The Last of Us: Part II

Na The Last of Us: Part II czekaliśmy jak na zbawienie. I wiecie co? To murowany kandydat do tytułu gry roku 2020 – i nawet Cyberpunkowi 2077 będzie ciężko przebić nowe dzieło Naughty Dog.

31-08-24. Tytuł poprawia wiele w gameplayu poprzednika (większe lokacje, przystępniejszy poziom trudności szczególnie pomagają uniki oraz silniejsze bronie i niezniszczalny motylek Eli) czyniąc grę trochę łatwiejszą. Gra wygląda świetnie (oświetlenie) ma świetna muzykę i jest wystarczającą długa. Ma fajne znajdźki ( sejfy, karty, monety). Niestety fabularnie jest trochę gorzej postacie nie są tak świetne jak w 1, mimo dwóch bohaterek brak tej relacji jaka miał Joe z Eli. brakuje tez takiego mięsistego zakończenia ( niektóre postacie powinny jednak zostać uśmiercone - Tommy). Polecam.

plusy: uwaga - spoilery!Gra naprawdę jest arcydziełem to jest jedna wielka interaktywna przygoda. Świat jest stworzony w najdrobniejszych szczegółach. Nawet mało interesujące nas pomieszczenia pokoje, piwnice wszystko jest robione z najwyższą starannością. Niektóre widoki szczególnie gdy będziemy gdzieś wyżej zapierają w piersiach. Ten świat jest tak pięknie zniszczony że aż chce się w nim siedzieć. Porośnięta trawa chwasty, zniszczone samochody, pozawalane mosty czy budynki... Podobało mi się również to że gra jest niezwykle brutalna, co rzadko się zdarza przy takich dużych hitach. Scenki gdy dogorywamy żywota niezależnie czy przez człowieka czy przez któregoś z zombiaków są po prostu niesamowite. Rozbite głowy, zaciachanie nożem są zrobione w taki sposób że aż chce się umierać żeby obejrzeć kolejną scenkę. Bardzo mi się podobał też będąc w klimacie historia i to pod każdym kątem. Opowiedziana historia to jest jedno i tutaj mega zaskoczenie bo wcześniej myślałem że całą grę będziemy jako Eli szukać zemsty na abi i w ten sposób skończy się gra. Jakieś było moje zaskoczenie gdy okazało się że poznajemy również historię abi a losy i niektóre miejsca obu bohaterek się wzajemnie przeplatają. No i gdy znowu myślałem że to już koniec gry dostajemy można powiedzieć epilog najpierw w postaci domku na farmie a potem jeszcze przygody w Santa Barbara. Gdy po raz pierwszy abi spotkała się z Eli w teatrze byłem pewien że to już koniec gry. Od tamtej pory w ogóle nie wiedziałem kiedy ta gra się skończy i co też było super. Oprócz tego bardzo podobało mi się pokazanie świata pod kątem tego jak ludzie otworzyli różne grupy takie jak wilki, blizny, serafici czy grzechotniki i wszyscy ze sobą walczą. Klimat miały również pozostawione w różnych miejscach różne listy pisane przez najczęściej już leżącego obok trupa ukazujące dramat tamtych wydarzeń. Naprawdę można było się wczuć i wsiąknąć w ten świat. Na oddzielne słowa uznania zasługuje scena na wyspie gdy razem z lewem uciekaliśmy przez te drewniane chaty wręcz całe osiedla i trafialiśmy co i róż na walki między wilkami a serafitami. Skojarzyło mi się trochę z wołyniem i mordowaniem przez ukraińców polskich cywili. Końcówka gdzie trafiamy na plażę i ludzi przybitych do pali również zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Uważam również żeby odpowiedni poziom trudności z jednej strony naprawdę podczas walk trzeba było się skupić dobierać taktykę uważać żeby nie zostać trafionym a jednocześnie nie było frustracji ze ginę trzydziesty raz w tym samym miejscu. Idealnie wyważony poziom trudności sprawiał że nawet jak zginąłem próbowałem inaczej podejść przeciwników lub użyć innej broni. Podobało mi się to że nawet po jakimś wybuchu niekontrolowanym miałem minimalny pasek życia i te parę sekund na ucieczkę czy ratowanie się apteczką a nie po prostu zginięcie. Opcja zapisał również była zrobiona z głową chociaż nie podobało mi się że gdy robiłem zapis ręczny mimo wszystko wczytywało w ostatnim punkcie zapisu a nie tam gdzie ja zapisałem. Nie wiem również czy to celowy zabieg autorów podejrzewam że tak ale ani jednej ani drugiej bohaterki co specjalnie nie polubiłem. Super było pokazane ich życie , rozterki, problemy i bolesne doświadczenia. Ukazanie motywu nienawiści i zemsty która niczym spirala zatacza coraz większe koła I pochłania coraz więcej ofiar daje do myślenia.minusy:- Wątek lesbijski między dziewczynami, niestety wszechobecna poprawność polityczna zaczyna dotykać również gry i dwie Bogu ducha winne 16-letniej dziewczyny musiały zostać uwikłane przez twórców wątek miłosny.- Jedyne jeszcze takie drobne rzeczy do których mógłbym się przyczepić to brakowało strzelania zza osłony ponieważ zawsze kończyło się to wystawieniem się na ostrzał szczególnie że przeciwników było najczęściej kilku. - No i trochę szkoda że nie było możliwości decydowania o losach bohatera na zasadzie konsekwencji podejmowanych przez nas decyzji i różnych zakończeń.

