Path of Exile. Najlepsze systemy rozwoju postaci w komputerowych grach RPG

Path of Exile okazało się jednym z większych objawień ubiegłego roku – hack’n’slashem opartym na modelu darmowym z nieinwazyjnymi mikropłatnościami, który okazał się produktem równie atrakcyjnym, dopracowanym i radującym, co jego kuzyni w pełnej, pudełkowej cenie. Jak można się domyślać, jedną ze składowych sukcesu odniesionego przez wspomniany tytuł jest system rozwoju postaci cechujący się wysokim stopniem rozbudowania i sporą dozą nowatorstwa.

Podobnie jak w przypadku Sacred 2 na starcie do wyboru jest sześć klas, a rozbudowa bohatera opiera się na podstawowych atrybutach oraz umiejętnościach biernych i czynnych. Mniej więcej tutaj kończą się zbieżności. Drzewko umiejętności pasywnych to bowiem potwornych rozmiarów twór z bezlikiem perków i gęstą siecią powiązań, w „eksploracji” którego gracz ma niemal nieograniczoną swobodę. Na przykładzie tego elementu widać, że w odróżnieniu od Sacred 2 wybór klasy postaci ma tutaj mniej doniosłe znaczenie – nie warunkuje bowiem unikatowego zestawu zdolności, a jedynie wyznacza miejsce na owym drzewku, z którego zaczniemy rozwój postaci. Nic nie stoi zatem na przeszkodzie (nie licząc limitu poziomów), by zapuścić się w rejony dalekie od „naturalnego środowiska” danej klasy i na przykład nauczyć adepta sztuk magicznych władania dwuręcznym toporem. Większych ograniczeń nie nakłada również system umiejętności aktywnych – te są bowiem reprezentowane przez magiczne kamienie (zdobywane losowo poprzez walkę, eksplorację, wypełnianie zadań itp.), które zaczynają działać po ich zamontowaniu w przedmiocie odpowiedniego typu, tak jak robi się to chociażby z runami w innych hack’n’slashach. Warto jeszcze wspomnieć, że im dłużej wykorzystujemy dany element ekwipunku, tym potężniejsze stają się umieszczone w nim umiejętności aktywne.