Nie musisz zabijać tych szczurów – w obronie sidequestów

Spis treści

• Nie musisz zabijać tych szczurów – w obronie sidequestów
• Wybór należy do gracza
• Wielowątkowość nie zawsze jest atutem
• Najlepsze i najgorsze sidequesty

Wybór należy do gracza

Nie tak dawno mogliście przeczytać artykuł Czarnego Wilka, w którym poruszył temat różnie ocenianej przez konsumentów długości gier. Słusznie zauważył, że nieraz odbiorcy przesadzają w swoich osądach, uznając z góry, że produkcja na 5–6 godzin nie jest warta pełnej ceny gry premierowej. Jakość schodzi na dalszy plan, przegrywając z prostą kalkulacją kosztów – wyliczeniem kwoty za każde 60 minut zabawy. Jednocześnie gracze rzadziej zwracają uwagę na to, czy te dłuższe tytuły są rzeczywiście warte swojej ceny i czy w trakcie tych oferowanych przez nie 30–40 godzin 20 nie spędzamy czasem na powtarzaniu tego samego.

Tym razem chcę z Wami porozmawiać o czymś innym, o naszej wolnej woli i o tym, że wykonywanie misji pobocznych to często tylko nasza decyzja.

Przyjrzyjmy się przez moment tej kwestii z perspektywy deweloperów, którzy długimi miesiącami pracują nad swoimi projektami. Z naprawdę maleńkich klocków składają większe. Za ich pomocą tworzą z kolei skomplikowane mechaniki i różnorodne wirtualne światy, pełne mniej lub bardziej realnych istot i zjawisk. Łatwo zrozumieć, że zależy im zarówno na wysokiej jakości, jak i na jak najlepszych opiniach graczy. Często przy tym czytają komentarze – takie jak ten zostawiony pod naszym wpisem encyklopedycznym o grze Firewatch.