The Walking Dead: A Telltale Games Series - Season One

The Walking Dead to opus magnum firmy Telltale Games, czyli najbardziej wstrząsająca i dołująca przygodówka wszech czasów. Zombie-apokalipsa nigdy tak mocno nie zagrała na naszych emocjach.

The Walking Dead ma drewniany system poruszania się, przeważnie zerojedynkowe wybory (ukradnij wszystko, albo nie bierz nic), a QTE to żenada. Przez większość gry czułem się, jakbym był tylko widzem i tylko czasami mógł podejmować decyzje. Czułem się, jakbym miał związane ręce. Historię 1. sezonu jednak warto prześledzić (do samego końca!), polecam jednak obejrzeć zamiast grać. Nie uronisz nic z historii, a nie będziesz się denerwować "gameplayem". Są jednak plusy. Po pierwsze, bardziej doceniłem TLOU. Po drugie, wróciłem do muzyki z TLOU.

Może to emocje przeszłości, ale nadal głęboko we mnie siedzą.

The Walking Dead 2012 PC: Moja ocena to 8/10.(UWAGA MOŻE ZAWIERAĆ SPOILERY)Grę idzie przejść w 9-11h, spolszczenie pobrałem od grajpopolsku-pl gdyż nie znam angielskiego, grafika nie powala, ale sama gra jest wyborna i klimatyczna. Wcielamy się w postać Lee, który jechał do więzienia za zabicie senatora, który spał z jego żoną. Po wypadku samochodowym odnajduje on dziewczynke i opiekuje sie nią aż do samego końca swojego żywota. Podczas tego dokonujemy w tej grze dużo wyborów, niektóre wydają nam się dobre, np: zabranie zapasów komuś, czy zostawienie osoby która naraża grupę, morderstwa na farmie, itp: Potem gdy Clem zostaje porwana, facet który rozmawiał z nią przez krótkofale uświadamia nam, że jesteśmy bandytom, mordercą ect i że to złe wybory. Ale jak postępować w takim świecie? Według mnie nie ma innego wyboru, trzeba przetrwać, to "takie czasy" zmuszają Lee do takich wyborów, oczywiście możemy być przeciw np: dobicia gościa na farmie. Ale ja podjąłem takie decyzje, gdyż wydawały mi się dobre. Gra fabularnie wciąga, w niektórych wypadkach ciężko podjąć decyzje, grę ukończyłem aż trzy razy, podejmując zawsze inne decyzje. Czasem napotkałem w grze bugi np: w 3 epizodzie gdy przechodziłem przez drzwi, to one przelatywały przez postać, ale to nieszkodliwe bugi i nie przeszkadzały one w rozgrywce. Nie byłem przekonany do takich gier, wydawały mi się tandetne, ale myliłem się. Polecam tą gre dla każdego, spróbujcie zagrać a przekonacie się, że warto. Polecam też pozostałe części gry, są również dobre. Elo!

Gra leżała na dysku parę lat, w końcu się za nią zabrałem. I cóż tytuł zupełnie nie dla mnie. Nie trawię tego typu rozgrywki, QTE, point and click połączone z serialem interaktywnym, gdyby jeszcze dorzucić crafting i grind to były by tu wszystkie najmniej lubiane mechaniki w grach. Sama historia wydaje się być ciekawa, nieźle opowiedziana, postaci też fajnie zrobione, ale perspektywa męczenia się z tym kilka sezonów sprawia, ze wolę sobie odpuścić po pierwszym epizodzie. Główni bohaterowie z zaskakującą nonszalancją odnoszą się do zaistniałej sytuacji.

O kurcze, szczerze mowiąc nie byłem przekonany do takiej formy gier - próbowałem zagrać w Life is Strange i odpaliłem darmowy pierwszy odcinek - ale jakoś kompletnie mi to nie siadło, możliwe że przez średnio interesującą mnie tematyke (szkoła, nastolatki) i dałem sobie spokój stwierdzając że nigdy nie dam ani grosza na tego typu gry. Aż wczoraj skorzystałem z promocji na humble darmowego sezonu 1 TWD i po prostu miazga, gra trzyma od samego początku do końca odcinek po odcinku w napięciu, w każdym odcinku są momenty gdzie aż chce sie wstać z krzesła i krzyczeć z wrażenia, co prawda krótka przygoda ale za to zapewniająca niesamowite doznania.Już sobie planuje inne tytuły zobaczyć, myśle o Grze o Tron i ewentualnie kolejnych seoznach TWD.

