God of War: Ragnarok

Ragnarok to bardzo udany sequel nordyckiej przygody Kratosa, ale głównie w kwestii rozgrywki. W kwestii fabuły mankamentów jest nieco więcej i to one głównie sprawiają, że nie mogę nazwać zwieńczenia dylogii produktem lepszym od poprzednika.

Jeśli po napisach końcowych czujesz dojmującą pustkę tam, gdzie powinno być serce, to wiesz, że miałeś(-aś) do czynienia nie z grą, lecz Przeżyciem. Ragnarök jest czymś dokładnie takim – niezapomnianym widowiskiem, którego twórcy sprawnie żonglują rozmachem i kameralnością. Do samego końca nie ma pewności, jak potoczą się wypadki. Spektakl ten nie jest bez wad, przede wszystkim fabule w drugiej połowie gry brakuje należytego ciężaru charakterystycznego dla poprzedniczki. Nie zmienia to faktu, że upłynie dużo czasu, nim uda mi się wypełnić wspomnianą pustkę czymkolwiek.

Ukończona w 37.5h aczkolwiek jeszcze sporo pobocznej aktywności zostało bo zwyczajnie nie chciałem sobie psuć zabawy szukając na siłe kruków czy skrzynek. Fantastyczna gra, trudno powiedzieć czy poprzednik czy ten jest lepszy, obie gry na podobnym bardzo wysokim poziomie. Historia, bohaterowie, klimat top. Soundtrack chyba najlepszy jaki widziałem w gejmingu. Hans Zimmer tylko w epickości może konkurować z tym. Jedyny minus to chyba ten pierwszy segment Arteusa i Angrbody w Żelaznym Lesie gdzie spędzamy chyba ze 2 godziny no i jest generalnie nudno niesamowicie. Tam to powinno być skrócone o co najmniej połowe. Ale o wszystko inne trudno sie przyczepić.

Niemal wszystko w tej grze jest nierówne - pierwsza połowa niemiłosiernie rozwleczona, druga gna przed siebie, tytułowy ragnarok wybucha z energią mokrego kapiszona. Lokacje zapierają dech w piersiach, niektóre dialogi śledzi się jak te z najlepszych czasów Gry o Tron, a inne brzmią jak przeszczep z filmów Marvela. Gameplayowo wciąż bardzo sprawnie, ale w stosunku do genialnej poprzedniczki Ragnarok jest co najwyżej po prostu dobry.

Nie wiem, w czym problem, że trzeba dodać konto PSN, robi się to raz i nigdy więcej nie wyskakuje nic, ani nie trzeba robić.Sama gra świetna. Dużo bardziej zaciekawiła mnie historia niż w podstawce. Po ukończeniu wukong dopiero jest porównanie jak kiepski jest wukong pod względem animacji walki. Jedynie questy poboczne są takie sobie. Z buggów zdarzyło mi się 2 razy że wrogowie byli po za zasięgiem i nie mogłem do nich dotrzeć bo w trakcie walki nie można np otworzyć drzwi. Gra chodzi bardzo dobrze nawet w natywnej rozdzielczości, bez żadnych wspomagaczy. Jedna z lepszych w tym roku.

Fabuła się zdisneyowała i momenty świetne przeplata sekwencjami rodem z filmów animowanych dla dzieci. Pierwsza połowa gry jest zwyczajnie nudna, za to druga gna po łebkach po arcyciekawych wątkach. W ciosach Kratosa nie czuć w ogóle mocy, co szczególnie czuć w kontraście do momentów gdy gramy inną postacią. I do tego absolutnie tragiczny interfejs zarządzania ekwipunkiem. Po GoW 2018 byłem mocno na TAK dla nowego podejścia do serii, niestety Ragnarok sprawił że znów zatęskniłem za greckimi slasherami.

