Mirror's Edge

Oryginalny pomysł i niezła realizacja – pecetowa edycja gry Mirror’s Edge dorównuje, a momentami nawet przewyższa swój konsolowy odpowiednik.

Dużo złego i dużo dobrego można napisać o Mirror’s Edge. Gra wymaga cierpliwości i wyrozumiałości, a jej główną zaletą pozostaje to, o czym i tak wiedzieliśmy już na samym początku: odmienność.

Bardzo ciekawa gra parkourowa, w jaką kiedykolwiek grałem. Graficznie nadal fascynuje, tak samo cutscenki wyglądają ślicznie, choć białe ściany i podłogi potrafiły szybko zmęczyć oczy, dubbing wysokich lotów, muzyka - cud malina, a fabuła świetna. Mechanika wspinania się pozostawała niewiele do życzenia ze względu na to, że nie łapała tak, jak być powinno, a długość gry to również lekkie rozczarowanie - 5-6h by było. Ale to i tak solidny tytuł, warty polecenia ;)

Bardzo fajna i ciekawa gra z zabawą w parkour i okazjonalną walką.Graficznie jest ok.Miasto oglądane z dachu prezentuje sie bardzo klimatycznie.Wygląda troche futurysycznie i jest moze troche zbyt sterylne ale rozumiem taki był koncept gry.W grze oglądamy sporo białego koloru i mocnego swiatła,az musiałem troche zmniejszyc jasnosc:D Główna bohaterka całkiem przyjemna w odbiorze i mozna ją polubic.Muzyka bardzo klimatyczna,fabularnie tez daje rade.Samo skakanie i wspinanie zrobione dosc dobrze(czasami tylko nie wiadomo w którym miejscu oddac skok i troche czasu nam zajmie znalezienie odpowiedniej sciezki/uzycie odpowiedniej techniki),mozna nawet włączyc w opcjach tak zwany wzrok biegacza który podswietla nam elementy otoczenia które mozna wykorzystac w spinaczce na kolor czerwony.Gra mogła by byc troche dłuzsza a tak kilka godzin i przygoda sie konczy a chciało by sie wiecej.Ogólnie grało mi sie dobrze i polecam spróbowac tym bardziej ze gre mozna dostac obecnie za małe pieniadze.