The last of us 2: 8/10Platforma: PlayStation 5Czas ukończenia: 31hThe Last of Us 2 to gra, którą reklamowano w sposób kontrowersyjny i błędny. Nachalne wciskanie ideologii LGBT ma tutaj miejsce, ale nie jest tak wszędobylskie jak mogłoby się wydawać, choć uważam, że jest tego tutaj stanowczo za dużo. Sama gra jest fantastyczna. Graficznie tytuł to najwyższa półka! Świetne wykonane animacje powodują opad szczęki! To jest niesamowite jak można dopracować grę do takiego poziomu! Lokacje są dopieszczone i nie mam nic, do czego mógłbym się przyczepić. Fabuła jest bardzo angażująca, choć są momenty gdy jest ona bez sensu i zwyczajnie durna. To jak zostało przedstawione życie dwóch bohaterek gry, to mistrzostwo świata, choć jest tu kilka rys na szkle i nie do końca wiarygodnych akcji. Takich momentów na szczęście jest niewiele i większość trzyma się kupy. Gra różni się od swojego pierwowzoru i zarażeni nie są naszymi głównymi przeciwnikami, więc amunicji nie brakuje i śmiało można pchać się w wymianę ognia. Strzelanie w tej grze jest również wykonane fenomenalnie! Czuć moc każdej broni a gdy oberwiemy to postrzał wytraca nas z równowagi i możemy nawet upaść. Pod względem gameplayu, ta gra jest ligę wyżej od każdej innej. Warto wspomnieć też o dubbingu. Gra aktorska jest na najwyższym poziomie i to kolejny argument za wielkością tej gry. Gdyby nie durne wciskanie LGBT i końcówka gry, dałbym 10/10, ale zostaje przy 8/10.

Przeszedłem dopiero kilka dni temu (grałem na PS5) i wystawiłem ocenę 10. Niestety od dnia premiery nie udało mi się ominąć wielu spojlerów, ale nie wpłynęło to na mój odbiór gry - ciężki klimat, wiele do przemyślenia, ale naprawdę wczułem się w rozgrywkę i wiele rzeczy, o których piszą inni, w ogóle mnie nie raziło.Wiadomo, że nie jest to gra dla każdego, ale tych, którzy się wahają, gorąco zachęcam do spróbowania, tym bardziej że wersję na płycie można dostać za 50-70 pln.

Zaczynając drugą część The Last of Us, bałem się, tak po prostu. Znałem spoilery dwójki jeszcze przed zagraniem w pierwowzór I nie byłem w stanie pojąć w jaki sposób Naughty Dog przekona mnie do tego co fabularnie zrobili w Part II, i mimo zgrzytów zębami w drugiej połowie gry zdecydowanie udało im się mnie przekonać. The Last of Us Part 1 było historią o odbudowie człowieczeństwa, odrzuceniu, i nadzieji. W Part II mamy do czynienia z czymś skrajnie innym, to historia o nienawiści, zemście oraz o tym jak bardzo te dwie rzeczy wydrapują z nas ostatki człowieczeństwa.

