10 rzeczy, które Netflix musi poprawić w 2. sezonie Wiedźmina

Spis treści

• 10 rzeczy, które Netflix musi poprawić w 2. sezonie Wiedźmina
• Martwy świat, czyli generyczne fantasy
• Nilfgaardzkie pancerze
• „Przypadkowe” spotkania postaci
• Błagam, trochę mniej głupot!
• Show, don’t tell – czyli mniej dosłowności
• Czas odpuścić sobie tanie szokowanie
• Więcej Sapkowskiego, mniej dodatków
• Skoro serial ma tyle wad, to czemu oglądało mi się go tak dobrze?

Uwaga, w tekście będzie sporo narzekania – pisanie go to dla mnie terapia po pierwszym sezonie netflixowego Wiedźmina. Nie zmienia to jednak faktu, że staram się na serial patrzeć obiektywnie. I choć rozumiem, czemu jako całość może się on podobać (przeczytajcie świetną recenzję Huberta), widzę w nim parę warsztatowych braków i to na nich chcę się dziś skupić.

Przyjrzyjmy się więc tym – mniejszym, większym i zupełnie duperelnym – wadom serialu, które twórcy mogą jeszcze poprawić w kolejnym sezonie przygód Geralta, Yennefer i Ciri. Jak mieliby to zrobić? Jak to często bywa, chodzi zapewne o pieniądze. Nijaka scenografia czy niezbyt mądre uproszczenia w scenariuszu to najpewniej wynik niewystarczającego budżetu. Dopóki jednak nie poznamy konkretnych liczb, dopóty trudno przesądzać, czy zawinił brak kasy, czy jednak brak umiejętności.

Muzyka, czyli Ciechowski górą

Kiedy piszę te słowa, próbuję sobie przypomnieć muzykę z serialu Netflixa – i idzie mi to opornie. Oczywiście, ballady Jaskra są kapitalne – Grosza daj wiedźminowi tak mocno wpada w ucho, że ciężko się od tej nuty uwolnić. Piosenka ta wypada przy tym świetnie zarówno po angielsku, jak i po polsku (koniecznie posłuchajcie też wersji czeskiej – Dej grosz zaklinaczi, bo jest przeurocza). Nie dziwię się, że wszyscy Polacy, jak jedna rodzina, nucą teraz ten kawałek – to chyba w ogóle jeden z najbardziej klimatycznych momentów całego pierwszego sezonu.

Poza Jaskrem i jego chwytliwym brzdąkaniem soundtrack wydaje mi się jednak dość nijaki – większość z tego, co usłyszałem, zapomniałem już po chwili, bo brzmiało jak z dowolnego innego serialu. W muzyce tła nie ma nic wyjątkowego – ot, zwykła rzemieślnicza robota. Tymczasem muzyka napisana przez Grzegorza Ciechowskiego do niesławnego polskiego serialu z Michałem Żebrowskim w roli Geralta kładzie amerykańskie utwory pod względem oryginalności i klimatu na łopatki. Netflixie, weź się trochę bardziej postaraj, bo tutaj zdecydowanie jest co poprawiać w drugim sezonie.