Deadpool: The Video Game

Gra przypadła mi do gustu w głównej mierze dzięki humorowi, a także łamaniu czwartej ściany. Chociaż muszę przyznać, że zdarzały się momenty, które były mało śmieszne. Co do mechaniki walki to nie najgorzej ją wykonano. Fajnie się siekało wrogów, ale już tak gdzieś pod koniec gry zaczęło to nużyć. Na szczęście gra nie należy do zbyt długich.

Polecam tą grę
Plusy:
Zróżnicowany system walki
Najlepszy system walki w grach Ever
minusy:
Trochę Krótka
Moja ocena 8.0

Deadpool: 7/10
Platforma: Xbox Series X
Czas ukończenia: 5h
Deadpool to gra, która lubi przełamywać czwartą ścianę i przepełniona jest dobrym humorem oraz przerysowanymi zachowaniami. Wsteczna kompatybilność bardzo dobrze radzi sobie z tym tytułem i graficznie jest naprawdę dobrze. Kto lubi sieczkę na ekranie okraszoną dobrym humorem, to warto się zainteresować.

Wyszczekany pies (wojny)
Deadpool to gra o grze o Deadpoolu - tylko tyle i aż tyle! Każdy kto zna postać z kart komiksowych przygód wie, że papierowy świat, to dla Niego za mało. Podobnie rzecz się ma z grową adaptacją. Co i rusz Nasz pyskaty protagonista daje znać o swojej "samoświadomości" wchodząc z Nami w interakcję czy bawiąc się konwencją - nieraz trudno się oprzeć uczuciu osłupienia, gdy bieg akcji tak mocno i w tak nieoczywisty sposób potrafi się zmieniać. To co się tutaj wyrabia można określić tylko w jeden sposób - to najbardziej wierne odtworzenie tak wyrazistego charakteru postaci komiksowej w medium growym.
Bohaterowie, złoczyńcy i Deadpool
Naturalnie, bohater komiksu potrzebuje przeciwnika i wielkiego kryzysu a Deadpool potrzebuje jeszcze konkurentów, którym pokaże kto jest naj! I wszystko to mamy :) Tak znane postacie jak Domino, Psylocke, Rogue czy Wolverine, no i oczywiście Cable tu są a do tego, ważna dla znających co nieco komiksy, Death - oto grupa z którą przyjdzie Nam "współpracować". Poza tym swój epizod odegra ;) również Gambit. Kto więc stanowi wyzwanie dla takiej paki? Ano nie kto inny jak Mr. Sinister i jego eksperymentalna armia, wspomagana przez nieco mniej rozpoznawalną grupę łotrów, w której skład wchodzą Arclight, Blockbuster i Vertigo. Już samo to wystarczy, by zaciekawić fanów co pomiędzy tymi postaciami się wydarzy a przecież poza rozgrywką mamy jeszcze co najmniej kilka innych nawiązań czy chociażby mnóstwo "strojów" Deadpoola, modyfikujących niekiedy również broń (choć tylko wizualnie). Deadpool jako balerina z różdżkami? Jako pokojówka z miotełkami do kurzu? A może jako szef kuchni dzierżący szpatułki zamiast mieczy? Jest tego całkiem sporo i szkoda tylko, że ich wykorzystanie następuje dopiero po wykonaniu odpowiednich wyzwań pokampanijnych (której nawiasem mówiąc, drugi raz nie miałem ochoty ogrywać).
Nietypowy bohater w typowym środowisku
Pod względem rozgrywki, Deadpool to dosyć typowa gra akcji z widokiem trzecioosobowym. W związku z tym, dosyć istotnym elementem jest kontrola nad postacią. I w tym aspekcie jest naprawdę bardzo dobrze. Pomijając zwyczajne teleporty (uniki), każdy etap platformowy, dzięki zachowaniu właściwego czucia postaci i responsywnemu sterowaniu, przebiega ;) bez zarzutu - i to niezależnie czy skaczemy po platformach, po płynących ściekami kupach odpadów czy po wąskich kładkach zawieszonych wysoko nad ziemią. No ale dla kontrastu, bywają również i miejsca gdzie bohatera zatrzyma niewielki występ na ścieżce, jakieś niezauważalne zmiany terenu czy zwyczajnie niewidzialna ściana. Co więcej, podczas rozgrywki wielokrotnie przyjdzie Nam wchodzić w pomniejsze interakcje. Czy to obsługa panelu sterującego czy zaciągnięcie wihajstra czy otwarcie skrzyni. No właśnie, szczególnie przy skrzyniach Deadpool miewa problemy, nie raz otwiera je zgodnie z założeniami, nieraz trzeba wielokrotnie inicjować interakcję a nieraz po prostu