Najciekawsze materiały do: Arcanum: Przypowieść o Maszynach i Magyi

Gra Mistrzowska.Fabuła nie gorsza od "mistrza " fabuły czyli Planescape Torment.Klimat wrecz wciaga ,szkoda konczyc i odchodzic od komputera ,na szczescie jutro tez jest dzien...,tak za kazdym razem mialem kiedy gralem w ta grę.TOP 3 cRPG jakie wyszły.

Jeden z najlepszych cRPGów jaki kiedykolwiek się ukazał, gdyby nie bugi to ta gra była by wymieniana koło Tormenta, BG2 czy F2 jednym ciągiem.

Koncepcyjnie? Jeden z najlepszych pomysłów, światów, klimatów w historii gier wideo. Z wykonaniem trochę gorzej, bo studiu kasa się skończyła gdzieś tak w 3/4 roboty i widać, że gra jest niedorobiona (puste przestrzenie, bugi w końcowej fazie gry, często kuriozalne). Ale mimo to ta gra to i tak poezja.

Gdybym chciał kiedykolwiek zobaczyć remaster jakiejkolwiek gry, to tej, Arcanum z poprawionymi błędami, z ładniejszym rzutem izometrycznym (poziom pilarsów np.) i dokończonymi pomysłami na które zabrakło czasu.

Najbardziej w tej grze jednak rozwala zróżnicowanie rozgrywki, to nie jest gra, którą można poznać przy jednym przejściu. Gra półogrem idiotą ale siłą olbrzyma skrajnie się różni od gry technologiem, a ta od gry magiem.

Ta gra jest wzorem jak należy projektować światy RPG, jak układać ich koncepcje itd.

A nawet wystarczyla by grafika jak w Shadowrunach .Pillarsy mialy swietna grafikę to tez bym nie pogardził.A wtedy ta gra spokojnie pobija Baldursy czy Icewindy.

Bardzo często do niej wracam i za każdym razem podoba mi się coraz bardziej. :)

Arcydzieło.

Swoją drogą jest to jedyny crpg w którym po wejściu do restauracji zostałem wyproszony z powodu niewłaściwego ubioru. Już nie mówiąc o możliwości wchodzenia/wychodzenia przez okno.

Wspaniała gra, jeden z najlepszych RPG w jakie kiedykolwiek grałem, nie mogłem się oderwać dopóki gry nie skończyłem, ale mimo, że zaglądałem w niemal każdy kąt czuję, że trochę mnie ominęło, bo mimo maksymalnego 50 poziomu, miałem zaledwie 41 :/, kiedyś przejdę to po raz drugi... trzeci... czwarty... Dopiero ją ukończyłem, a już tęsknię.

Świat z początku zdominowany przez magię w którym rozwijająca się technologia zaczęła z ową magią konkurować nadaje grze oryginalny klimat w który - zwłaszcza dla fanów gatunku - bardzo łatwo wsiąknąć.

Choć oprawa audiowizualna nie jest tutaj najmocniejsza stroną(graficznie gra nie wyglądała najlepiej nawet jak na swoje czasy, do tego powtarzający się soundtrack) to gra broni się całą resztą.

W większości mamy tutaj do dyspozycji klasyczne elementy rozgrywki cRPG z fabułą która ogólnie rzecz ujmując przedstawia się jako sztampowa walka ze złem, jednak zagłębiając się w nią okaże się, że jest ona bardzo zgrabnie poprowadzona, do tego za każdym razem gdy uda nam się odsłonić kolejny element intrygi przedstawiane nam są nowe niewiadome na które musimy poszukać odpowiedzi. To powoduje że historia staje się bardzo płynna i(w połączeniu z ciekawymi wątkami opartymi na specyficznym świecie gry) łatwo przyswajalna.

Tym na czym najbardziej warto zwrócić uwagę i co najbardziej odróżnia uniwersum i rozgrywkę Arcanum od innych gier tego typu jest podział na magie oraz technologię, które są jak dwie strony tej samej monety. Część magiczna prezentuje się tutaj klasycznie(aż 16 szkół magii do wyboru), natomiast część technologiczna polega głównie na tworzeniu niestandardowych przedmiotów(8 dyscyplin). Technologia jest tą bardziej zajmującą "stroną monety" gdyż, oprócz standardowych schematów przedmiotów które poznajemy w wyniku szkolenia umiejętności, w świecie Arcanum możemy znaleźć mnóstwo schematów z poza drzewka rozwoju, a to w połączeniu z szukaniem wymaganych części daje nam dodatkowe, warte fatygi cele.

