- 92 sukcesy Clinta Eastwooda na 92. urodziny
- 49 ról głównych i drugoplanowych na dużym ekranie
- 14 wyreżyserowanych filmów, w których nie wystąpił
- 12 ścieżek dźwiękowych (+ 1 Claudia’s Theme)
- 5 brudnych Harrych
- 4 Oscary
- 3 bezimiennych rewolwerowców
- 2 lata na stanowisku burmistrza
- 1 główna rola w serialu
- 1 Walt Kowalski
5 brudnych Harrych

Brudny Harry, 1971, reż. Don Siegel
Brudny Harry utwierdził amerykańskich krytyków w przekonaniu, że Eastwood to jeden z najlepszych aktorów charakterystycznych. Jeszcze wówczas nie zachwycał może psychologiczną głębią granych przez siebie bohaterów, ale z drugiej strony nie dostawał też scenariuszy, dzięki którym mógłby sobie na to pozwolić. Jego Dirty Harry miał przede wszystkim wzbudzać podziw i respekt. Brutalny glina był tym, czego wówczas oczekiwało amerykańskie społeczeństwo. I tym, czego potrzebował Eastwood.
Po brawurowym sukcesie trylogii dolarowej przyszedł bowiem dla niego czas posuchy. Zagrał wprawdzie we włoskich Czarownicach, trzech westernach i kilku filmach sensacyjnych, a także zaliczył reżyserski debiut (Zagraj dla mnie Misty), ale z tego wszystkiego międzynarodową renomę zyskało chyba tylko Złoto dla zuchwałych. Eastwoodowi brakowało spektakularnego sukcesu. Był już wtedy w końcu po czterdziestce, a hollywoodzkie kariery trwały wtedy znacznie krócej niż dziś.
Autor jego biografii, Marc Eliot, podkreśla, że gdyby nie rola w Brudnym Harrym, kariera Clinta mogłaby się potoczyć zupełnie inaczej. Rowdy z Rawhide dał mu rozpoznawalność, bezimienny rewolwerowiec z trylogii dolarowej – sławę, a Brudny Harry – status legendy Hollywood. Od tej pory wszelkie drzwi stały przed nim otworem. Dzięki temu mógł bardziej zaangażować się w pracę reżyserską, czego wyrazem jest choćby czwarta część przygód inspektora Callahana – wyreżyserowana właśnie przez odtwórcę głównej roli.
