Tomb Raider (1996)

Tomb Raider to świetny przykład tego, że bohaterem gry wcale nie musi być napakowany i małomówny macho. Jeśli protagonistką gry zostanie wygadana, błyskotliwa i przy okazji… seksowna kobieta, to gracze również nie będą mieli na co narzekać. O ile gra będzie na poziomie.Chyba nie ma osoby interesującej się grami, która by nie znała Lary Croft, głównej bohaterki serii Tomb Raider – postaci dla świata gier komputerowych ikonicznej w równym stopniu, co Duke Nukem, Doomguy lub chociażby Mario.Pierwsza część Tomb Raider została wydana w 1996 roku przez Core Design i dała początek całej serii obfitującej w kontynuacje, remake’i i reboot’y. Oczywiście na fali sukcesu skorzystały również studia filmowe tworząc kilka filmów (i jak to z eGRAnizacjami bywa) średnio udanych. Oczywiście największy rozgłos seria otrzymała dzięki polskiemu internetowi – wiadomo, jak grać w Tomb Raider’a to najlepiej w sylwestra ??.Ograłem dwie wersje: na PS1 i na PC (wersja Steam), którą swego czasu zakupiłem w promocji za niecałe 2 złote, a obecnie można ją zakupić za około 30 złotych. Wersja konsolowa wypada znacznie drożej, bo od 60 do 200 złotych za używany egzemplarz. Fabularnie, mechanicznie i audiowizualnie obie wersje praktycznie się nie różnią od siebie.Graficznie gra już się trochę zestarzała. O ile modele jeszcze by uszły w tłoku, tak tekstury są koszmarne i czasem miałem wrażenie, jakby stworzono je w Paint’cie (zwłaszcza w przypadku postaci). Audio również jakościowo odbiega od dzisiejszych czasów. Dźwięki, czy muzyka sama w sobie nie jest zła, problem stanowi „trzeszczenie” odgłosów, jakby były odtwarzane z płyty gramofonowej.Fabularnie jest całkiem sympatycznie, jak na przygodową grę akcji przystało i gra śmiało może kojarzyć się z filmami z Allan’em Quatermain’em i Indian’ą Jones’em. Zwiedzanie starych świątyń, piramid i innych tajemniczych miejsc jest tu na porządku dziennym, a wszystko po to, by odnaleźć równie tajemnicze artefakty.Same lokacje są fantastyczne, klimatyczne, a momentami (w późniejszych etapach gry) nawet lekko przerażające. Obfitują również w wiele sekretów, które możemy odkryć, choć bardzo mnie zastanawiało, kto pozostawił w nieodwiedzanych od setek lat lokacjach apteczki pierwszej pomocy. I to tak je pochował, że nawet największy detektyw świata, pan Batman, mógłby mieć problem, by je wszystkie odkryć.Największą bolączką Tomb Raider’a jest sterowanie. Po pierwsze, nie można go w żaden sposób skonfigurować. W wersji na PC można co najwyżej wybrać pomiędzy ustawieniami klawiatury i padem. Po drugie, dawno nie spotkałem się z tak nieintuicyjnym sterowaniem. Ani myszka, ani analog nie są dostępne przy rozglądaniu, wszystko rozwiązujemy za pomocą klawiatury i cyfrowych przycisków. Co przekłada się na wiele śmierci z rąk (a właściwie pazurów i szczęk) różnorakich bestii i podczas sekcji zręcznościowych z pułapkami, gdy nie zdążysz się odpowiednio obrócić, skręcić czy odskoczyć. Kolejnym problemem w przypadku pecetowej (dosbox’owej) wersji gry jest ustawienie klawiszy odpowiedzialnych za skok – ALT-u – który jest w sąsiedztwie klawisza Windows i gdy w przypływie emocji, niechcący naciśniemy właśnie klawisz Windows’a zamiast ALT-u, to gra się nam wysypie (wyjdzie do systemu i się wyłączy). Jest to niesamowicie denerwujące zwłaszcza pod koniec etapów, gdzie trzeba zaczynać wszystko od ostatniego zapisu. Denerwujące jest równie „nie działanie” klawisza odpowiedzialnego za chodzenie, czyli SHIFT-u. Podczas wciskania przycisku Lara biegała i chodziła na zmianę, jakby przycisk nie był wciśnięty, tylko wstukiwany miarowo, dzięki czemu nasza bohaterka notorycznie spadała z różnych platform. Na wersji PS1 takiego błędu nie odnotowałem.Świetnie natomiast wypadają animacje i wachlarz ruchów Lary. Panna Croft potrafi biegać i chodzić (o ile SHIFT zadziała), pływać i unosić się na wodzie, wspinać się na różnego rodzaju platformy (i robi to w taki sposób, że śmiało można stwierdzić, że nasza bohaterka faktycznie jest sprawna fizycznie, ale nie ma mięśni zasilanych hydrauliką i mimo wszystko nie jest jej łatwo), skakać i turlać się, czy łapać krawędzi i przesuwać się po nich. Dziś taki zakres ruchów w przygodowych grach akcji to nic nadzwyczajnego, ale w 1996 roku robiło to ogromne wrażenie.Podsumowując, największym grzechem Tomb Raider’a jest jego okropne (gówniane do kwadratu! - ech, musiałem to wykrzyczeć) sterowanie, które jest największym wrogiem panny Lary i mało wytrwali gracze mogą się nie tylko odbić od tej produkcji, ale mogą ją również wpisać na czarną listę. A szkoda, ponieważ Tomb Raider jest jedną z najistotniejszych produkcji w historii świata gier. Perełką która dała życie jednej z najbardziej ikonicznych bohaterek popkultury, bohaterek, która poza starożytnymi artefaktami potrafiła również skraść niejedno nastoletnie serce…PLUSY:+ Klimatyczne poziomy rodem z filmów przygodowych.+ Animacje i zręczność protagonistki oraz odczucie realistyczności wykonywanych ruchów.+ Fabuła kojarząca się z kinem przygodowym.+ Lara Croft! MINUSY:- Strona wizualna może w obecnych czasach odrzucić niektórych graczy.- Nieintuicyjne sterowanie. Brak możliwości konfiguracji klawiszy. Problemy z SHIFT-em. Daję grze ocenę 6, ale tylko przez wzgląd na okropne sterowanie i te wszystkie frustracje z nim związane. Gdyby nie to, gra otrzymałaby 9, a może nawet 9.5.