Podział na magię i technologię w połączeniu ze statystykami i innymi umiejętnościami które możemy przyswajać daje nam wiele możliwych dróg rozwoju, a rozwój ten jest w Arcanum ograniczony. Nie jest to oczywiście nic złego, wręcz przeciwnie, dzięki temu nie możemy stworzyć postaci która będzie dobra we wszystkim, a najlepsze efekty daje pójście w konkretną ścieżkę rozwoju i takie dobieranie umiejętności które się ze sobą nie gryzą(jak wspomniana magia i technologia), a współczynniki potrzebne do ich rozwojów się pokrywają.

Jest to bez wątpienia duży plus; zachęca do przejścia gry więcej niż jeden raz, jednak tym co może uwierać jest fakt, że przechodząc grę zgodnie z linią fabularną oraz wykonywaniem misji pobocznych(bez grindowania) może dojść do momentu, w którym osiągniemy maksymalny poziom rozwoju a do końca gry będzie jeszcze daleko.

Reasumując: mimo że na początku może odstraszać oprawą czy też niezrozumieniem związanym z dużą pulą umiejętności, to grze warto dać szansę, gdyż jest w stanie wciągnąć tym samym zapewniając wielogodzinną rozrywkę.

Nieprzeciętna gra z dużą ilością istotnych zalet i wad, tych pierwszych jest na szczęście więcej. W znacznym stopniu oparta na fabule i historii i w związku z tym starzejąca się bardzo wolno.

Zalety:

1. Wątek główny wciąga. Intryga jest skomplikowana, cały czas odkrywamy nowe tajemnice a powolne zbliżanie się do prawdy by na końcu dowiedzieć się o co tu właściwie chodzi naprawdę bawi. Co więcej w pewnym momencie stajemy przed wyborem i musimy opowiedzieć się po jednej ze stron do wpływa na to jakie będą nasze kolejne zadania i może wpłynąć na zakończenie. Rzecz raczej rzadka w starszych tytułach.
2. Steampunkowe uniwersum gdzie magia funkcjonuje obok technologii. Miła odskocznia od kolejnych światów fantasy których najwięcej w RPGach. Co więcej świat został stworzony tak drobiazgowo, że sprawia wrażenie autentycznego więc łatwiej wczuć się w postać i dać pochłonąć klimatowi.
3. Zadania. Nie mogę powiedzieć by przez cały czas było bardzo dobrze, dużo tutaj bardzo prostych i średnio interesujących misji, na szczęście obok nich jest też sporo tych ciekawszych i dłuższych. Zadań to w ogóle jest dużo a co więcej część z nich możemy wykonać na różne sposoby.
4. Rozwój postaci. Możemy rozwijać naszą postać na wiele różnych sposobów oraz wybierać ze sporej liczby ras. Mag, technolog, wojownik, złodziej, dyplomata, nie ma tutaj klas więcej sami decydujemy w co inwestujemy za zdobyte doświadczenie i nic nie na stoi na przeszkodzie by tworzyć różnego rodzaju hybrydy. Umiejętności jest dużo a większość z nich jest rzeczywiście przydatna, zaklęć również nie brakuje i nie ma możliwości byśmy poznali nawet i połowę nawet gdybyśmy skupili się tylko na magii, to samo z technologią. To jedna z tych gier w których cieszymy się z każdego poziomu bo zawsze jest coś w co możemy zainwestować. Co więcej nasze umiejętności wpływają na to jak odbierają nas inni i nie chodzi tutaj tylko o perswazje czy charyzmę bądź wygląd. W niektórych lokacjach pewne rasy będą traktowane gorzej lub lepiej, jeśli będziemy zbyt potężnym magiem nie będą chcieli nas widzieć w sklepach technicznych a zaawansowanego technologia mogą tak łatwo nie wpuścić do miasta magów, jeden z istotniejszych lokacji w grze. Świetna sprawa która sprawia, że aż chce się przechodzić grę wiele razy by doświadczyć czegoś nowego.
5. System reputacji. Nie jest to może coś bardzo ważnego ale ja naprawdę lubię gdy w dzienniku czy na jakiegoś rodzaju ekranie statystyk pojawiają się wpisy oparte na działaniu mojej postaci. Obroniłeś bank przed napadem? Zostajesz bohaterem miasteczka i każdy chce uścisnąć ci rękę. Napadłeś na bank? Lepiej nie pojawiaj się w okolicy. Wszedłeś w drogę jednej z najbardziej wpływowych postaci w grze? Wpisik do dziennika i okazyjne ataku skrytobójców gwarantowane. Przebiegłeś nago po ulicy? To również zostanie odnotowane. I wiele innych.
6. Rozmiar świata. Jest tu sporo miast, miasteczek i mniejszych osad tak ludzkich jak i należących do przedstawiciele innych ras a do tego trochę różnego rodzaju lokacji które możemy odkryć samodzielnie podróżując po mapie świata bądź dowiadujących się o nich z innych źródeł. Miasta są co prawda dość statyczne choć zdarzają się momenty w których w miejscu które już odkryliśmy pojawiają się nowi ludzi i nowe zadania.
7. Dbałość o szczegóły. Wiele rzeczy z których każda sama w sobie nie jest szczególnie istotna ale które razem pokazują, że twórcy odwalili kawał dobrej roboty i przemyśleli wiele sytuacji w których może się znaleźć postać gracza.
8. Klimat. Często wiele osób powołuje się na klimat jako na zaletę danej gry gry. Jest to o tyle proste, że jego odczuwania to bardzo subiektywna rzecz więc można powiedzieć o większości tytułów, że mają swój klimat. Ja tak na pewno powiem o Arcanum. Klimat budowany jest przez wyjątkowe uniwersum, nastrojową muzykę, odpowiednio stylizowane dialogi czy pewne drobne smaczki. Powiedziałbym, że jest on melancholijny.
9. Ekwipunek, przedmioty i dopieszczenie naszej postaci i towarzyszy. Mamy dużo rodzajów uzbrojenia i pancerza, przedmiotów jednorazowych i tych dających stałe premię. A jeśli gramy technologiem wiele z nich możemy samemu wytwarzać. Dbanie o to by nasza ekipa była zawsze zwarta i gotowa to kupa dobrej zabawy.
10. Podsumowanie naszych wyborów po skończeniu gry i możliwość przegadania głównego złego.