Ten brud, swąd i ból zalegają w głowie. Rozwleczone do granic możliwości drapanie paznokciami po spleśniałej tablicy i terapia szokowa skrywająca parę subtelności.

Znałem spoilery, myślałem że znienawidze te gre, ale nie. Po prostu jest zbyt dobra. Pod każdym względem. Mistrzostwo. Nawet jeżeli fabularnie nie poszło to w tym kierunku jakim chcieliśmy. Narracja, muzyka, gameplay, game design, wszystko na najwyższym poziomie, i gdy gre skonczyłem po 28 godzinach łza w oku sie zakręciła. Depresyjny klimat, to nie jest gra którą lekko można traktować, ale robi to świetnie. Idealny balans moim zdaniem między lokacjami z akcją, gdzie w większości przypadków możesz wybrać otwartą konfrontacje (polecam), eliminacje po cichu albo przejście totalnie niezauważonym, a lokacjami z czystą eksploracją lub momentami narracyjnymi gdzie głównie oglądamy cutscenki. Mniej więcej na 1 lokacje walki przypadają 3-4 bez. W pierwszej części mnie męczyła zbyt duża ilość walk. Zresztą podobnie było w pierwszych Unchartedach. Widać że Naughty Dog uczy sie na błedach i z każdą częścią bardziej wyważał to.Trudno jakiekolwiek minusy znaleźć, jeżeli już jakieś są to raczej drobne:- brak backtrackingu, w takim sensie że czasami chciałeś poeksplorować lokacje a kliknąłeś w drzwi które popychały fabułe do przodu i nie dało już sie wrócić. No chyba że wczytując sejwa. Meh.- Może ciut za długa? Nie wiem, dla mnie liniowa niebędąca open worldem powinna sie zamykać w tych 15-17h. No chyba że skrajnie odmienny setting sie w trakcie pojawia, bo jak nie to gra może leciutko znużyć w trakcie.Wcześniej gralem w GoW który dostał ode mnie 9. Mimo że to inne gry w Tlou2 na koniec stwierdzam że sie bawiłem lepiej. Nie będę zaniżał bo coś mi sie nie podobało w trakcie narracyjnie. Zwłaszcza że na koniec myśle że wszystko ładnie sie spina. 10. Najlepsza gra w swoim gatunku zdecydowanie na ten moment.A, i propsy za gitare. Chociaż ja minute pobawiłem sie i odpuścilem bo nic nie mogłem sensownego zagrać. Ale ktoś kto sie zna na tym pewnie mógł komponować godzinami :)

Ładna grafika, świetne animacje, rewelacyjnie zagrana, słaba rozgrywka, głupia fabuła. Tak czy inaczej polecam sprawdzić samemu.

Gra jest bardzo dobra, choć muszę przyznać, że trochę brakuje jej do pierwszej części, fabuła choć fajna to niestety nie odczuwałem takich emocji jak przy pierwszowzoże i po ograniu całości to już chyba wiem czemu tej grze ludzie wystawiali ocenę 0/10 bo po prostu w nią nie grali lub czytali opis fabuły, bo nie wieże w to że można jej wystawić ocenę poniżej 7+ Fabuła (choć dupska nie urywa)+Długość gry tak na 30h+Grafika+Swietne Lokacje+Polski dubbing+Ellie i Abby jak i reszta świetnie przedstawionych bohaterów+Muzyka+KraftingMinusy to -troche denerwujące strzelanie, do którego trzeba się przyzwyczaić

Nie potrafię opisać The Last Of Us Part II. Trochę opowieść o zemście, trochę nie. Trochę przydługa, ale tak w sumie to nie. Nieprzyjemna, ale czasem mniej. A czasem dużo bardziej. Dość powiedzieć, że od konsoli wstawałem wyczerpany. A emocje po zakończeniu odczułem głównie rano. Kiedy już trochę odpocząłem. Chyba nigdy tak nie bałem się o postaci, które w zasadzie nie istnieją. Warto.

