Pentiment

Pentiment to zdecydowanie jeden z ciekawszych i odważniejszych projektów stworzonych przez Obsidian. Gra jest swoistym dziełem sztuki, które nie miało szans na podbicie serc milionów ze względu na swój niszowy charakter. Mam cichą, nieco złudną nadzieję, że Microsoft pozwoli Joshowi Sawyerowi na kolejną, mniejszą produkcję osadzoną w innym interesującym okresie historycznym.Plusy:- Historia pomimo iż nie nadzwyczajna, to potrafi wciągnąć.- Postaci i dialogi są dobrze napisane.- Możliwość wyboru pochodzenia, cech i umiejętności, co nierzadko wpływa na rozmowy.- Genialny styl graficzny.- Poruszanie najróżniejszych i niebanalnych wątków, przykładowo ciężkiego życia chłopstwa czy dyskryminacji kobiet (traktowania ich przedmiotowo, jak dobytek).- Proste, ale przyjemne minigierki urozmaicające gameplay.- Opcje dostępności, w tym możliwość dostosowania fontów - możemy wybrać stylizowane lub prostsze do czytania.- Glosariusz...Minusy:- ...który nie zawsze tłumaczy wszystko – np. brak wyjaśnienia, czym jest indżera, czy znaczenia sentencji w jidysz.- Polska wersja gry nie jest zbyt dobra. Niekiedy opcje dialogowe nie oddają tego co chcemy przekazać lub zostały przetłumaczone bez znajmości kontekstu. Do tego niektóre słowa pozostają nieprzetłumaczone i widnieją po angielsku.- Zbyt mało muzyki, a dźwięki otoczenia potrafią być irytujące przy dłuższym pobycie w jednej lokacji.- Napotkałem jeden błąd, który uniemożliwił ukończenie zadania pobocznego.

Trudno to ocenić. Jako gra słabe - bo tradycyjnego grania tam niewiele. Jako książka też - to jak czytać powieść na starym kindlu i naciskać przycisk nie po każdej stronie ale po każdym zdaniu, i tak przez kilkanaście godzin. Jako gra + interaktywna książka średnie - spokojnie bym zrezygnował z elementów interaktywnych i wyborów, aby to normalnie po ludzku przeczytać jako zwykłą książkę. Tutaj Switch uratował trochę sytuację, bo na nim przeszedłem grę i ten sposób zdecydowanie polecam. Choć muszę dodać, że te małe, prościutkie mini gierki czy nawet posiłki były fajnym urozmaiceniem.Z drugiej strony mamy prawdziwe dziełko sztuki. Ciekawa historia, choć nie wybitna, trochę w klimacie Imienia Róży, która przykuwa do samego końca. Wspaniały styl artystyczny. Estetyka i jakość na najwyższym poziomie. Cały setting historyczny genialny i z ciekawymi szczególikami. Niektóre dialogi czy nawiązania do kwestii filozoficznych, teologicznych, religijnych, historycznych tamtego czasu też całkiem ciekawe. Ogólnie dobrze, że coś takiego powstało i mam nadzieję, że dało też samym twórcom sporo frajdy. Warto było przejść, ale nie wyobrażam sobie abym był w stanie to wyklikać po raz drugi. Z drugiej strony paradoksalnie wolę taką formułę od niektórych RPG/cRPG ze ściankami tekstu, gdzie gameplay i dialogi potykają się często o siebie. Tu przynajmniej wiadomo, że trzeba to po prostu wypalcować od początku do końca. Jeżeli ktoś nie jest pewny, a się zdecyduje, to polecam wykazać cierpliwość na początku, gdy przez jakiś czas poznajemy osoby i otocznie, aż do pierwszego ważnego momentu fabularnego gdzie zaczyna się zabawa "detektywistyczna". Wtedy albo wciągnie albo nie. Ogólnie warto.