Wady:

1. Jaka jest główna wada gdy od razu widać. Jest brzydko, szaro a budynki i obiekty są do siebie bardzo podobne i nie zachwycają. Stare gry potrafią być naprawdę estetyczne jak np Icewind Dale lub mieć na tyle ciekawe projekty lokacji i obiektów, że mniej zwraca się uwagę na przestarzałą grafikę, ja np Planescape: Torment. Arcanum takie nie jest. Słabe są również przerywniki filmowe.
2. Muzyka. Bardzo nastrojowa, odpowiednio dobrana i podkreślająca klimat gry. Ale też bardzo mało różnorodna, oparta o podobne motywy i pozbawiona mocniejszych kawałków. Jestem pewien, że na początku spodoba się prawie każdemu ale obawiam, że tylko nieliczni będą ją lubić do samego końca.
3. Niektóre archaiczne rozwiązania oraz hiperagresywni NPCe. Tak, w Skyrimie również za kopnięcie kurczaka podczas obrony wioski przed smokiem możemy zostać zaatakowani ale przynajmniej mamy możliwość złożenia broni i możemy spróbować się wykupić bądź pójść do więzienia. Ale nie w Arcanum. Tu wystarczy jedno nieopatrznie rzucone słowo by ktoś nas zaatakował i bynajmniej nie chodzi o zbirów i innego z natury agresywne postaci, rzuci się na nas prawie czy to nieuzbrojony gnom czy filigranowa szlachcianka. Ktoś powie, że to dobrze, że trzeba zwracać uwagę na to co się mówi ale ja odpowiem, że w Arcanum znacznie z tym przesadzono.
4. Nieciekawe walka, chaotyczna w trybie rzeczywistym za prosta w trybie turowym. Do tego zbyt szybko osiągamy maksymalny poziom postaci zwłaszcza jeśli nie gramy na najwyższym poziomie trudności.
5. Towarzysze. Jest trochę lepiej niż w Falloucie 1/2, gorzej niż w Baldurs Gate 2 czyli w porównaniu do współczesnych RPGów dość kiepsko ale na pewno nie dramatycznie źle. Kilku z nich zostało udźwiękowionych, paru odezwie się w niektórych momentach lub NPCe zwrócą na nich uwagę, możemy też wypytać ich o różne sprawy. Na przykład półogr pijak zapytany o to co wie o miejscu w których się znajdujemy zawsze wspomnij o miejscowej karczmie, jednak w taki sposób, że przy okazji dowiemy się czegoś interesującego. Jest tego jednak trochę zbyt mało a od tak dobrej gry można oczekiwać więcej.