nic nie pomoże - to o tyle przykre, że jeden z etapów wypełniony jest właśnie takimi skrzyniami, gdzie czasu na interakcję mamy śmiertelnie mało. Podobnie, w kontekście wygody, zawodzi ulepszona moc teleportacji. Niestety jest to tylko "nowa mechanika" i występuje wyłącznie kontekstowo w konkretnych miejscach, a szkoda, bo część etapów wygodniej by się eksplorowało z takim wsparciem. Co jeszcze fajnie wyszło Twórcom w kontekście rozgrywki, to wizualizacja obrażeń. Wygląd Naszego bohatera nieustannie zmienia się podczas gry. Za każdym razem gdy oberwiemy, część Naszego stroju ulega zniszczeniu odsłaniając szpetny korpus pana Wilsona. W sumie to nie do końca wizualizacja obrażeń, bo pasek nie koresponduje bezpośrednio z wyglądem, ale robi to bardzo pozytywne wrażenie. Rozszarpany strój powoli wraca do normy (niby to tkanki powinny się regenerować, ale takie przestawienie wypada obłędnie, szczególnie jak wyzerujemy pasek i Deadpool "zgasi Nam światło" w takim, za każdym razem różnie zniszczonym stroju).
Śmiercionośna pula
Sama walka, mimo wyposażenia Naszego najemnika w całkiem pokaźny arsenał, wypada średnio. Niby posługiwanie się każdą bronią w trakcie rozgrywki można rozwijać (co akurat wyszło całkiem sensownie), ale na niewiele się to przekłada, bo przeciwnicy zwyczajnie wytrzymują bardzo dużo cięć, dźgnięć czy postrzałów a to, na dłuższą metę potrafi zmęczyć. Samo strzelanie również nie przypadło mi do gustu. Niby przerzucenie się na broń palną (para: pistoletów, SMG, strzelb czy karabinów pulsacyjnych) przybliża nieco widok, ale bardziej to przeszkadza niż pomaga. Podobnie naprowadzanie celownika na wrogów. Niby mamy przeciwnika na muszce, ale jednak żeby przycelować w głowę i tak trzeba samemu się wysilić, więc ostatecznie lepiej jest robić to ręcznie. Nawet wykorzystanie granatów (również min czy pułapek) trudno pochwalić, bo jest mało dynamiczne - wyrzuty przy wartkiej akcji zazwyczaj nie sięgają celu lub lądują inaczej niż wskazywana linia lotu. O ile duża część etapów po prostu zalewa Nas wrogami, o tyle różnorodność mięsa armatniego jest na zadowalającym poziomie. Prawie każdy z przeciwników ma jakieś słabości, które w trakcie kampanii jesteśmy w stanie rozpoznać i wykorzystać. To pozwala Nam co jakiś czas pobawić się każdą oferowaną bronią. Szkoda tylko, że całej kampanii nie wystarczy, by odblokować wszystkie takie ulepszenia (czytaj: znacząco usprawnić, upłynnić ten element gry).
Dodatkowy przeciwnik schowany za obiektywem
W odpowiedzi na pytanie dlaczego walka w grze wychodzi nijako, należałoby skierować swój wzrok również na pracę kamery. Niezależnie od tego co robimy, ta jest nie ustawiona tak jak byśmy chcieli - nie nadąża za wartką akcją, nie obejmuje dobrze pola walki, ogranicza orientację. Przybliżanie (chwycenie za pukawki) pozostaje aż do momentu ataku (bronią białą) co jest zajmujące. Do tego jest kilka możliwości na ciche pokonanie przeciwników, ale tu także odpowiednia ocena sytuacji, gdy przeciwnik jest ruchomy, jest ograniczona.
Crčme de la crčme
Po marudzeniu przyszedł nareszcie czas na to co w Deadpool: The Video Game najlepsze. Oczywiście najlepszy jest Deadpool, Deadpool i Deadpool, ale pomijając oczywistości mamy tu wspaniałą, żywcem wyciągniętą z komiksowych perypetii historię, którą odpowiednio wsadzono w ramy gry. Treść napływająca z trójgłosu protagonisty rewelacyjnie prowadzi przez kolejne zwariowane etapy przygody. Do tego mamy zupełnie odjechane etapy specjalne przenoszące Nas do "8-bitowej" wersji gry czy zmieniający rozgrywkę w typową grę platformową z planszą widzianą od boku. I to wszystko również ma swoje uzasadnienie! Do tego trzeba dodać kilka genialnych zagrywek pozwalających zabawić się Deadpoolowi - Naszym kosztem - i bum! Mamy to!

Deadpool: The Video Game - recenzje graczy