The Last Oricru

Myślicie, że Gothic czy Elex są „drewnianymi” grami? Czeskie The Last Oricru jest jeszcze bardziej „drewniane” – a przy tym równie pełne błędów. Pozwala jednak wpłynąć na fabułę w takim stopniu, że samo to stanowi powód, by w nie zagrać.

Jako osoba, która ukończyła ten tytuł, mogę szczerze powiedzieć, że jest to ukryta perełka. Ma oczywiście pełno błędów i złych decyzji designowych, ale finalnie na pewno warto sprawdzić ten tytuł.Przede wszystkim - to soulslike, który nie miał być soulslikiem, ale że jest teraz taka moda, no to dodano odradzanie się i wrogów oraz utratę dusz (esencji). Ale system walki nie jest dostatecznie do tego dobry, jest zbyt toporny, często hit pointy dziwnie działają (ale zarówno dla wrogów jak i dla nas), no i nie zaczynajmy nawet mówić o broniach dalekiego zasięgu - niektórzy przeciwnicy potrafią po prostu stać i przyjmować od nas kolejne pociski na klatę, przedostatni boss nie jest w stanie ruszyć się z miejsca, więc można stać za skałą i strzelać spokojnie. Jest też dużo błędów w balansie gry, na koniec miałem topór który jednym cięciem odzyskiwał mi 20% zdrowia, więc wszystko zmieniło się w niezłą siekaninę. Też wstawiono kiepskie pomysły do rozgrywki - sporo wrogów może pozbawić nas całej wytrzymałości jednym ciosem, przez co byle starcie staje się udręką, ale najgorsi są kusznicy lvl 99 wstawieni gdzieś, gdzie gracz nie ma iść, biorą nas na 2 strzały, strzelają z prędkością karabinu maszynowego i z oddali już oczywiście nas widzą, często nawet nie zdąży się uciec. Zamiast postawić blokady i zablokować przejście, twórcy stawiają tam gości niemożliwych do zabicia, którzy nas rozwalają w pół sekundy. Przez to gracz często ginie nie z własnej winy. I oczywiście ten cały system decyzji, faktycznie umożliwia różne dialogi, różne sposoby przejścia, ale też dziwnie trochę się przechodzi fabułę, gdzie często gada się o czymś, o czym już wiemy, ale tak jakby to było nowe info. Dostajemy też decyzje bez większego znaczenia i brak możliwości podjęcia decyzji w kluczowym momencie. Na samym końcu w ogóle questy przestały mi się zaliczać, dostałem achievement za coś, na co nie miałem wpływu w ogóle, postać która zginęła na napisach końcowych została uznana za jednak żywą i trochę gra swoją po prostu wersję wydarzeń wybrała. Od której strony by nie patrzeć, fabuła jest spoko. Dobrze łączy elementy science fiction z fantasy, ma spoko tajemnicę, a na końcu wszystko jasno, klarownie i sensownie wyjaśnia. Strony konfliktu nie są jednowymiarowe i wśród nich też są różne mniej lub bardziej pokojowe stronnictwa. Narracja stara się być prowadzona nieprzesadnie patetycznie, choć głos głównego bohatera jest beznadziejny, a i jego teksty czasem przesadnie ironiczne są. No ta gra jest w sumie toporna i niedopracowana (mimo że to Final Cut). Za 179zł premierowe nie byłoby warto jej brać, ale teraz obniżono cenę i można dać szansę, bo jako taka przygoda, jako doświadczenie, to okazuje się, że ma to klimat, ma to pewien luz i jak już się ogarnie mechaniki, to całkiem przyjemnie się wycina w pień potwory czy też jeździ wózkiem po kopalni. Eksploracja całkiem daje rady, mimo że wielu znajdziek tekstowych nie ma, a ilość rodzajów surowców jest za duża. Miejscówki jednak często się zmieniają i są naprawdę ładne, warto skakać po półkach by odkrywać sekrety. Do tego zastosowano system pierścieni, które dodają punkty jednej umiejętności, kosztem drugiej, przez co można się schować za kamień nawet podczas walki z bossem i majstrując w ekwipunku z brutala z toporem dwuręcznym zostać magiem z laską strzelającą ogniem. Szczerze patrząc, to na każdy pozytyw znajdzie się z 5 wad, ale tak całościowo, to wkręcił mnie ten tytuł, wkurzałem się i brnąłem dalej do przodu. Wrzucam też jeszcze kilka dodatkowych screenów, by zachęcić, że to naprawdę ładnie wygląda.