Gdy słyszę o Arcanum, to od razu mam na ciele gęsią skórkę. Dlaczego? Bo to gra wybitna, które, wedle mojej oceny, zasługuje na "dychę". I oczywiście młodsi pokoleniowo gracze w ogóle mogą tytułu nie kojarzyć, jednakże muszą go niezwłocznie nadrobić. Chociaż, przyznam się szczerze, nawet ja po kilku próbach podejścia do tytułu nigdy nie ukończyłem go w całości...

Jest rok 2001, ma miejsce premiera Arcanum, gry RPG z widokiem izometrycznym i otwartym światem. Na rynku na dobre hulają fenomenalne Fallouty, Baldurs Gate'y czy Planescape Torment. Konkurencja ogromna, nikomu nieznany tytuł Arcanum: Przypowieść o Maszynach i Magyi (!!!) podpowiada graczowi, że w świecie będzie można rozwijać się w dwóch różnych kierunkach, dowolnie. I okazało się, że Arcanum, w chwili premiery mocno niedoceniony, stanowi jeden z fundamentów rozwoju gier RPG w historii komputerowej rozrywki.

Co oferuje gra? Przede wszystkim WOLNOŚĆ WYBORU, i to dosłownie. Wcielając się w rolę jednego z ocalałych pasażerów zestrzelonego Zeppelina musimy dostarczyć tajemniczy przedmiot od innego ocalałego pasażera, który niestety umiera. Dostajemy tylko pierwszy kontakt w grze... a potem droga wolna. Niczym w Morrowind, tylko tu widok mamy izometryczny. To, gdzie się udamy, zależy tylko od nas samych. Oczywiście, na początku tworzymy postać- a tu możliwości jest naprawdę mnóstwo, poczynając od kilku klasy postaci, poprzez dodawanie współczynników i wybieraniu umiejętności. System ten wzorowany jest na Fallout.

W trakcie naszej przygody zwiedzimy niezwykły świat, który, moim zdaniem, jest wciąż oryginalny i niepowtarzalny. Wiele naprawdę rozbudowanych i świetnie zaprojektowanych miast, miasteczek, wiosk, osad, innych pomniejszych lokacji, labiryntów i jaskiń... Do tego ogrom postaci, z którymi możemy nawiązać kontakt, wykonywać dla nich ogrom przeróżnych zadań, zdobywać doświadczenie, awansować, ulepszać postać, kupować wszelaki ekwipunek, broń, pancerze, mikstury... Wszystko dzieje się w świecie, gdzie tytułowe Magyija i Maszyny wprost rywalizują ze sobą o prymat. Świat tak zróżnicowany, gdzie w zgodzie lub nie żyją razem ludzie wraz z krasnoludami, niziołkami, barbarzyńcami, ogrami... To wszystko okraszone jest świetną ścieżką dźwiękową, moim zdaniem do dziś oryginalną i niepowtarzalną.

Czy wszystko w tej grze jest na plus? Oczywiście, że nie. Przyznam szczerze, że ciężko jest tu rozwinąć postać w jednym określonym (tytułowe kierunki, czyli magia lub technologia)- mnogość drzewek rozwoju powala i może stanowić problem, żeby się w nim połapać. Niektóre zachowania postaci też wydają się głupie. Graficznie gra dziś nie powala, ale od produktu, który ma na karku 20 lat, nie można oczekiwać cudu. Chociaż, mi grafika tu nie przeszkadza, a wręcz przeciwnie- komponuje tu swoisty klimat.

Podsumowując, Arcanum to fundament rozwoju gier RPG, niedoceniony w momencie premiery. Jego piękno polega na tym, że oferuje ogrom wolność, rozwoju postaci, ogrom lokacji, ekwipunku... Naprawdę można się pogubić w mnogości rzeczy, które oferuje produkt, ale to też jest jej plus. I to ogromny. Polecam wszystkim fanom RPG. Moja ocena 10/10. A to ogromne wyróżnienie, bo na GOLu z ok. 120 gier w swojej kolekcji taką ocenę uzyskało tylko 5 tytułów- obok Arcanum także Fallout 2, Morrowind, Far Cry oraz Doom. Towarzystwo zacne, sami przyznacie :D