Arcydzieło. Sequel gry, która sequela nie potrzebowała (ot paradoks!), co sam głosiłem wszem i wobec! Po czym zagrałem, skończyłem i ABSOLUTNIE nie mam się do czego przyczepić, powiem więcej - "Part II" w tytule jest jak najbardziej adekwatne, razem z pierwowzorem można bez zgrzytów te dwa tytuły traktować jako jedną całość (i nie należy i nie warto zaczynać od "Part II", przejście pierwowzoru jest koniecznością).Poproszę więcej takich tytułów (dlaczego do cholery jest ich tak mało?), które są robione pod dorosłego, dojrzałego emocjonalnie gracza, bez żadnych kompromisów, bez "łagodzenia" przekazu, tak żeby spodobać się wszystkim i nikogo, Boże broń nie urazić. To fenomen, bo oto duża korporacja (SONY) zgadza się, żeby zdolne, utalentowane studio (Naughty Dog) zrobiło grę po swojemu, bez żadnych ograniczeń i jedyne co daje twórcom, to ciężarówki kasy na produkcję.Scenariusz, fabuła, postacie - wszystko tu jest kapitalne, doskonale się ze sobą zazębia (nie ma tu słabszych wątków, nie ma dziur fabularnych) oraz współgra z częścią pierwszą. Jest doskonale pokazany "syndrom stresu pourazowego". Jest nienawiść, która prowadzi do zatracenia. Jest przemoc, która rodzi przemoc. Jest zemsta, która nie przynosi ukojenia. Z całą mocą pokazana jest destrukcyjna siła kłamstwa (kapitalny wątek Joela i Ellie, który dostaje w Part II godne zwieńczenie). Jest strata, która (prędzej czy później) prowadzi do żałoby, musi prowadzić. Jest przyjaźń i miłość, która wydobywa z ludzi, to co w nich najlepsze, najbardziej wartościowe. Wszystko to kapitalnie opowiedziane, zagrane i pokazane. Mnóstwo tu scen, które zostają w głowie, już po skończeniu, które będzie się pamiętać - dla mnie najmocniejsze było to na farmie, kiedy w sielską atmosferęZakończenie. Jest słodko - gorzkie, trzyma spokojnie poziom pierwowzoru, moim zdaniem jest nawet lepsze, a wszyscy, którzy grali w jedynkę, wiedzą, że trudno było je przebić. Scena kiedy EllieOprawa audio - wideo? Animacje? Napisano tu już wszystko - ciężko będzie po "Part II" wrócić do innych gier. Gdzie deweloperzy "nie potrafią/nie chcą/nie mogą" i zawsze mają tony wymówek dlaczego coś tam nie wyszło albo animacja jest "drewniana" :). Grałem na zwykłej PS4 (slim), nie zdarzały się żadne bugi, animacja nigdy nie "chrupała" (co przy jedynce na PS3 czasem się zdarzało), nie musiałem na nic przymykać oczu. Wiadomo jakie bebechy ma PS4, dlatego innym deweloperom można rzucić krótko - patrzcie, uczcie się i weźcie się do roboty. Szczerze polecam - nie grałem w nic lepszego i długo pewnie nie zagram.

Wspaniała gra, która ma tylko jedno niedociągnięcie - reżyserię. Neil Druckmann przedstawił fabułę gry na jedno kopyto, bez przerwy traumatyzując i wpędzając gracza w niezawinione poczucie winy. Za mało kontrastu, powietrza dla historii. Zabrakło mi również odważnej decyzji o zerwaniu ze zbieractwem i pseudocraftingiem, które nijak pasują do realistycznej konwencji gry, psując tym samym poczucie immersji. Pozostaje delikatny niedosyt, ale to tylko dlatego, że cała reszta aspektów gry jest po prostu arcymistrzowska.

To jedna z najlepszych gier, w jakie grałem w całym swoim życiu… w którą nigdy, przenigdy nie zagram po raz drugi. Nie tylko dlatego, że jest pierońsko długa (za długa?). Główny powód jest taki, że moje biedne, słabe serce może nie znieść drugi raz takiego ładunku emocji, adrenaliny, napięcia, wzruszeń, strachu, gniewu, szoku i… nienawiści? The Last of Us: Part II to arcydzieło narracji, w dodatku opatrzone mechaniką rozgrywki, która sama w sobie jest znakomita (choć niepozbawiona pewnych wad). Naughty Dog znów podniosło poprzeczkę do poziomu, z którym mało który deweloper zdoła się zrównać.