Platforma Ps5:Plusy:- grafika, świat, modele postaci, detale to wszystko jak w poprzedniku najwyższa półka.- mnóstwo trybów, grałem w 60fps i nawet nie patrzyłem na inne. Nie zauważyłem żadnych spadków.- bardzo krótkie loadingi- fabuła, tu mamy bardzo mocny początek oraz gdy już pod koniec gry idziemy na wojnę gra trzyma fantastycznie wysoki poziom, w środku potrafi przynudzać i się przeciągać.- tak jak poprzednio, Kratos ma szeroki wachalarz ataków i to sobie bardzo cenię, a przy tym:- koleny duży plus, mamy więcej pełnoprawnych bossów, w końcu mamy ciekawszych przeciwników do krojenia- Kratos jest o wiele bardziej mobilny a nie przyspawany do ziemi, ode mnie duży plus, do tego lepsza wspinaczka z ostrzamiMinusy:- świat to makieta, co mnie już z roku na rok coraz bardziej drażni w grach, śmiech mnie wziął gdy we wiosce krasnoludów zaatakowałem z ciekawości kurę i nic się nie zadziałało, była ona zwykłym tłem, interaca ze światem nie istnieje- granie przy krótkich sesjach było fajne ale przy dłuższych męczyło i tęskniłem za - tak samo jak w poprzedniku uważam że nie odsuwanie choć trochę kamery od pleców Kratosa mocno utrudnia grę.- grałem na zrównoważonej rozgrywce i było fajnje ale wielu Berserkerów to gorzej niż Dark Souls nawet na najniższym poziomie trudności nie idzie ich ubić, chyba w tej kwesti gra mocno stawia na grind.- te wszystkie wąskie przejścia, wspinaczka itd - ukryte loadingi, no za dużo tego, ehh naścisłości Ps4Bawiłem się (mimo zgrzytów) świetnie i na pewno lepiej niż przy jedynce z 2018 w której olalem zadania poboczne, a tu chyba się w nie pobawię. Gra kończy się w piękny sposób i na pewno bardziej mnie ujeła niż w jedynce.

Piękna grafika i płynne 60 klatek, ale gra się dłuży i fabularnie przynudza mimo naprawdę ciekawych postaci! 45 godzin do platyny na łatwym poziomie trudności, ale to i tak za długo...

GoW: Ragnarök to bardzo dobra kontynuacja gry z 2018 roku. Nie wprowadza wiele zmian, ale troszkę urozmaica walkę i poruszanie się postaci. Fabuła jest dobra, lecz miewa momenty podczas, których zdarzało mi się ziewać, a i samo zakończenie jest nieco rozczarowujące. Powielane są niestety tutaj także grzechy jedynki, np. punkty szybkiej podróży, które są ponownie źle rozmieszczone. Lokacje potrafią być tutaj pokaźne i przechodzenie przez nie zdarza się być męczące, a szybka podróż nie występuje często. Na ogół gra jest naprawdę świetna, tylko szkoda, że tak bezpieczna.

God of War: Ragnarok 10/10Platforma: Ps5Czas ukończenia: 49hWspaniała przygoda! Już nawet nie będę mówił, że gra, bo to w jaki sposób ukazane są tutaj emocje to jest jakiś kosmos. Przedstawienie zmęczenia Kratosa, jego rozterki i czasem bezradność, jest tutaj tak ujęta, że niektóre filmy najwyższego kalibru mogłyby brać przykład. Fabularnie wszystko ładnie się zgadza, wątki są dokończone i spójne, no może poza kilkoma wyjątkami, które nie mają wpływu na całość. Graficznie to już najwyższa liga, wzrok rozkoszuje się każdą miejscówką jaka było mi zwiedzić. Na uwagę zasługuje również audio i system 3D, który jest pokazem możliwości Sony w dziedzinie dźwięku. Świetnie rozbudowano również wątki poboczne, które w porównaniu do poprzedniej części są bardziej rozbudowane i złożone. Ragnarok to ewolucja poprzedniej części, ale w każdym stopniu lepsza. Co tu dużo mówić... To jest po prostu sztos i najwyższa liga. To jest gra, dla której kupuje się konsole.

Nie do wiary, Ragnarok pokonany przez A Plague Tale: Requiem. O włos, ale jednak. Może i nie daje rywalowi szans w rozgrywce (rzecz oczywista wobec różnicy budżetu), ale narracyjnie przegrywa – nie detonuje równie silnego ładunku emocjonalnego. Na tym polu wypada też słabiej niż GoW z 2018 r., dłużąc się chwilami i plącząc jak telenowela oraz obierając Kratosa z charakteru (no i ten idiotyczny zwrot akcji na koniec). Niemniej opowieść jest wciągająca i nie brakuje tu pamiętnych scen, a gra jako całość ma rewelacyjne walory produkcyjne. Cieszą też różne poprawki gameplayu względem „jedynki”.

Gra jest świetna wciągnęła mnie na 60h i do końca miałem ochotę wracać do niej+ Główna Fabuła która daję dużo przyjemności, choć raczej nie powala ale i tak jest dobra.+ Walki z Bossami+ System walki+ Cudowna grafika + Świetne dialogi+ Postacie które są ciekawe i super przedstawione + Muzyka+ Długość gryPodsumowując gra jest bardzo dobra i polecam ją wszystkim miłośnikom GOW i nie tylko:) Czekam z niecierpliwością na kontynuację.

