Percentage Closer Soft Shadows). Jakby tego było mało, niemal każdą opcję można było dostosować do możliwości swojego sprzętu. Pozwalało to na wyciśnięcie maksimum z każdego peceta, niezależnie od jego mocy. Na słabszych komputerach gra wyglądała przyzwoicie i działała całkiem płynnie, ale jeśli mieliśmy zapas mocy obliczeniowej, nie brakowało sposobów, by go wykorzystać. To prawdziwie wzorowa konwersja gry konsolowej na PC.