Hexen: Beyond Heretic

Po zniszczeniu D'Sparila i jego demonicznych sług wydawało się, że oto wreszcie nadszedł upragniony spokój. Niestety, były to tylko pozory. Wężowi Jeźdzcy z piekła rodem przedostali się ponownie do naszego wymiaru i rozpoczęli totalną rzeź, z której tylko trzem śmiałkom udało się wywinąć. Teraz, szukając zemsty, staną oni naprzeciwko Korax'a i spróbują odesłać go tam, gdzie jego miejsce - w czeluść piekielnej otchłani. Jak nietrudno się domyślić, to właśnie Tobie przypadnie w udziale karkołomne zadanie, a to wszystko za sprawą gry Hexen, oficjalnej kontynuacji, wydanego w 1994 roku Heretica.

Hexen pod względem technicznym, jest najbardziej zaawansowanym klonem Dooma. Gra pozwala patrzeć (pod niewielkim kątem, ale jednak) w górę i w dół, jest także jednym z pierwszych FPS w historii gatunku, gdzie wprowadzono możliwość skakania. Oprócz tego program oferuje różne efekty pogodowe, trzęsienia ziemi i interaktywne elementy wyposażenia: drzewa, wazy, czy witraże, które można zniszczyć. Hexen zasłynął nie tylko z rewolucyjnych zmian w enginie Dooma, ale także z próby uniknięcia bezsensownej sieczki, na rzecz elementów przygodowych. Była to pierwsza gra w historii FPS, która pozwalała dowolnie przenosić się pomiędzy poszczególnymi poziomami. Generalnie chodziło o to, żeby przedmioty znalezione w jednej lokacji wykorzystywać w innej i dzięki temu posuwać akcję naprzód - ten patent eksploatowano później często w innych produkcjach, m.in. w Quake II. Jakby tego było mało, gracz miał także możliwość wyboru postaci, spośród trzech profesji: Maga, Wojownika i Kleryka. Każdy z nich, opisany czterema współczynnikami miał swoje wady i zalety, np. Wojownik poruszał się szybciej, zadawał mocniejsze ciosy, ale magia była u niego na bardzo niskim poziomie. Bohaterowie dysponowali także unikatowym asortymentem środków zagłady, po cztery bronie dla każdego z nich.