Świetna fabuła, postacie, gra aktorska, ładne lokacje. Nużące "zagadki", niepotrzebnie spowalniają zamiast być ciekawe. Konstrukcja poziomów uniemożliwia jakąkolwiek imersję w świat gry - korytarzowe lokacje, napakowane ogromną ilością tych samych zagadek, męczyło mnie to strasznie. W ogóle eksploracja bardzo męcząca, teleporty tylko w wybranych miejscach, i to najpierw do drzewa, ciągle gdzieś się przepychamy, nie wnosi to nic do gry i irytuje tylko. Walka jest ok, I tyle. Głównie przez kamerę która jest za blisko Kratosa. Deweloperzy wiedzieli o tym bo dali strzałki - tragiczne rozwiązanie. Rozwój postaci I crafting w mojej opinii tu nie pasują, zbierałem bo muszę.Mimo wad jednak wciągnęła mnie na kilkadziesiąt godzin i bawiłem się nieźle.

Jak dla mnie znakomita gra. Wiadomo, że nie ma tego efektu świeżości co poprzednia część, nie zmienia to faktu, że bawiłem się doskonale.Zarzuty wymienione przez kolegów powyżej osobiście uważam za zalety :)Podoba mi się, że gra pozostaje kameralna, lubię ten 'archaiczny' gameplay (on tak mi przypasował w poprzedniej odsłonie) i przemianę Kratosa. Dodatkowo, nowy GOW ma mnóstwo kapitalnych dialogów, które bardzo umilają spokojną eksplorację. Ogólnie ta część stoi postaciami - ekipa jest duża i świetnie zagrana.Spędziłem przy Ragnaroku 52h i wciąż mam sporo do zrobienia. Ani przez moment się nie nudziłem (choć sekwencje, w których nie sterujemy Kratosem są za długie) i choć zgadzam się, że poprzednik jest lepszą grą, to ode mnie '9-' się należy.

Piękna opowieść o strachu przed samotnością, o autonomii jednostki, o próbie unikania tego, co nieuniknione.

Kolega wyżej opisał dokładnie moje odczucia po przejściu gry, tylko nie chciało mi się tyle pisać.Dodam jedynie, że grając w Ragnarok miałem wrażenie że twórcy chcieli jak najszybciej ukończyć wątek nordycki. Chciałem napisać trylogię nordycką, ale nawet ucieli jedną część z początkowo planowanej trylogii.Po GoW z 2018 czytałem jak długo im zajęło tworzenie walk z Baldurem (rok, czy coś koło tego), więc sam przed premierą zastanawiałem się jak oni chcą upchać te wszystkie walki z bossami w Ragnaroku, skoro jedna walka z Baldurem zajęła im rok czasu. No i cóż miałem racje bo walki w Ragnaroku są kilka poziomów niżej niż te z pierwszej części. Tak jakby spieszyli się i chcieli jak najszybciej grę wydać kosztem większej "epickości".Środek gry to jedna wielka zamuła i nudy. Już poprzednia część była miejscami nudna, ale tutaj podnieśli to kilka poziomów wyżej. Skoro jest to ostatnia część mitologii nordyckiej i tytułowy Ragnarok każdy spodziewał się czegoś na miarę GoW III. Dostaliśmy natomiast smęty i przeoraną do granic możliwości relacje ojca z synem. Taka relacja byłaby dobrym dodatkiem do czegoś epickiego, natomiast jako motyw przewodni w GoWie sprawdza się słabo.

