Kolejny film o Boracie (Borat Subsequent Moviefilm). Głupie filmy, które były... niezłe!

• Głupie filmy, które były... niezłe
• Armia umarłych (Army of the Dead)
• Co robimy w ukryciu (What We Do in the Shadows)
• American Ultra
• Bestie na krawędzi (Ji-pu-ra-gi-ra-do Jab-go Sip-eun Jib-seung-deul)
• John Wick
• Kolejny film o Boracie (Borat Subsequent Moviefilm)
• Chłopaki nie płaczą
• Stuber

Kolejny film o Boracie (Borat Subsequent Moviefilm)

Pierwszy Borat to był recital podrasowanych do granic możliwości stereotypów, piętnowania amerykańskich bolączek i traum oraz dowcipów, które często przekraczały granice dobrego smaku. Siłą rzeczy Kolejny film o Boracie nie jest refleksyjnym podejściem twórców do poprzedniego dzieła, nie rozlicza się z nim, a okopuje się na swojej pozycji jeszcze mocniej. Czy robi to lepiej? Nie wiem. Z pewnością aktualniej. Ostrze satyry wymierzone jest tu w antyszczepionkowców, feministki czy zwolenników Trumpa, ale żadnej z grup nie dostaje się w sposób szczególny.

Drugi Borat jest produkcją bardziej przemyślaną pod względem kompozycji scenariusza. Większy nacisk położono na fabułę, historia bohaterów zajmuje tu więcej miejsca, nie jest tylko przystawką dla kolejnych skeczów. Na szczególną uwagę zasługuje zwłaszcza Maria Bakalova, która wciela się w córkę Borata imieniem Tutar. Jej kreacja jest jedną z najjaśniejszych w filmie, jeśli nie najlepszą.

Sama postać komika, którego gra Sacha Baron Cohen, również nie ma w tej części tak dużej roli. Borat schodzi często na dalszy plan, chowa się w cień, a śmiech wywołują poboczni bohaterowie, których podczas swoich wędrówek spotyka wykreowany przez Cohena Kazach.

Nie zgadzam się też z zarzutami, jakoby film ten został przytępiony przez poprawność polityczną. Borat nigdy nie był symetrystą, zawsze uderzał głównie w konserwatywną część Stanów Zjednoczonych, i trudno, by było inaczej, a to z uwagi na konwencję oraz pochodzenie tytułowego bohatera. Wydaje się, że głosy o poprawności podnoszone są z uwagi na kontekst czasów, w jakich przyszło występować komikowi współcześnie. Cohen w tej produkcji nie musiał zrobić nic więcej, niż zebrać wszystkie paradoksy 2020 roku i skleić je w całość. Zrobił to idealnie. Film nie będzie dla nikogo oświeceniem, ale z pewnością dostarczy pretekstów najpierw do wspólnej frajdy, następnie zaś – do dyskusji ze znajomymi.