„Można to było zrobić lepiej”. Deweloperzy są przerażeni skalą zwolnień w Microsofcie i dziale Xbox

Można to było zrobić lepiej. Musi istnieć lepsza branża gier, w której nie ma miejsca na to, co dzieje się kółko z tak wieloma ludźmi.

Branża gier staje się branżą związaną zbiorową traumą. Zamiast przestrzeni, której ludzie potrzebują do tworzenia światów i nowych doświadczeń dostajemy przepych i brutalność. Szefowie wchodzą na scenę i głoszą miłość do sztuki, doskonale wiedząc, że miejsca pracy, marzenia i możliwości są niszczone dla zysków. Jestem pesymistą co do przyszłości branży, ale wiecznym optymistą co do ludzi, którzy w niej wytrwają. Potrzebują lepszego przywództwa i zasługują na lepszych liderów.

Żal patrzeć na to, co dzieje się z branżą, którą kocham. Cele gigantów są tak bardzo wypaczone, że fajne gry i rentowne zespoły nie mają już znaczenia.

W niektóre dni praca w grach przypomina bycie porzucaną przez byłego, który obiecał, że się zmieni.

Zwalnianie tysięcy ludzi, aby wyniki w danym kwartale wyglądały lepiej, przy jednoczesnym zarabianiu miliardów, to taka wypaczona rzeczywistość. (…) To kolosalne marnotrawstwo talentów, a później cykl wróci do zatrudniania i pozyskiwania nowych pracowników.

Zastanawiam się – powiedzmy, że jesteś twórcą na wysokim poziomie, kimś z oszczędnościami, pieniędzmi, opcjami, alternatywami. Studio Xbox/Activision/Zenimax prosi cię, byś pracował dla nich jako reżyser. Czy w ogóle przyjmiesz taką ofertę? Po co, skoro najpewniej anulują projekt w ciągu dwóch lat?

Powiedzmy, że jesteś weteranem lub liderem, który nie został zwolniony podczas dzisiejszego zwolnienia. Czy w ogóle skoncentrujesz się na wykonywaniu swojej pracy w ciągu najbliższych sześciu miesięcy? Czy istnieje jakakolwiek zachęta, aby nie spędzać całego czasu na szlifowaniu pobocznych projektów, szukaniu innej pracy, rozpoczynaniu działalności niezwiązanej z grami itp.?

Gdy masowe zwolnienia zdarzają się co kwartał, czy nie jest to spirala śmierci? Xbox już wydaje się odchodzić od sprzętu i staje się wyłącznie wydawcą. Jednocześnie patroszą swoje portfolio. Czy na końcu tego wszystkiego będzie jakaś firma? Xbox zachowuje się jak przedsiębiorstwo, które zostało sprzedane funduszowi private equity i wyprzedaje srebra rodowe. Gdybym tam pracował, moim głównym zmartwieniem byłoby maksymalne wykorzystanie możliwości kradzieży materiałów biurowych.

Wydaje się, że strategia operacyjna Microsoftu brzmi: „nic nie zrobimy, nikomu nic nie sprzedamy, a pieniądze będą nadal napływać”.

Przypominam, że cała ta masakra w Microsofcie dzieje się w tym samym czasie, gdy podwajają inwestycje w agentową i generatywną sztuczną inteligencję, której nikt nie chce, ponieważ cię okłamuje, ma straszne problemy z bezpieczeństwem i pożera zbyt dużo energii.

Cięcie sektorów przynoszących pieniądze, aby wrzucić więcej do tego i tak już ogromnego pożaru śmietnika, jakim jest generatywne AI, powinno być podstawą do wyrzucenia wszystkich członków kadry kierowniczej, nie mówiąc już o wszystkich innych wielkich błędach, które popełniali przez ostatnią dekadę.

Pomyśl o liczbie świetnych gier, które miały burzliwą produkcję.

Teraz zastanów się, jak często dyrektorzy anulują gry z problemami.

Nieustanny płynny rozwój jest możliwy tylko wtedy, gdy nie podejmuje się ryzyka.

Natomiast wielkość przychodzi tylko wtedy, gdy podejmuje się wielkie ryzyko.

Frustrującą rzeczą w tym ciągłym cyklu zwolnień pracowników/anulowania projektów jest to, że tak często towarzyszą im raporty o rekordowych zyskach, które można by mieć nadzieję, że zostaną następnie wykorzystane na mniejsze, bardziej ryzykowne projekty – ale nie: możemy liczyć tylko na marsz śmierci ku zwiększaniu wartości dla akcjonariuszy.

Mam nadzieję, że nigdy nie będę pracował w ramach tego okropnego paradygmatu, a zamiast tego będę współtworzył branżę, w której każdy sukces prowadzi do budowania drabiny dla nowych zespołów tworzących projekty z pasją.