Jak dla mnie - bardzo duży zawód. Chciałem dostać niesamowitą, krwistą i bardzo dojrzałą grę, której kulminacyjne momenty zapamiętam na długie lata, a dostałem przyzwoicie wykreowaną grę, której bliżej do filmów Marvela, niż legendarnej sagi God of War. Ale po kolei, bo mam sporo do rozpisania na świeżo po zakończeniu gry. Ragnarok to bezpośrednia kontynuacja poprzedniego God of War i mechanicznie praktycznie ta sama gra. Mamy więcej tego co poprzednio, ale i trochę nowości związanych ze sposobem eksploracji, czy prowadzeniem walki. Są również etapy, w których: i moim zdaniem są to etapy, które zdecydowanie są za długie i bardzo archaiczne pod względem gameplayu. Ogólnie, jeden z moich głównych zarzutów względem GoW:R to bardzo nierównie prowadzona fabuła. Mamy świetny początek i potem wiele godzin nużących wydarzeń. Co chwilę gra rzuca nam marchewkę na kiju i wabi nas, że za moment wydarzenia przyspieszą. Niestety, cała historia jest bardzo kameralna i skala wydarzeń mnie mocno zawiodła, bo mamy w końcu do czynienia z niczym innym jak Ragnarokiem, a więc końcem świata. Tymczasem, bohaterowie głównie ze sobą rozmawiają (kapitalne dialogi między postaciami w trakcie gameplayu, ale ile można słuchać o niesamowitych wydarzeniach z mitologii Nordyckiej, skoro sami nie bierzemy w nich udziału?) i przez praktycznie całą grę postępują nielogicznie, albo wikłają się w wydarzenia, które są dość nużące. Sam Kratos to temat rzeka w tej grze, bo postać przeszła niesamowitą metamorfozę, która moim zdaniem jest potężnie przesadzona i niepotrzebna. Rozumiem intencję twórców, że Kratos jest ojcem, dokonał zemsty i nie chce walczyć. Pytanie tylko, czy to właściwy kierunek fabularny dla gry, której seria tak naprawdę zawsze opierała się na akcji, dekapitacjach bogów i prawdziwej jazdy bez trzymanki. W Ragnaroku, uświadczymy prawdziwy cień dawnego Kratosa, który jak to U.V. Impaler napisał w recenzji "zdziadział" i jest to niestety prawda. Nawet Atreus w pewnych miejscach gry śmieje się z Kratosa, żeby uważał na kolana i że jest "dziadkiem". W całej grze, Kratos nie zrobił praktycznie żadnego znamienitego wyczynu, który wgniótłby mnie w fotel i wprawił w zachwyt. Owszem to wciąż bardzo sprawny wojownik, ale wszystko robi od niechcenia i do przesady wyeksponowany jest motyw ojciec - syn. Miejscami miałem wrażenie, że twórcy bardzo mocno chcą przemycić ckliwe i "piękne" momenty do gry i na siłę zrobić z nią moralizującą historię, a ucierpiał na tym po prostu czysty fun z gry. Myślę, że ja jak i większość oddanych fanów z cyklu, chciało zobaczyć coś a la God of War 3, w ujęciu Ragnaroku, a więc koniec świata z pompą, bez cenzury, z dużą ilością rozwałki i bez pardonu. A tak naprawdę, najlepsza część gry to pierwsze godziny (kulminacją jest walka z Thorem) i ostatnie dwie godziny (które i tak moim zdaniem skalą mocno zawodzą). Wszystko pomiędzy, pomimo, że mamy trochę pięknych scen, jest głównie przerywnikiem i z całą pewnością zapomnę w krótkim czasie o tych wydarzeniach bo bardzo mało się działo i nie niosło ze sobą większego ładunku emocjonalnego. Dodatkowo, gra ma pewne problemy z identyfikacją dla jakiego targetu tak naprawdę jest skierowana. Mamy np.: młodzieżowe schematy rodem z filmu Disneya/Marvela (Atreus zachowuje się i mówi jak typowy nastolatek z USA), motyw samotnego ojca, któremu jest naprawdę ciężko (Kratos wielokrotnie w czasie gry rozpamiętuję zmarłą żonę, wzdycha i generalnie brakuje mu pewności siebie w tych momentach), patologię rodziny Odyna (alkoholizm, znęcanie się nad rodziną, nie wierzenie we własne dzieci), motyw zemsty Frei i przebaczenia itp. Powstał przez to straszny miszmasz i to kolejny duży zarzut w stosunku do tej gry, bo moim zdaniem próbuje osiągnąć tę sztucznie wykreowaną głębię, a gracz oczekuje po prostu doskonałej zabawy przy tytule. Poprzednia odsłona dużo lepiej prowadziła historię, bo mieliśmy tak naprawdę wciąż starego dobrego Kratosa (który potrafił np.: podnieść i okręcić most do świątyni Tyra, rzucić stanowczym tekstem i zbudować hype dookoła własnej osoby), ciekawy wątek nowej roli ojca względem Atreusa i generalnie bardzo fajnie prowadzoną fabułę. Co więcej, kulminacja poprzedniego God of War dawała niesamowitą furtkę co do stworzenia jeszcze lepszej kontynuacji. Nawet Sony moim zdaniem postąpiło mocno niefair, bo trailer pokazywał wycinek tych momentów, z gry, które owszem wyglądały fajnie i obiecująco, ale kontekst w samej grze jest zdecydowanie inny. Szczególnie jeśli chodzi o postać Tyra, ale tutaj bez spoilerów ciężko jest wejść w większą dyskusję. Trochę pozytywów. Oprawa audiowizualna jest prześwietna i czuć, że przy tym aspekcie gry pracowały jedne z najbardziej utalentowanych osób w gamedevie. Nie podlega to żadnej dyskusji i trochę szkoda, że ich praca nie została wykorzystana w innym kierunku. Voice Acting jest na światowym poziomie (angielski) i nie mogę się do niczego przyczepić (jedynie Freja moim zdaniem jest odrobinę za bardzo dramatyczna w swoim postępowaniu/dialogach + Atreus jest za bardzo zrobiony na modłę amerykańskiego nastolatka). System walki jest okej, szczególnie z biegiem czasu, gdy odblokowujemy nowe umiejętności i repertuar bojowy Kratosa. Zagadki myślę, że s.ą okej, chociaż opcjonalny content jest naprawdę nużący i niektóre lokacje są sztucznie rozpasłe, aby tylko wydłużyć grę. Plus za opcjonalnych bossów, którzy są naprawdę wymagający. Gra ma też niebywałą ilość dodatkowych dialogów/interakcji, a nawet ukryte smaczki po zakończeniu gry, więc za to też spory plus.Dużo bym oddał, za mroczną odsłonę God of War, z dużo odważniejszym scenariuszem i faktycznie korzystającym z tego, że gra jest na 18+ (swoją drogą, jakby wyciąć przemoc, która jest i tak głównie podczas finiszerów, gra myślę spokojnie obroniłaby teen). Myślę, że grze wyszło na złe, że z trylogii stała się dylogią, bo wiele wydarzeń można było przedstawić znacznie lepiej. Mam wrażenie, że 3/4 gry jest powolne i miejscami flegmatyczne, a sama końcówka zrobiona na szybko. Trochę takie przeczucie, jakby Ragnarok miał nadejść dopiero w trzeciej odsłonie i tam stanowić trzon rozgrywki. Trudno. Generalnie, wiele negatywów z mojej strony, ale dokładnie takie odczucia mam po ukończeniu gry. Myślę, że ta odsłona może wielu ludziom się podobać, szczególnie, jeśli tak naprawdę GoW i GoW:Ragnarok to dla nich jedyne gry, które ogrywali z serii. Pokuszę się o analogię, chciałem dostać filiżankę mocnej i aromatycznej kawy, a dostałem całkiem niezłą herbatę, ale za to za słodką - i po jej wypiciu kelner kilka razy przychodził i robił mi dolewkę. Jest pewne, że GoW otrzyma jakąś formę kontynuacji po tak gigantycznym sukcesie komercyjnym jaki jest Ragnarok. Liczę, że po raz kolejny pokuszą się o odwrócenie formuły, gra trafi do zupełnie innego leada i otrzymamy kompletnie odmienionego Kratosa.

