Doom II: Hell on Earth

Nie wprowadza zbyt wiele nowości, za to poziomy są świetnie zaprojektowane. To po prostu ulepszona 'jedynka'.

Druga czesc legendarnego Dooma,po tylu latach nadal bardzo grywalna.Zwłaszcza odświeżona kompletna edycja z 2019 roku która działa bezproblemowo na najnowszych systemach.Swoją drogą klimat poziomów z jedynki mi bardziej przypadł do gustu niz te w drugiej częsci.

Doom 2: Hell on Earth to gra, która podzieliła graczy. Jedni uważają ją za sequel idealny, a drudzy oskarżają o spadek jakości i odgrzanie przysłowiowego kotleta. Niestety również jestem skłonny przychylić się poglądom tej drugiej grupy.Doom 2: Hell on Earth miał premierę na komputery osobiste w 1994 roku po około sześciu miesiącach od premiery pierwszej części. To nie jest jakiś wyjątkowo długi okres czasu pomiędzy sequelami, zwłaszcza, że nad drugą częścią pracowało to samo studio. Tak samo jak w przypadku pierwszej części, Doom 2 został w późniejszym czasie wydany również na inne platformy, najpierw na X360 w 2010 roku, a później w 2019 roku na PS4, XONE, Switch, oraz na IOS i Androida. Podejrzewam nawet, że sukces i kultowość obu gier spowoduje powstawanie kolejnych konwersji na nowych platformach. Tak samo jak pierwszą część serii, Doom 2 można dostać za kilka złotych na Steam’ie i GOG-u.Doom 2: Hell on Earth jest bezpośrednią kontynuacją, co zresztą było zapowiedziane w pierwszej części gry. W tworzeniu gry brało udział to samo studio, id Software. Grę ogrywałem na Steam’ie. Pod względem audiowizualnym Doom 2 utrzymuje poziom poprzedniczki. Mechanika gry również nie uległa zmianie. Nadal gra się dobrze, ale według mnie, już nie tak przyjemnie jak w część pierwszą.Dołożono kilku przeciwników oraz jedną broń – super strzelbę. Jeśli natomiast chodzi o poziomy, to zostały bardziej skomplikowane, co uznaję za spory minus. Często biegało się po lokacji szukając nie wiadomo czego, aby odblokować drogę, co spowalniało rozgrywkę. I tak, w pierwszej części również trzeba było używać przycisków i szukać kart / czaszek, ale było to bardziej płynne, że tak powiem „przy okazji”. Teraz potrafiłem spędzić na mapie nawet kilkanaście minut, zanim dotarłem do pomieszczenia z „Exit’em”, by znużony wyłączyć grę.Dość często zdarza się, że gra wrzuca gracza, do ciasnego pomieszczenia z hordami przeciwników (lub beczek i przeciwników). W takich momentach rozgrywka traci balans. Znacznie lepiej by wypadło, gdyby przez całą lokację spotykało się częste, ale mniejsze grupy przeciwników. To samo tyczy się bossów. W pierwszej części, pod koniec każdego epizodu walczyło się z jednym bossem, tutaj bossowie występują nawet na zwykłych mapach. Nie chodzi o to, że to jest za trudne, ale uważam, że boss w Doom’ie to taki rodzaj przeciwnika, który jest wisienką na torcie, ostatecznym wyzwaniem. Czymś, co powinno się spotykać na końcu epizodu, lub chociaż misji. Tu bossowie zostali zdegradowani do mięsa armatniego – elitarnego i trudnego, ale dalej mięsa.Fabuła, tak jak i poprzednio stanowi tylko tło dla rozgrywki. Marines (gracz) po wydarzeniach z pierwszej części ląduje na Ziemi, a wraz z nim demoniczne siły, które należy zlikwidować. Doom 2 jest tego rodzajem gry, że taka szczątkowa fabuła, kompletnie w niczym nie przeszkadza.Podsumowując, Doom 2: Hell on Earth jest dokładnie tym samym, co część pierwsza, z dodanymi kilkoma nowymi przeciwnikami i jedną bronią oraz zagubionym balansem rozgrywki. Poziomy zostały niepotrzebnie skomplikowane, przez co zaczęły męczyć i nudzić. Jak na sequel jest mało innowacji i z tego powodu nie nazwałbym jej pełnoprawnym sequelem, a raczej samodzielnym dodatkiem. PLUSY:+ Dodatkowi przeciwnicy i broń.+ Dobrze się strzela, gra się w miarę przyjemnie.MINUSY:- Strona audiowizualna może w obecnych czasach odrzucić niektórych graczy (pikseloza i midy).- Zagubiony balans rozgrywki. Męczące poziomy. Wkrada się nuda.- Mało innowacji jak na sequel (odgrzany kotlet i to w mikrofalówce).