Gra wywołała mnóstwo kontrowersji, co w sumie mnie absolutnie nie dziwi, bo sam przez czas rozgrywki miałem spory rollercoaster emocji i skrajne wrażenia z gry. Na początku gry - Hype, jaka ta gra jest śliczna, wspaniały klimat i znów Joel i Ellie, yay! Sielanka nie trwała jednak długo. , miałem sporą ochotę przestać grać dalej. Serio - nigdy w życiu mnie żadna gra nie sprowokowała do takich emocji (może poza serią Dark Souls i podczas cięższych polowań w Monster Hunter World, ale tam frustracja po prostu wynikała z moich błędów). Czułem awersję do gry, bohaterów wspomnianej sceny i mało by brakowało, że dołączyłbym do grona bojkotujących grę. Jednak, z powodu obowiązku pisania poradnika i chęci zobaczenia mimo wszystko co dalej, szybko doszedłem do równowagi i kontynuowałem grę. Z każdą kolejną godziną ta gra zyskiwała w moich oczach. i ostatecznie, oceniam cały experience na 10. To aż zadziwiające, jak gra potrafiła wybronić się z tego początku, oferując bardzo dojrzałą, odkrywającą się po trochę historię. Nie chcę tutaj nikogo przekonywać, że to jedyna słuszna ocena dla TLOU2, bo tak nie jest, po prostu kilka słów ode mnie, dlaczego czuję, że to właściwa ocena dla tego tytułu. Czy to gra bez wad? Absolutnie nie! Jest trochę rzeczy które mi się nie podobają. Myślę, że inna, bardziej ostrożna historia w Tlou2 miałaby szansę na znacznie lepszy odbiór. Twórcy chcieli jednak przedstawić taką opowieść i myślę, że mimo wszystko, zrobili to genialnie. Tytuł nie daje żądnych kompromisów i taryfy ulgowej. Są zgony, głupie decyzje, tona emocji, ciepłe retrospekcje i mnóstwo, mnóstwo nienawiści. Na gry tego typu patrzę jak na experience - jednych porwie, innych odrzuci, ktoś powie, że to nudna skradanka, a ktoś, że to najbardziej emocjonująca przygoda w jego historii gamera. To naprawdę niebywałe, jakim medium są w dzisiejszych czasach gry wideo. Mnie najbardziej w TLOU2 urzekły emocje bohaterów i to, że wydarzenia płynące na ekranie naprawdę mocno mnie obchodziły. Opowiedziana historia i konsekwencje wielu czynów wydały mi się bardzo realistyczne i co tu dużo mówić - ludzkie. Znienawidzona przez tak wielu Abby, tak naprawdę jest świetnie napisana i bardzo ciekawa. Trochę miejscami odstaje Ellie, ale po prostu dziewczyna jest naprawdę wycofana przed światem i ma przed oczami tylko zemstę. Relacje ukazane w grze chyba najbardziej przypominają ludzkie, ze wszystkich gier jakie ogrywałem w swoim życiu. Na twarzy bohaterek gry można wyczytać praktycznie każdą emocję - rozterki, gniew, smutek itp. Co daje niesamowite efekty w czasie cutscenek i podczas dialogów. Detale w grze są wręcz porażające, od easter eggów, przez wiele nawiązań do popkultury i dbanie o wiele smaczków. Same gameplay - trochę nierówny. Pacing akcji miejscami mógłby być lepszy. Myślę, że szczerze można napisać, że niektóre decyzje/postacie są podyktowane względami poprawności politycznej. Jeśli chodzi o finał gry - wiele osób zarzuca, że jest irracjonalny i pozbawiony sensu. Tu chyba też dużą rolę odrgywa indywidualny odbiór, bo dla mnie finał był fenomenalny i świetnie wpisujący się w opowiedzianą historię.