Warto zagrać dla genialnego systemu walki, dawno mi się tak świetnie nie walczyło, ilość usprawnień w stosunku do jedynki jest spora. Niestety reszta leży - interfejs mapy i tragiczny kompas, który często dostawał świra. Podróże po tym "otwartym świecie" to katorga, te wszystkie wspinaczki razem z przeciskaniem się przez szczeliny (które czasami były szersze od Kratosa) są mega męczące. Główna fabuła dupy nie urywa, zdecydowanie wolałem wykonywać poboczne i zabijać kolejnych berserkerów albo innych opcjonalnych bossów. Grafika na PS5 ładna, bez szału, są lokacje gdzie żaden obiekt nie ma cieniowania i wszystko jest płaskie, rozwalone skały/przedmioty od razu się dezintegrują, widać pewne ograniczenia związane ze starą generacją. Podsumowując jedynka dla mnie była o wiele lepsza, wówczas zrobiła na mnie ogromne wrażenie, a kontynuacja niczym nie zaskoczyła jednocześnie nie zrobiła nic z irytującymi rzeczami z poprzedniej odsłony. Grałem na poziomie "Bez litości" i wykonałem ok. 80% zawartości wszystkich światów, z ukończeniem gry zajęło mi to 53h. Szkoda że nigdzie nie ma licznika śmierci XD

Studio Santa Monica ulepszyło formułe, rozwineło świetnie sprawujący się model walki z poprzedniej częsci o wiele rzeczy. Pogłębili Rpg'owy aspekt gry oraz zdecydowanie zwiększyło skale wydarzeń w porównaniu z poprzednią częscią.Nie ma co się łudźić jest to po prostu lepiej zrobiona i w każdym aspekcie lepsza gra od pierwowzoru. Ale jednak samo tempo prezentowanej opowieści nie jest tak równe i tak dobrze przedstawione jak w poprzedniczce, fabuła to cały czas bardzo duża zaleta Ragnaroku, jednak moim zdaniem nie jest ona tak bardzo dobra jak poprzedniczka dlatego obie gry oceniam tak samo.