Commandos: Za linią wroga

Dobra gra tylko wymaga o zaplanowanie i cierpliwy z ostrożnością. ;-)

Jestem świeżo po ukończeniu całości gry. Poprzednie próby podchodzenia do tematu kończyły się na misji 14, gdzie nie miałem pojęcia, jak zniszczyć 4 działa na wyspie i z niej uciec. Jakiś czas temu postanowiłem porządnie wziąć się za ukończenie Komandosów.

Gra wspaniała, świetna, to już pisałem poprzednio. To, co mnie urzekło, to końcowych 6-7 misji, gdzie- na serio- przez pierwsze 10 minut nie potrafiłem zrobić ani jednego ruchu żołnierzem, gdyż nieprzemyślany kończył się alarmem lub śmiercią. Po prostu obserwowałem ruchy żołnierzy, analizowałem trasy patroli i zasięg wzroku. Dodatkowo moi żołdacy mięli zawsze zbyt ubogi ekwipunek (saper za mało bomb, snajper za mało naboi, widocznie brakowało Zielonego Bereta w dwóch zadaniach). Ten poziom trudności sprawiał, że nieraz miałem ochotę porzucić próbę, jednak mapy, lokacje, klimat operacji sprawiał, że chciało się grać, myśleć, analizować i działać skutecznie Komandosami. Po ukończeniu gry mam niezwykle ogromną satysfakcję. A ostatnia misja to po prostu majster- opada kopara, gdy się spojrzy na ilość wrogów na mapie, w ogromnej fortecy, i jak są ustawieni. Ostatecznie wybiłem wszystkich w pień, ale stanowiło to ogromne wyzwanie.

Rzuciło mi się w oczy kilka minusów. Nasi wrogowie czasami głupio olewają zabitych kompanów (dotyczy tych obsługujących działa). Trochę głupie jest to, że tylko Nurek potrafi pływać (co powinien umieć robić każdy żołdak), tylko Kierowca potrafi obsługiwać ckm-y (a Zielony Beret nie), tylko Beret i Szpieg potrafią chować ciała wrogów. Chciałoby się, aby każdy z ludzi posiadał te podstawowe umiejętności. Ale wtedy gra byłaby łatwiejsza, a twórcom chodziło o zróżnicowanie dostępnych Komandosów, aby każdy wyróżniał się czymś innym i dzięki temu aby możliwe było ich wzajemne uzupełnianie się podczas wykonywania zadań.

I powiem tak- wyszło to w grze bardzo dobrze. W każdej misji lwią część roboty odwala Zielony Beret, ale w decydujących momentach do gry wchodzi Snajper, który eliminuje niewygodnych wrogów na pozycjach snajperskich, Saper, który wysadza newralgiczne obiekty, Szpieg, który odwraca uwagę wrogów i umożliwia reszcie grupy przemykanie dalej, Nurek, który transportuje drogą morską resztę ekipy, a także Kierowca (najmniej w grze doceniany), który przejmuje kontrolę nad pojazdami w celu, zazwyczaj, wycofania się z mapy i ukończenia misji (dotyczy to także czołgów- wtedy robi totalną jatkę!). Ludzie doskonale się uzupełniają. To jest w tej grze piękne. Tylko grając zespołowo da się ukończyć zadanie.

Piękne jest w tej grze to, że przed każdym zadaniem mamy krótki briefing, który pokazuje nam sytuację na mapie- naszych ludzi, konkretne cele misji oraz, co ważne, sposób ewakuacji z miejsca. Jest podawanych też kilka wskazówek, które mogą ułatwić wykonanie misji. I tyle. To, w jaki sposób podejdziemy do zrealizowania zadania, zależy tylko i wyłącznie od naszego myślenia i naszej taktyki. Absolutnie nic nie ogranicza działań gracza. Swoboda to niekwestionowany plus Commandosów, który po dziś dzień stanowi ich znak rozpoznawczy.

Brat mówi że wersja z GOGa nie działa na Windows 10 bo nie widzi Direct 5....lipa.

Boże cudowna gra. Aż łezka w oku się kręci.

Commandos: Za linią wroga - recenzje graczy