The Walking Dead: A Telltale Games Series - Season One to fascynująca epizodyczna przygodówka. Plusy... Nieskomplikowana, wszakże wciągająca rozgrywka. Twórcy bardzo umiejętnie budują nastrój, ukazując atmosferę beznadziei, smutku i cierpienia. Przemawiają do mnie takie klimaty. Spodobał mi się styl graficzny - fajna kreska. Lokacje zapadają w pamięć, szczególnie gdy dane nam było poznać dramatyczne wydarzenia z nimi związane. Cała opowieść słusznie została podzielona na epizody, a te z kolei na sceny. Autozapis działa więc jak należy. Przyznam, że gra została całkiem sprytnie urozmaicona. Z pozoru banalne zadania nieraz wprowadzą w moralne zakłopotanie i zmuszą do chwili refleksji. Zbierane przez nas przedmioty są ciekawe, a powiązane z nimi łamigłówki proste i logiczne. Taki schemat jest sensowny, bo nie zawiera absurdalnych zagadek znanych z niektórych klasycznych gier przygodowych. Poza tym w The Walking Dead liczą się rozmowy. O tak, tej kwestii mógłbym poświęcić osobny rozdział, lecz w skrócie powiem tak: są to jedne z najlepiej zrealizowanych linii dialogowych, jakie słyszałem. Doskonały, pełen emocji voice-acting, niebanalne wypowiedzi bohaterów, ciekawe przemyślenia Lee. Znakomicie nakreślone postacie z przeuroczą Clementine na czele na długo pozostaną w mojej pamięci. Ich ekspresyjne gesty i mimika cieszą oko, a wymowne spojrzenia obrazujące smutek czy zdziwienie mówią same za siebie. Dzięki filmowej naturze, cut-scenki niemal niezauważalnie przechodzą we właściwą rozgrywkę, co osobiście uwielbiam. Dodatkowe wrażenia zapewnia iście kinowa praca kamery, która nie boi się zrobić zbliżenia na twarze pełne przeróżnych odczuć. Świetnie z tym wszystkim współgra muzyka i udźwiękowienie. Czas na słowo o scenariuszu. Zachwyca dojrzała, przemyślana fabuła, która obfituje w trudne wybory i zaskakujące zwroty akcji. Naprawdę doceniam to powolne budowanie napięcia, które z czasem przeradza się w szalone próby przetrwania, by w końcu twórcy mogli targać emocjami gracza za sprawą rozterek moralnych. Wspaniałe jest to, że decyzje podejmujemy instynktownie, często nie mając chwili na analizę sytuacji. Działanie pod presją czasu i ta myśl, że mamy wpływ na przebieg historii tylko potęguje to uczucie. Wszystko to sprawia, że ma się apetyt na więcej. Teraz już wiem, co musieli czuć gracze oczekujący tygodniami na kolejny epizod. Wielkie brawa należą się również ekipie GrajPoPolsku za profesjonalne spolszczenie. Minusy... Małe niedogodności w sterowaniu związane m.in. z ograniczonym polem widzenia. Czasami zauważalny brak możliwości wyboru innej opcji, niż tego byśmy chcieli. Szkoda też, że jedne akcje blokują inne. Powinien istnieć klawisz do przewijania scenek i kwestii mówionych. Okazjonalnie zdarzały się drobniutkie błędy. Podsumowując, pierwszy sezon Żywych Trupów wywarł na mnie niemałe wrażenie, od zaciekawienia po wzruszenie. Moja ocena – 8.5/10

Moja ocena 8.0Wciągająca, budująca napięcie z ciągłymi zwrotami akcji jedna z lepszych historii jaką ostatni grałem. Świetnie napisane postacie z krwi i kości ( i mózgu ), klimat ciągłego zaszczucia –miodzio. Ciężkie wybory moralne oraz porównanie naszych wyborów z innymi graczami pod koniec każdego odcinka. Jednak jak człowiek zaczyna rozumieć mechanikę tych wyborów czar pryska. Mniejsze rzeczy które mi przeszkadzały to nie kończąca się amunicja ( nie mówię o wyreżyserowanej scenie w epizodzie 5 ) i drobne błędy animacji. Jednak ostatecznie The Walking Dead jest grą dobrą i na pewno zagram w dodatek oraz następne sezony.

Wspaniała gra. Wywołała u mnie tyle emocji, że aż nie wiem co napisać.Były łzy... i to wiele.

The Walking Dead jest synonimem geniuszu. Absolutny fenomen zrodzony przez kilkanaście osób z małego studia.

Grałem (jeśli tak można powiedzieć) w tę produkcję naście lat temu, tj. kiedy się pojawiła. Nie lubię opowieści w sezonach, zombie mnie raczej śmieszą, ale dałem jej szansę. Nie było najgorzej, jej problem to zupełna liniowość pomimo pozornych wyborów (kto grał we wszystkie 3 części wie o czym mówię). Część pierwsza najlepsza, dwójka gorsza, w trójkę zagrałem żeby dowiedzieć się jak ta dziewczynka (Klementyna chyba) sobie finalnie poradziła. Rewelacji nie ma, gry samej w sobie też nie, ot klikasz i akcja dzieje się dalej, czego nie wybierzesz, to i tak opowieść jest jedna jak się okazuje. Nie jest to specjalną wadą (mi opowieść liniowa nie przeszkadza w większości gier), ale uwzględniając brak gameplayu rzuca się w oczy. Jako całość opowieści dałbym max 6/10, sezon 1 7.0.

Nie rozumiem jakim cudem to się stało, ale po raz pierwszy grając w grę po mojej twarzy pociekły łzy. Ta gra powinna być zamknięta w ramki i pokazywana jako przykład doskonałej i przejmującej historii. Nie mam zamiaru grać drugi raz, ponieważ to nie to samo odkrywać ją drugi raz. Z całego serca polecam, do końca życia będę pamiętać historię Lee i Clementine. Oceny niższej jak 10/10 dać nie mogę.