10 rzeczy, które Netflix musi poprawić w 2. sezonie Wiedźmina

Spis treści

• 10 rzeczy, które Netflix musi poprawić w 2. sezonie Wiedźmina
• Martwy świat, czyli generyczne fantasy
• Nilfgaardzkie pancerze
• „Przypadkowe” spotkania postaci
• Błagam, trochę mniej głupot!
• Show, don’t tell – czyli mniej dosłowności
• Czas odpuścić sobie tanie szokowanie
• Więcej Sapkowskiego, mniej dodatków
• Skoro serial ma tyle wad, to czemu oglądało mi się go tak dobrze?

Czas odpuścić sobie tanie szokowanie

Nie mam nic przeciwko mocnym scenom – lubię jednak, kiedy czemuś służą. W Wiedźminie sporo jest natomiast momentów, w których twórcy chcieli chyba pojechać po bandzie i w ogóle nie przejmowali się tym, czy ma to sens.

Na morderczą sadystkę wyrasta w serialu Fringilla Vigo, czarodziejka służąca Nilfgaardowi, która – mordując swoich podwładnych – zachowuje się niczym absurdalny czarny charakter z komiksów czy kiepskich filmów. Najpierw jej kolega musi zjeść skórę martwej Calanthe (WTF!), a następnie pani Vigo malowniczo wypruwa flaki z nieszczęśnika, żeby dowiedzieć się, gdzie przebywa poszukiwana przez nią Ciri. Później czarodziejka zmienia podkomendnych w magiczne pociski do trebusza – czyli machiny oblężniczej z ostatniego odcinka. Te sceny miały chyba w zamyśle twórców pokazać, że świat serialu jest baaardzo mroczny i baaardzo brutalny. Wyszło to baaardzo naturalnie.

Są też takie momenty, gdy serial stara się mrugać okiem do fanów Gry o tron, wielokrotnie wyśmiewanej przecież za bezsensowną goliznę czy niewnoszące nic do fabuły sceny seksu. Czy Yennefer musi walczyć z dżinem topless? Widocznie musi. Ale czy w tym samym odcinku naprawdę potrzebna jest grupowa orgia? Rozumiem, że wygląda to efektownie, a poza tym rozniesie się po internecie (marketing szeptany), ale wolałbym, żeby twórcy (i to nie tylko tego serialu) częściej skupiali się dobrych scenach – a nie na tanim szokowaniu.