18.5h Zaskakująco wyśmienita gra Świetny i intrygujący scenariusz z trochę wolniejszym ostatnim aktem który i tak uderza emocjonalnie Świetnie prowadzone dialogi, bardzo dobrze napisane postaci oraz masa mniej czy bardziej ważnych wyborów Niesamowicie genialny motyw z śledztwem oraz fakt że nigdy się nie dowiemy czy dokonaliśmy właściwego wyboru Przepiękna, stylizowana grafika. Mam wrażenie ze za mało muzyki Przez przeskoki czasowe gra skłania do refleksji - zmieniające się miasto i widok dorastających ludzi mocno mnie uderzyło Naprawdę cudowna perełka

Historiozofia Europy - jej pogańskich, rzymskich i chrześcijańskich korzeni, których nie sposób rozplątać. Życie jako labirynt, gdzie złe decyzje mogą mieć dobre konsekwencje. Funkcjonalność prawdy, którą filtrują materialne i społeczne relacje. Sztuka jako reprezentantka świata. A poza tym o nierównościach między ludźmi, potrzebie emancypacji, nawet o meta-narracyjnym odbieraniu sprawczości.

Zacznę od osobistej historii, choćby po to, żeby ją zrzucić z piersi. O "Pentimencie" dowiedziałem się po raz pierwszy dziewięć miesięcy temu podczas oglądania wraz z moim bratem pokazu Xboxa i Bethesdy na E3 2022, kiedy to zgodziliśmy się, że była to tak naprawdę jedyna ciekawie zapowiadająca się gra na tym pokazie, a być może na całym tym wydarzeniu. W ogromie powtarzalnych do bólu tytułów pokroju "Starfielda" i niezliczonych naśladujących go tanich podróbek jawił się "Pentiment" jako coś świeżego i naprawdę godnego uwagi. Z niecierpliwością wyglądałem czasów, gdy będziemy mogli obaj zagrać w tę grę i porównać nasze wrażenia. Niestety, nigdy to nie nastąpiło. Mój brat umarł jakiś czas przed premierą tej gry. Ogrywałem ją samemu. Już zawsze będzie mi się z nim kojarzyć i zapamiętałbym ją boleśnie mocno czy byłaby arcydziełem, czy też kompletnym gniotem. Na całe szczęście bliżej jej do tego pierwszego i moje wspomnienia mogą dzięki temu mieć chociaż odrobinę bardziej pozytywny odcień.OK, powiedziałem, co musiałem, teraz przejdę do oceny gry. "Pentiment" to wspaniały tytuł, który należy chwalić za to, co sobie zamierzył i co udało mu się osiągnąć. To przygodówka narracyjna pełną gębą, i to taka oparta głównie o interakcje społeczne i poznawanie życia i zwyczajów całej gamy różnorodnych postaci na przestrzeni kilku dekad. Niezwykle silną jej stroną, że w ramach tej jednej gry udało się oddać całą jedną niewielką społeczność - mieszkańców wioski i pobliskiego klasztoru. Nie ma tu bezimiennego sztucznego tłumu, każda postać na imię i zestaw cech charakteru, nawet jeśli niespecjalnie złożonych. Każdego chyba można za coś polubić, choć niektórzy z nich, jak to już bywa, nie są zbyt dobrymi ludźmi. Gra, osadzając nas od początku w roli outsidera wykonuje świetną robotę w zapoznaniu nas z wioską Tassing i klasztorem Kiersau, choć muszę przyznać, że początkowo byłem w niej zagubiony i trudno mi się było odnaleźć w lokacjach, które dane nam jest zwiedzać. Z biegiem czasu jednak wsiąknąłem w przedstawianą tu opowieść i żyłem prostym życiem Tassing i wcale poważnymi dylematami jego mieszkańców. Fabuła jest niebanalna i zahacza o wiele ciekawych motywów, zarówno jeśli chodzi o rzeczywistość historyczną, ludowe chrześcijaństwo i jego złożone relacje z osobami nienormatywnymi (geje i lesbijki też tu się pojawiają, choć ich obecność jest przedstawiona bardzo subtelnie), jak i psychikę głównego bohatera, Andreasa, i jego relacje do bliźnich.Fabuła jest nieliniowa i dosyć poważnie się rozgałęzia, a nasze decyzje mają wyraźny wpływ na historię Tassing i Kiersau i ich mieszkańców. Koniec końców jest to również bardzo sprawny whodunit, lepszy niż większość, z jakimi miałem do czynienia w innych grach. Stojąca za całą tą historią głębsza intryga była niezwykle wciągająca, choć niezupełnie nieprzewidywalna. Rozwiązanie fabuły jest nie tylko satysfakcjonujące, lecz również stawia ciekawe pytania na temat naszego stosunku do naszego dziedzictwa. Jest to temat, który ostatnio bardzo zaprząta moją uwagę i znalazłem tu sporo wartościowych inspiracji do dalszych moich przemyśleń.Ta gra pomogła mi w mojej refleksji nad tym, w jaki sposób możliwa byłaby zbudowana na tradycjach wspólnota, która jednak akceptuje inność i odmienność współczesności. Dlatego też muszę przyznać, że nie tyle denerwuje, co martwi mnie chłodne przyjęcie tej gry na tej stronie. Choć nie jest to tytuł dla każdego, wydawało mi się, że Ci, do których nie będzie przemawiał mimo to będą potrafili zrozumieć i uszanować wartość tej produkcji. Zresztą, mniejsza o to, może jestem tu stronniczy. To w końcu ważna dla mnie gra. "Pentiment", jak na ironię, jest również tytułem o przemijaniu i o żałobie za bliskimi zmarłymi, a więc o czymś, czego ostatnio bardzo osobiście doświadczyłem. W pewnym sensie przejście tej gry i przetrawienie jej w sobie było dla mnie również sposobem, by rzec do mojego brata: "spoczywaj w pokoju"...

