Seria gier Heretic

W 1995 roku światło dzienne ujrzała kontynuacja Heretica, czyli Hexen: Beyond Heretic. Deweloperzy pokusili się o implementację elementów charakterystycznych dla gier przygodowych, co nie wszystkim fanom przypadło do gustu. W 1996 roku pierwszy Hexen otrzymał rozszerzenie pod tytułem Deathkings of the Dark Citadel.

W 1997 roku studio Raven Software oddało w ręce graczy Hexena II, działającego na silniku Quake’a (id Tech 2). Gra przynosiła nową jakość w kwestii grafiki, a także lepiej od poprzedniczki poradziła sobie z kwestią wyważenia elementów przygodowych. Ona również doczekała się dodatku, zatytułowanego Portal of Praevus. Wreszcie w 1998 roku pojawił się Heretic II, który szedł w ślady pierwowzoru, jednak w przeciwieństwie do niego prezentował akcję z perspektywy trzeciej osoby (TPP).

Po premierze Heretica II seria przepadła w pomroce dziejów. Od całkowitego zapomnienia uratowała ją wydana dopiero w sierpniu 2025 roku kompilacja Heretic + Hexen, zawierająca dwie pierwsze gry spod tego szyldu i oficjalne rozszerzenia, a także dodatkowe epizody. Była to również pierwsza okazja dla konsolowych graczy, by zapoznać się z tą marką; wcześniej była ona dostępna jedynie na komputerach osobistych.

Gameplay w cyklu Heretic

Gry spod opisywanego szyldu nieco różnią się między sobą pod względem mechaniki. Choć zarówno Heretic oraz jego kontynuacja, jak i Hexen oraz jego sequel, to „akcyjniaki”, pierwszy podcykl kładzie nacisk przede wszystkim na walkę z przeciwnikami, natomiast drugi eksperymentuje z zagadkami środowiskowymi i zarządzaniem przedmiotami. Ponadto o ile Heretic pozwala nam wcielić się w jedną postać – Corvusa, w Hexenie otrzymujemy do dyspozycji trójkę bohaterów – maga, wojownika i kleryka.

W obu przypadkach do eliminacji wrogów służy nam magiczny oręż zajmujący miejsce klasycznej broni palnej.

Fabuła serii Heretic

Seria przenosi nas do fantastycznego świata zmagającego się z zagrożeniem ze strony Jeźdźców Węży. Na przestrzeni poszczególnych produkcji mierzymy się kolejno z każdym z tych antagonistów: D’Sparilem, Koraxem i Eidolonem.