Nie myślałem, że ta gra będzie aż tak długa. I szczerze powiedziawszy nie wiem czy nie jest po prostu zbyt długa, bo tutaj jednak trzeba naprawdę spędzić te 40-50 godzin, jeśli gra się na wyższym poziomie trudności i przechodzi grę powoli, zbierając wszystko co się da i przeszukając każdy zakamarek. Mnie przejście zajęło ponad miesiąc grając po 1-2h dziennie. To co mi się nie podobało to brak etapów z ładniejszą pogodą. Pewnie twórcy zrobili to celowo, żeby jeszcze bardziej podkreślić ten depresyjny ciężki klimat, ale osobiście brakowało mi tutaj takich odskoczni w postaci większej ilości słonecznych etapów np. z zachodzącym słońcem. Zamiast tego mamy przez 90% czasu deszcz/ulewa/pochmurno/zmrok/noc/wczesny szaro-bury poranek. No i koniec końców jedynka jakoś bardziej mi podeszła. Uważam ją za lepszą część. Pamiętam, że nawet kiedy skończyłem ją po raz pierwszy to w głowie miałem od razu, że muszę ją przejść z marszu po raz drugi wczytując "nową grę +". A po przejściu dwójki miałem coś na zasadzie:ufff, koniec. No było fajne, ale raczej zbyt szybko nie przejdę tego ponownie właśnie ze względu na długość rozgrywki. Ciekawe czy zrobią PART III. Chyba ciężko już będzie pociągnąć tę serię biorąc pod uwagę fakt, że

Kupiłem na premierę, skończyłem dopiero dzisiaj. 36h przez 2.5 roku żeby poznać fabularnie słabą konstrukcję. Gameplay to nadal TLoU, ale jakoś mało zarażonych. Jeden moment gdzie trzeba się chwilę napocić (Abby w szpitalu). I tak na prawdę lepiej dla gry byłoby gdyby opowieść się przeplatała, bo po wątku Ellie byłem już zmęczony, a tu jeszcze wątek Abby wpadł. I ten był o niebo lepszy niż wątek Ellie. Umęczyłem się. Raczej nie ogram drugi raz.

Właśnie skończyłem. Piękna to była gra. Nie przypominam sobie żeby jakaś PC-towa produkcja ostatnich lat była tak dopracowana i tak mnie wciągnęła jak exklusiv Sony. Każdy kadr filmowych przerywników jest pokazany i przemyślany niczym w dobrym hollywoodzkim kinie. Świetny też jest balans gry. Mamy więc walkę, eksplorację, skradanie, survival, elementy zręcznościowe a żaden z nich nie przeważa tak aby mógł znużyć gracza. A to wszystko spięte znakomicie opowiedzianą historią. Gra Roku jak nic. Należało się.

Udało się pożyczyć tę grę od znajomego i ograć, nie czekałem na nią, nie interesowałem się nią, a i tak można powiedzieć że się lekko rozczarowałem. Gameplay który został w erze PS3, ciągle czułem się jakbym grał w jedynkę, nie jest to jakaś wielka wada, no bo jest nawet przyjemny, ale po 7 latach i 2020 roku oczekiwałem jednak czegoś więcej. No i AI jest głupia, ale to akurat jest poziom jaki reprezentuje większość gier.Fabułę można streścić memem "I am 14 and this is deep", sporo nielogicznych decyzji Po za tym ciągle mam uczucie, jakby o wiele lepiej by było jeśli to byłby film, albo serial, a nie gra, dysonans ludonarracyjny jest tutaj bardzo mocno widoczny, ot Ellie wybija całe dziesiątki wrogich oddziałów bez okazania żadnej emocji, aby potem płakać i dostawać traumy, bo zabiła kogoś kto akurat miał imię i jakieś miejsce w fabule, przez co w wielu wydaje się ważnych scenach miałem jedynie lekki uśmieszek politowania.Jednak zupełnie nie mogę przyczepić się do grafiki i audio, to co ND zrobiło na tak przestarzałym już sprzęcie jest niesamowite, detale takie jak łamiący się lód pod stopami konia czy zachowanie liny powalają no ale tego do końcowej oceny aż tak nie wliczam, w końcu to gra AAA, podobna jakość powinna być już standardem, a i prawda jest taka, że jeśli gameplay czy fabuła są świetne to grafika schodzi na dalszy plan. Muzyka i całe udźwiękowienie także robi wrażenie.Nie jest to zła gra, nawet warta ogrania, jednak do oceny 10/10 to moim zdaniem jej baaardzo daleko.