Jakoś tak się złożyło, że początek roku obfituje u mnie w świetne "czytane" produkcje. W zeszłym roku ogrywałem rewelacyjnego Disco Elysium, teraz Pentiment. Bardzo się cieszę, że mogę to napisać - to jedna z najlepszych gier, jakie grałem w życiu :) Zwłaszcza, że jako fan historii czerpałem ogromną przyjemność z z umiejscowienia fabuły w XVI w. Mógłbym długo pisać co mi się w tej grze podobało, ale zamiast tego przedstawię poniżej zalety i wady.Zalety:- Niesamowicie rzadka tematyka- Świetny klimat- Rewelacyjnie oddane realia życia w późnośredniowiecznej wsi- Cudowny styl graficzny- Wciągająca i dojrzała fabuła, która potrafi zaskoczyć- Mnogość opcji do wyboru, która zachęca do ponownego przejścia gry z wyborem innych cech bohatera bądź innych wyborów moralnych- Tak samo to, że nie da się zrobić wszystkiego co jest dostępne przy jednym podejściu z powodu ograniczeń czasowych- Niezwykle interesujący setting dla pasjonatów historii (czyli dla mnie :) )- Sielskie widoczki, ćwierkania ptaków, przyroda - po prostu przyjemnie się w to gra- Dobitnie pokazuje codzienne (również grzeszne) życie w zakonie i ciężkie życie chłopów w tamtych czasach- Porusza trudne i często smutne tematy (np. śmiertelność dzieci w średniowieczu)- Każdy z bohaterów (nawet drugoplanowych) jest przekonywujący, z wieloma można się zżyć, a powroty do Tassing odczuwamy, jakbyśmy wrócili do własnego miasteczka po latach. Chce się zobaczyć co słychać u starych znajomych - Bardzo fajny pomysł z różnymi czcionkami, w zależności od tego kto z nami rozmawia- Czuć inspirację Imieniem Róży Umberto Eco- „Baza danych” o bohaterach i pomysł na tłumaczenie w locie trudniejszych haseł - Wbrew niektórym opiniom - dość długa, jak na ten typ gryMinusy:- Trochę powoli się rozkręca - Momentami kłopotliwe sterowanie (np. znikający kursor)- Trochę rozwleczona i momentami przegadana- Smutno mi, że już ją ukończyłem ;)Generalnie gra jest wybitna. To autentycznie jedna z najlepszych gier w moim życiu. Jest mądra, porusza trudne tematy, wciąga, daje do myślenia ale jednocześnie oferuje ogrom frajdy. Mocno przywiązałem się do bohaterów i jest mi naprawdę smutno, że już z nimi się żegnam. Na pewno wrócę do niej jeszcze kiedyś i dokonując innych wyborów zobaczę jak wtedy potoczą się losy Tassing. Oby więcej takich tytułów. 9/10