Urok Arcanum tkwi w wyjątkowej scenerii. W porównaniu z grami RPG takimi jak Baldur's Gate, Planescape: Torment, Icewind Dale oferuje większe poczucie realizmu w przedstawianiu świata na wzór początku epoki nowożytnej. Silniki parowe i nowomodne rewolwery to szał wypierający staromodną magię. W Arcanum historia jest bogata i złożona, a stylowa, steampunkowa atmosfera jest niesamowicie oryginalna. Choć jest to kraina w standardzie fantasy osadzona jest w fikcyjnym tle XIX wieku z wiktoriańską architekturą i modą z tamtego okresu. Walka pomiędzy technologią, a magią toczy się w Arcanum dość często i to właśnie jest sednem gry. To ogromna produkcja i od samego początku, gdy tworzymy swoją pierwszą postać pojawia się szereg opcji, które mają wpływ na cały przebieg gry. System tworzenia postaci jest jednym z najlepszych. Do wyboru mamy całą gamę atrybutów postaci, umiejętności i oczywiście różnych szkół technologii i magii. Otrzymujemy tylko pięć punktów do rozdysponowania pomiędzy dziesiątkami opcji, ale te ograniczenia zmuszają nas do większej koncentracji na początku gry. Podczas gdy nasza postać rozwija się w trakcie gry świat również rozwija się wokół postaci. Nasze wybory między magią, a technologią mają wpływ nie tylko na to jakie przedmioty możemy użyć. Gra przebiega też zupełnie inaczej dla różnych postaci. Na przykład mieszkańcy Arcanum będą na nas inaczej reagować nie tylko ze względu na atrybuty, ale także rasę więc dobrze przystosowany Elf może uzyskać od arystokraty więcej informacji niż gburowaty Półogr, a rozmowy prowadzimy zupełnie inaczej. Ponadto wiele zagadek i zadań w grze można rozwiązać na wiele sposobów korzystając z różnych umiejętności. Te wyraźne różnice w rozgrywce oferują zupełnie inną grę, jeśli wrócimy i zagramy w nią ponownie. Choć stworzenie postaci może zająć trochę czasu poznanie interfejsu jest bardziej przytłaczające. Interfejs nie jest zbyt intuicyjny, a opanowanie wszystkiego zajmuje trochę czasu. Jak w każdym RPG, walka jest centralnym elementem gry. Arcanum oferuje trzy sposoby angażowania się w bitwę. W czasie rzeczywistym, turowo lub szybko co jest kombinacją obu i moim zdaniem najlepiej się prawdza. Szybka walka turowa zapewnia dobry balans szybkości, a jednocześnie daje wystarczająco dużo czasu na podjęcie ważnych decyzji w trakcie bitwy. Równowaga pomiędzy magią i technologią w walce jest dość równa. Aczkolwiek 80 zaklęć przy 56 stopniach technologicznych to magiczne postacie mają większą różnorodność w tym co mogą osiągnąć. Technolodzy są również zmuszeni do wytwarzania większości własnych przedmiotów zamiast znajdować je jak wiele magicznych artefaktów. Jednak nie da się ukryć, że granaty, pułapki na niedźwiedzie i kamizelki lecznicze przydają się niejeden raz i nie ma dużej rozbieżności pomiędzy postaciami opartymi na technologii i magii. Wszystko zależy od tego jak lubimy grać. Podczas gdy miasta są zazwyczaj ładne i dobrze rozplanowane z imponującą architekturą to naturalne krajobrazy są dość nudne i powtarzalne. Chociaż grafika może nie odpowiadać współczesnym standardom Arcanum z nawiązką nadrabia to rozwojem postaci i fabułą. Historia toczy się przez całą grę. Arcanum to jedna z najbardziej otwartych gier RPG. Chociaż istnieje główny wątek fabularny, który możesz prześledzić bezpośrednio jeśli chcesz w grze znajdują się także setki zadań pobocznych, które zajmą Cię na bardzo długo, jeśli będziesz chciał je realizować. Zadania i inne ważne informacje można łatwo uzyskać za pośrednictwem dziennika, który na bieżąco rejestruje Twoje cele i wyczyny w świecie Arcanum. Przy tak dużej liczbie zadań i opcji zazwyczaj zawsze masz do wyboru pakiet zadań na palecie. Chociaż grę możemy ukończyć w około 30 godzin to oferuje grubo ponad 100 godzin zabawy, jeśli chcesz przejść przez wszystko. Świat jest ogromny. Jest tu tak wiele, że wyobrażam sobie, że większość procesu tworzenia gry polegała na tworzeniu treści i historii. Gra zawierała kilka irytujących błędów i dziwactw takie jak sporadyczne bugi powodujące awarie, ale wiele z nich naprawił z czasem nieoficjalny patch wydany przez społeczność. Arcanum nie jest w żadnym wypadku idealne, ale jest wspaniałą grą RPG, która ma wiele do zaoferowania tym, którzy szukają dobrej fabuły, oryginalnego klimatu i jednego z najlepszych systemów rozwoju postaci.
https://www.youtube.com/watch?v=bU766MZYSI0&ab_channel=PiwniczneBajania