Mirror’s Edge to nowatorska koncepcja gry z parkourem w roli głównej. Plusy... Aż nie wiem od czego tu zacząć. Ach te czasy, kiedy ekipa z Electronic Arts promowała nowe marki na rynku. Doprawdy, odświeżające doświadczenie. Rozrywka jedyna w swoim rodzaju. Koncept gry z unikalnym światem, wyrafinowaną architekturą, własnymi logotypami, symboliką, świetnym designem postaci, luzackim slangiem w rozmowach i przede wszystkim – własnym Charakterem. To się szanuje! No i do tego ten znamienny czerwony filtr-przewodnik. A design lokacji jest wprost niesamowity. No i zrobiony ze smakiem. Miasto-Idylla gwarantuje obłędne, zapierające dech w piersiach widoki, zaś wnętrza, na które po prostu nie mogę się napatrzeć, świadczą tylko o kunszcie projektantów. Jest to dla mnie chyba najładniejsza wizualnie gra, jeśli chodzi o moje osobiste postrzeganie piękna. Mimo minimalistycznej stylistyki, zauważalna jest tutaj niezwykła dbałość o detale. A pomysłowość level designerów na stworzenie poziomów, z których dopiero ruszenie głową daje szansę się wydostać, zasługuje na uznanie. Dodając do tego sztukę parkoura, zapewniamy sobie iście emocjonujące pościgi. Najwięcej satysfakcji dają wszakże samodzielne poszukiwanie drogi oraz improwizowane ucieczki. Tempo rozgrywki było dla mnie idealne. Wcielanie się w biegacza jest zadziwiająco intuicyjnie i daje mnóstwo frajdy. Wszelkie akrobacje widziane z oczu bohaterki prezentują się nader widowiskowo. A finishery podczas walki wręcz - poezja! Podziw budzi spektakularne zastosowanie technologii PhysX, co szczególnie widać w potłuczonych na tysiące odłamków szybach. Przyznać muszę ze zdumieniem, że nawet po dekadzie gra wygląda przepięknie. A brzmi wcale nie gorzej. Gwar miasta oraz przestrzenne odgłosy tworzą przekonujące tło dźwiękowe. Soundtrack zaś, ze „Still Alive” na czele, pozwala się odprężyć. Dzieło EA DICE tętni jakąś taką pozytywną energią i nierzadko dostarcza przyjemnej adrenaliny. Historia Faith i jej siostry wciągnęła mnie od pierwszych minut i okazała się ciekawą opowieścią. Scenki fabularne w kreskówkowym stylu fajnie wkomponowują się w charakter gry. Dialogi, jak i polonizacja w moim odczuciu wypadają w miarę poprawnie. Na plus slang kurierów. Jak już wspomniałem uprzednio, design zarówno bohaterów, jak i antagonistów jest świetny. Kreacja sprinterów, ich image czy ciuchy - fenomenalne. A i sztuczna inteligencja radzi sobie całkiem nieźle. Twórcy pomysłowo podeszli do kwestii uzbrojenia. Jeśli chodzi o feeling pukawek to daleko im do rasowych fps-ów. Ale może to i lepiej, ponieważ bohaterka stroni od ich używania. Ponadto trzymanie giwery na dłuższą metę się nie opłaca, gdyż jej ciężar znacznie obniża pole manewru sprintera, co jest w sumie logiczne. Deweloperzy zatem nie tylko sprytnie wybrnęli z trudnej sytuacji, ale poradzili sobie wzorowo, bo wszystko wydaje się tu spójne i uzasadnione. Ascetyczne menu główne i przede wszystkim brak hud-a sprzyjają immersji. A ta atmosfera – ze świecą szukać podobnych wrażeń. Dodać muszę, iż gierka jest niesłychanie grywalna. Minusy... Zróżnicowana dynamika gry okupiona jest jednak momentami przestoju, gdy musimy po wielokroć powtarzać dany etap. Nie muszę chyba wspominać, że niesie to za sobą skrajne emocje. Może być to wina gdzieniegdzie zbyt odległych checkpointów. Sporadycznie zdarzały się też małe problemy z responsywnością sterowania. Takie uroki manewrowania po krawędziach wieżowców. Oj, często się spadało. Brakowało mi troszeczkę szerszej palety ciosów, coby można było złoić delikwenta na różne wymyślne i efektowne sposoby. Kończąc mój wywód nadmienię tylko, że aż chciałoby się, żeby przygoda z Faith trwała dłużej. Z drugiej jednak strony tak intensywna rozgrywka nie powinna się przeciągać. Po dość długiej u mnie stagnacji w branży, Mirror’s Edge przypomniało mi dlaczego kocham gry. To jeden z tych tytułów, gdzie screenshoty nie oddadzą uczucia zatracania się w grze. Czysta magia! Można rzec, że Faith na nowo przywróciła mi Wiarę w gry. Moja ocena – 9.0/10

Swietna platformówka. Twórcy z EA odwalili kawał niezłej roboty. Jedyne wady to: trochę krótka, słaba fabuła.

Jak dla mnie nuda, na początku nawet fajne to bieganie, ale to właściwie jedyny plus, fabuła durna (panny biegające po dachach z przesyłkami ...), nieprawdopodobnie wręcz liniowa. Niby otwarte przestrzenie, ale ma się wrażenia biegania w korytarzu. Ale dla mnie grę dobiło sterowanie, raz coś wychodzi innym razem nie i nie wiadomo dlaczego ... Grafika słaba pełno białych sześcianów i tyle.

Mirror's Edge jest tytułem, do którego powracam co jakiś czas. Fakt, przygoda z Faith związana jest krótka, ale w zamian otrzymujemy nietuzinkowy produkt, który potrafi przyciągnąć nas do monitora na dłużej. Fabularnie słabo. Postaciowo średnio. Za to pod względem klimatu gra jest najwyższych lotów. Trzyma w napięciu i uprzyjemnia szarą codzienność.