Naprawdę świetna gra. Kolejny dowód na to, że Obsidian robi same hity, nawet jeżeli nie jest to klasyczny RPG. Tegoroczna perełka.Można mówić, ze Pentiment to nie gra, że nie ma gameplayu, ze to tylko jakaś visual novel czy najwyżej przygodówka ale czy to źle? Widziałem jakieś głupie opinie ludzi na metacriricu, gdzie radośnie wystawiali grze ocenę 0 pisząc, że przestali grać po 20 minutach bo gra nie oferowała walki z przeciwnikami co jest "niezbędnym minimum". Ok? Wcielamy się w młodego artystę-czeladnika Andreasa, który przybywa do miasteczka Tassing w Bawarii w 1518 roku i pracuje w skryptorium lokalnego opactwa. Nie jest to pełnoprawny RPG ale mamy jakaś dowolność w kreowaniu naszej postaci dzięki możliwości wybierania jego przeszłości, tego gdzie był ostatnio, co robił, co studiował. To potem przekłada się na to, jakie opcje dialogowe mamy do wyboru w dialogach. Jak dla mnie samo to to już jest spory RPGowy aspekt, którego w wielu pełnokrwistych RPGach brakuje. Gra jest bardzo dobrze napisana, ma bardzo dobre postaci, z którymi możemy się zżyć oraz obserwować jak dorastają i się zmieniają. To też jest kolejny fajny element, gra przedstawia wydarzenia na przestrzeni 25 lat. Ludzie się starzeją, dzieci się rodzą, do miasteczka przybywają nowi mieszkańcy. Znowu, w sporej liczbie gier nie ma żadnego upływu czasu. Wszystko się dzieje w tydzień czy miesiąc i do widzenia. A tutaj widać zachodzące zmiany i postępujący czas. Tak samo widzimy jak ten czas (i dziejące się wydarzenia) wpływa na naszego głównego bohatera. Fabuła jest naprawdę dobra i ciekawa, z paroma twistami i tajemnicami. Jest angażująca i momentami przejmująca. Oprawa artystyczna jest super, inspirowana pierwszymi drukowanymi książkami i ilustracjami z manuskryptów naprawdę prezentuje się bardzo unikalnie. Akcja gry dzieje się w XVI wieku w małej Bawarskiej miejscowości i wydaje mi się, ze gra całkiem nieźle oddaje tamte realia. Szkoda, ze w grze brakuje podłożonych głosów. Polskie tłumaczenie jest niezłe ale czasami zdarzają się błędy wynikające z braku kontekstu tłumaczonych linijek tekstu.Ogólnie Pentiment to dosyć wyjątkowa produkcja. Zbyt wielu tego typu produkcji na rynku nie ma. A szkoda bo Pentiment to świetne doświadczenie pokazujące, ze nie musisz być wielką grą AAA z cudowną realistyczną grafiką aby być dobrą grą, opowiadającą bardzo dobrą historię. Gra w sumie taka trochę ciekawostka ale finalnie jest to jedna z najlepszych gier 2022 roku. Ocena czytelników na GOLu to jakiś mało śmieszny żart.

