Darek zbiera karabiny, a Draug wozi miecz w swoim subaru - hobby pracowników GRYOnline.pl
Prosiliście i oto jest – druga część artykułu o hobby redaktorów i pracowników serwisu GRYOnline.pl, w której chwalimy się (i żalimy) wszystkim tym, co robimy, knujemy i organizujemy poza pracą.
Spis treści
- Darek zbiera karabiny, a Draug wozi miecz w swoim subaru - hobby pracowników GRYOnline.pl
- Dariusz „DM” Matusiak lata na ziemi
- Filip „fsm” Grabski jest bardzo wygadany, ale potem wysyła mi zdjęcie, na którym szyje na maszynie
- Krzysztof „Draug” Mysiak wymachuje mieczem na firmowym parkingu
- Łukasz Telesiński upija postronnych
- Karol Laska jest ultrasem i dokonuje najważniejszego wyboru w życiu każdego faceta
- Karol Ryka nadstawia ucha
- Michał „Kwiść” Chwistek, mistrz felietonu, brawurowo porównuje malarstwo Masaccia do bossa w Bloodbornie
I zaręczam, że tym razem też będzie dziwnie. Pasja przyjmuje niekiedy najróżniejsze postacie. Jestem jednak pewien, że wśród Was znajdą się reprezentanci zajęć jeszcze dziwniejszych i z pewnością zechcecie pochwalić się tym w komentarzach. Kolekcjonujecie garnki do gotowania parówek? Prowadzicie zielnik albo harcerski śpiewnik? Podzielcie się z nami tym, jak umilacie sobie czas poza graniem.
A GDZIE PIERWSZA CZĘŚĆ?
W listopadzie zeszłego roku chwaliliśmy się już zainteresowaniami części naszych pracowników. Wtedy pisaliśmy o szydełkowaniu, śmieciach, górach, figurkach i nie tylko.
Pan Mateusz wymyśla gry i nie bierze za to ani złotówki
Jednym z moich największych marzeń dzieciństwa było posiadanie znajomych, którzy wprowadzą mnie w świat „stołowych” RPG. Nigdy nie udało się mi go zrealizować – mieszkałem w małym mieście, a moi podwórkowy znajomi woleli strzelać bramki jak Zidane albo Romario, zamiast złowrogo szeptać w półmroku o tym, co robi ich postać na widok atakującego ją goblina.
Moi znajomi z firmy najwyraźniej nie mieli tego problemu. Pisałem już o tym w pierwszej części artykułu o hobby. Pan Mateusz w zasadzie mnie w tym przekonaniu utwierdził. Co robi Mateusz Działowski? Ujmuje to nader rzeczowo.
Rekompensuję sobie brak możliwości robienia gier i wymyślam fabuły do sesji RPG. Z grubsza oznacza to dużo czytania podręcznika z zasadami, zabawy w tworzenie fabuły do rozegrania i przypominania przez miesiąc ziomkom, że wtedy i wtedy gramy i że jak nie wpadną, to się nie uda. Ogólnie to rzucamy sobie kostkami, udajemy postacie, którymi nie jesteśmy, i koniec końców – dobrze się bawimy. Do tego stopnia, że od dłuższego czasu prowadzę prywatnie kanał Gospoda RPG z zapisami sesji czy poradnikami. Niestety, obecna sytuacja na świecie utrudnia bezpośrednie kontakty, więc niektóre przygody wciąż czekają na swój finał.
Pan Mateusz więc, co zaraz potwierdzi, miał w dzieciństwie wszystko to, czego mnie zabrakło, a co po latach – przy oglądaniu Stranger Things – przypomniało o sobie smutną pretensją do świata.
Jakoś tak na początku podstawówki po zagraniu w pierwszego „Baldura” znajomy zdradził mi, na podstawie czego powstała ta gra. I tak wpadło Dungeons & Dragons, a zaraz później Cyberpunk. To były dwa odmienne bieguny wyobraźni, której pokłady wydawały się zdecydowanie za duże i młody Mateusz miał się jak wyżyć. Zwłaszcza że w jednym z odcinków Laboratorium Dextera to wszystko wyglądało jak najlepsza zabawa na świecie.
Dużo to kosztuje? Nie bardzo. Najważniejsza w tym wypadku wydaje się własna wyobraźnia i znajomość zasad. Hobby to jest zdecydowanie bardziej czasochłonne niż pieniądzożerne.
Z jednej strony to trochę czytania i zapoznawania się z „regułami” czy światem przedstawionym. Nie grywam ani nie prowadzę gotowych scenariuszy, więc najwięcej czasu zajmuje mi przygotowanie własnej historii, nakreślenie sylwetek bohaterów, a także – gdy mam trochę czasu – dodatków w postaci pomocy dla graczy. Co do kasy – podręczniki bywają drogie, ale bez przesady.
Kim więc mógłbym być, gdybym w latach swojego dziecięctwa również grał w sesje RPG? No cóż, słuchając Mateusza, mam wrażenie, że byłbym lepszym człowiekiem. Zapytałem go, co mu w zasadzie uprawianie tego hobby daje.
Już na początku dawało pewne spełnienie. Te kwestie kreatywnego wyżycia się są dość ważne przy pracy, która trzyma cię w większości przed komputerem. Jakkolwiek paradoksalnie to zabrzmi – aktorsko też pomogło, przez co dostałem nawet fuchę dubbingową w pewnej polskiej grze (co lepsze – rola anglojęzyczna). Poza tym takie sesje pozwalają zżyć się z grupą znajomych, ciekawie spędzić czas i koniec końców mieć wspomnienia z nieistniejących realnie przygód, które rozegrały się tylko w naszych głowach. Mocno nerdowskie g***, ale lubię je.
Nie wiem, czy da się dobitniej podsumować hobby Mateusza. Przypominam – tym, którzy chcieliby zobaczyć, co ominęło mnie w dzieciństwie – że Mateusz Działowski prowadzi kanał na YouTubie poświęcony sesjom RPG i przygotowaniom do nich. Zapraszamy.
