Command & Conquer: Red Alert

Świetna. Rok po wydaniu pierwszego C&C Westwood wydał grę, która klimatem i grywalnością przebiła nawet ten klasyk. Ocena: 9.0

Niedawno ograłem i szkoda że nie zrobiłem tego wcześniej świetna gra!! 9/10

Gra jest dobra.

Nieśmiertelna!!! Gram do dzisiaj, ale już w "Generals"! :)

Command & Conquer: Red Alert to wspaniała gra RTS wydana w 1996 roku. Opracowana przez Westwood Studios, których pionierska produkcja Dune II (1992) spopularyzowała strategię czasu rzeczywistego. Ta gra jest prequelem uznanej gry strategicznej czasu rzeczywistego Command & Conquer (1995), która szczegółowo ukazała formowanie sił GDI i NOD. Mamy alternatywną rzeczywistość w której Hitler nigdy nie doszedł do władzy, a pojawiła się bardziej złowroga siła, która maszeruje przez Europę. Jako Alianci bronimy się przed radzieckimi najeźdźcami, a jako Sowieci próbujemy dokonać inwazji i przejąć władzę. Sama idea stojąca za manipulowaniem kontinuum czasoprzestrzennym jest doskonałym pomysłem. W pewnym sensie ten rodzaj opowiadania historii był dość pionierski w swoich czasach. Red Alert przewyższa swojego poprzednika dzięki dodaniu ciekawszych wątków fabularnych w kampanii z wieloma fajnymi zwrotami akcji, bardziej dopieszczonym sekwencjom filmowym, a także pojawieniu się kilku interesujących jednostek powietrznych i morskich, które zwiększają miodność rozgrywki.
Gameplay. Kampania jest podzielona na misje Aliantów i Sowietów, gdzie każda ze stron ma inne mocne i słabe strony. Jednostki radzieckie są generalnie silniejsze, ale droższe i wolniejsze od jednostek Aliantów. Jednostki alianckie są szybsze i tańsze, ale nie mają takiej siły ognia jak jednostki radzieckie. Projekty jednostek są pomysłowe, a szczególnie radzieckie. Funkcjonalność jednostek jest jedna z najlepszych z wszystkich gier strategicznych czasu rzeczywistego z lat 90'. Różnorodność sił i struktur jest niezrównana zapewniając niemal nieograniczoną paletę za pomocą której możemy malować swoje strategiczne pociągnięcia. Jednostki obu przeciwnych stron nie są zwykłymi kopiami siebie nawzajem, ale zamiast tego utrzymują rodzaj równowagi karmicznej. Dla przykładu niszczyciel Aliantów, który może bezlitośnie atakować jednostki lądowe, morskie i powietrzne z dużych odległości jest kontrowany przez radzieckiego MiG-a, który ma potężną siłę rażenia i jest absolutnie dewastujący pod względem liczebności. Z kolei szpieg Aliantów może oszukać każdego wroga, by myślał, że jest po jego stronie z wyjątkiem psa atakującego, który jest tylko po stronie Sowietów i może wywęszyć każdego wrogiego szpiega i szybko się z nim rozprawić. Ta róznorodna, ale w jakiś sposób powiązana konstrukcja jednostek przenika całą grę i nadaje jej głębi i złożoności. Kolejnym ogromnym atutem jest projekt poziomów. Istnieją dosłownie dziesiątki sposobów na przejęcie dowolnego kawałka terytorium, a misje przeważnie nie wymagają posiadania przytłaczającej siły, aby wygrać. Dzięki odpowiedniej mieszance wojsk, właściwemu planowi i wyczuciu czasu czasem możemy wygrać bitwy, które wydają się niemożliwe do wygrania. Wszystkie te czynniki zachęcają do podejmowania ryzyka w każdym scenariuszu wnosząc poczucie nieprzewidywalności i przygody, których często brakuje w grach tego typu. Gra się w to bardzo wygodnie, a cały interfejs jest przejrzysty. Duża część pola bitwy jest widoczna na ekranie co umożliwia szybkie i łatwe monitorowanie oraz kontrolowanie jednostek na stosunkowo rozległych obszarach. Obie kampanie przechodziłem po kilka razy i za każdym razem dobrze się przy tym bawiłem.
Grafika i udźwiękowienie. Animowane przerywniki filmowe są po prostu niesamowite i wyglądają niemal fotorealistycznie. Sceny przerywnikowe są pięknie uzupełnione grafiką rozgrywki, która jest stale płynna i przekonująca. Duże wrażenie robią dym ciągnący się za pociskiem powietrze-powietrze, ognisty blask wybuchowej reakcji łańcuchowej czy roje śmigłowców bezlitośnie strzelające do celu naziemnego. Grze towarzyszą świetne efekty dźwiękowe i chrupiąca muzyka gitarowa, która jest absolutnie wspaniała kontynuując trend poprzednika.
Podsumowanie. Command & Conquer: Red Alert to po prostu jedna z najlepszych gier RTS jakie kiedykolwiek powstały. Dodatkowym bonusem dla mnie jest to, że przy kupnie pierwszego Pc na początku 1997 roku sprzedawca komputera wgrał mi sześć gier: Tomb Raider 1, Quake 1, Need For Speed 1, HoM&M II, Warcraft II, C&C: Red Alert więc początkowo moja uwaga była mocno skupiona tylko na nich. Gra jest wystarczająco wymagająca, by rzucić nam wyzwanie i zapewnić rozrywkę na wiele godzin nie będąc przy tym jakoś specjalnie trudna, gdy opanuje się mechanikę. Polecam fanom gier strategicznych zwłaszcza, że w 2020 został wydany bardzo udany remaster.
https://www.youtube.com/watch?v=-StXLpiiOYc&ab_channel=GamingIndex
https://www.youtube.com/watch?v=bND3F__sNwM&ab_channel=GamingIndex