Powieść wizualna wysokiej próby. Historia potrafiła mnie wciągnąć na dobre. Zżyłem się z niektórymi bohaterami, czasami wręcz czułem się częścią tej niewielkiej społeczności. Szkoda tylko, że pojawiają się zgrzyty, które rzucają nieco cienią na to dzieło, których w świecie gier ze świeca szukać. Po kolei:PLUSY:+ oprawa wizualna - po prostu rewelacja.+ umiejscowienie akcji, które w dużej mierze oddaje ducha tamtych czasów. Jak na grę made by USA, myślałem, że będzie bardziej infantylnie, ale miło się zaskoczyłem.+ fabuła potrafi zaciekawić, szczególnie w akcie I oraz II.+ dobrze napisane teksty i postacie+ bohaterowie, do których można się przywiązać.+ muzyka, której zdecydowanie było za mało.+ świetny pomysł z różnymi fontami w tym też poprawianiem wkradających się błędów. + dla mnie dźwięk zapisywanego papieru.+ język polski+ jest długa, starcza na co około 15 godzin.+ wiele ciekawych przemyśleń i teksów...MINUSY-... jak i wrzuconych niekiedy na siłę feministycznych bełkotów i nie tylko, aż nadto skażonych współczesnością.- III akt jest mało wyrazisty, nieco monotonny.- zakończenie pozostawiło mnie jednak z niedosytem- drobne błędy w tłumaczeniu i tekstach.

Świetny pomysł, oprawa wizualna, muzyka oraz samo umiejscowienie historyczne. Dialogi i postacie napisane świetnie do tego bardzo dobrze trzyma w napięciu i buduje intrygę. Tempo fabuły równe przez większość gry, uważam tylko że 3 akt jest lekko przedłużony. Brakuje elementów gameplayowych oraz jest według mnie za mało klatek animacji postaci.

Jedna z tych gier gdzie troche czułem sie jakbym cofnął sie do czasów szkolnych na lekcje historii i po zakończeniu czuje że bym odpowiedział na kilka pytań więcej w jeden z dziesięciu. Dosyć trudna w zrozumieniu bo postacie ciągle wdają sie w dysputy teologiczne, jak z piwkiem w ręku zacznie sie skanować dialogi to potem stwierdzisz że nic z tego nie zrozumiałem o czym mówili. Świetna historia wymagająca podejmowania trudnych niemożliwych decyzji, fajnie byłoby od czasu do czasu tego typu gierke „zaliczyć”.Z minusów wydaje mi sie że wpływ na historie w dialogach aż tak wyrazny nie jest jak to recki sugerowały - ot jakas postac powie coś więcej ale to i tak prowadzi do tego samego punktu na końcu aktów gdzie i tak musisz podjąć trudne decyzje nie mając pewności co wybrać.No i mnogość bohaterów - ich jest tyle, a w notatniku są opisani na zasadzie (hiperbolizując) „syn wujka babci siostry Carla” że potem i tak nie pamiętasz kim dana postać była. Poza kilkoma wyražniejszymi reszta sie troche zlewa i w następnym akcie i tak nie pamiętałem kto kim był przez to jak ktoś umarł to zamiast rozpaczać to było z mojej strony „oo aa, no tak, nie pamietam cie z poprzedniego aktu i tak wiec whatever”. W pierwszym akcie jeszcze sie przywiązałem do każdego ale potem jak drzewo genealogiczne zaczelo sie u kazdego rozrastać to był lekki dramat - powinni zrobić czytelniejsze opisy kazdej z rodzin, może właśnie jakieś drzewko w notatniku rozrysować, a to że opisy ludzi po każdym akcie znikały nie pomagało.