Najciekawsze materiały do: Silent Hill 2

Bardzo dobra gra. Nie jest to typowa gra akcji, ale bardziej gra przygodowa, gdzie walka występuje ale w większości wypadków można jej unikać. Gram na poziomie akcji Hard i poziomie zagadek normal i nie mam żadnych większych problemów z przetrwaniem. Jedyny poważny problem z jakim się spotkałem, to ucieczka z Marią w szpitalu przed gościem co mówi się na niego ''Piramid Head''. Maria jest bardzo wolna i zginęła mi z kilkanaście razy z rzędu, zanim dobiegałem do windy. Dopiero na Youtube znalazłem odpowiedź. Trzeba dwa razy w trakcie ucieczki się zatrzymać i strzelać mu w łeb, aby go spowolnić.
W niektórych momentach gra daje wolną rękę i po Silent Hill można się poruszać swobodnie, szukając np przedmiotów typu naboje i apteczki pochowanych w różnych miejscach.
Dzisiaj w większości przypadków zombiaki w tej grze jakiegoś specjalnego wrażenia na mnie nie robią, więc nie miałem takich momentów że się bałem. Nawet swoim zachowaniem wzbudzają czasami uśmiech politowania. No ale pewnie kiedy gra miała swoją premierę, musiała być straszna dla wielu ludzi, bo grafika i dźwięk robiły znacznie większe wrażenie niż dzisiaj.
Grafika w wersji PC daje nawet radę i można bez większych problemów, uruchomić grę w rozdzielczości panoramicznej, oczywiście w FullHD, co daje tej grze nowe życie.
Niestety Silent Hill 2 nie znosi wielordzeniowych procesorów i trzeba specjalnie uruchamiać ją na jednym rdzeniu, wyłączając resztę (U mnie trzy rdzenie).
Silent Hill 2 w wersji PC udowadnia, że jest najlepszą ze wszystkich wersji, nawet od tych HD na PS3 i Xboxa 360, które działają tylko w 720p i z gorszą grafiką. Po tylu latach możliwość uruchomienia gry w FullHD i panoramie bez zniekształcenia obrazu, sprawia że jak wyżej wspomniałem gra dostaje nowe życie.
Konami musiało by zrobić konwersję na PS4 i Xboxa One, żeby konsole dostały FullHD ,a przecież i tak może się okazać, że grę na PC można uruchomić w 1440p (2560x1440) , albo nawet w 4K (3840×2160). Ja tego szybko nie sprawdzę, bo mam monitor tylko FullHD, ale w przyszłości jak będę kupował nowy monitor, to na pewno to będzie minimum 2560x1440 i wtedy powrócę do tej gry, bo jest tego warta i sprawdzę to.

Kiedyś grałam w trójkę bez znajomości poprzednich części i jakoś mnie naszło na starsze gry więc wybrałam SH2 i...OMG.
Boska gra to za mało żeby ją opisać. Świetna fabuła, świetny ciężki klimat,muzyka,postacie. Wszystko w tej produkcji jest 10/10. Nie rozumiem czepiania się sterowania na PC. Ja ogarnęłam to dosłownie w minutę :P
Kurde kiedyś to było nad czym myśleć i kombinować co z czym się je żeby popchnąć fabułę do przodu, dzisiaj tylko strzałka tu, strzałka tam.

Jedna z najlepszych gier i zdecydowanie najlepsza część serii!

I to był prawdziwy horror,nowoczesne horrory typu Amnesia,SOMA i ogółem skradanko-horrory mogły by tej grze najwyżej buty czyścić.

I'm robię się starszy tym bardziej doceniam Silent Hill 2, choć nie tyle za elementy survival horroru co za fabułę. Z perspektywy czasu czuję, że wyrządziłem krzywdę tej grze dając jej tylko 9.

Po tych blisko dziesięciu latach od momentu gdy zagrałem po raz pierwszy SH 2 już nie straszy w przeciwieństwie do SH 3, mimo że obie ogrywałem wielokrotnie. Fabuła natomiast? Doceniam ją dużo bardziej niż kiedyś.

Mimo że w swoim życiu ograłem naprawdę masę gier tak Silent Hill 2 jest dalej dla mnie absolutnym szczytem narracji w grach wideo. To naprawdę ciężka i bardzo dojrzała historia, która nie stara się być kalką "dojrzałych" motywów znanych
kina.

Dużo się od kilku lat mówi, że gry dojrzały, fabuła w grach dojrzałą i medium można w końcu traktować poważnie. Co jest trochę zabawne, że najlepiej napisane gry z ostatniej generacji ciągle są w tej kwestii gorsze od blisko dwudziestoletniej gry.

Wiele zostało o SH2 powiedziane, a przez swoją niejednoznaczność i niedopowiedzenia dyskusja o tej grze wciąż ma rację bytu. Gra o przytłaczającym poczuciu winy, szukaniu usprawiedliwienia/wybaczenia swoich czynów, bezradności i cieniach jakie przeszłość rzuca na psychikę człowieka, sposób w jaki miasteczko działa na przebywające w nim osoby przypomina mi odrobinę motyw z planetą Solaris Stanisława Lema, a przez soundtrack (Theme of Laura) można zbierać szczękę z podłogi, jedna z najlepszych rzeczy jakie dane mi było usłyszeć w grach. W moim odczuciu to bardziej thriller niż horror, chociażby mniej tu grozy niż w jedynce, sam James z którego perspektywy obserwujemy wydarzenia jest dość nijakim, tajemniczym gościem (lecz jak się później okazuje miało to swój cel), za to sposób w jaki przedstawieni są przeciwnicy jest świetny - starczy powiedzieć, że żaden z karykaturalnych potworów jakich gracz napotyka nie jest przypadkowy. Masa zasobów porozrzucanych po ulicach Silent Hill zachęca do eksploracji... no i właśnie, wspominając o tym można od razu zahaczyć o wady, bo fakt że amunicji i przedmiotów leczniczych leżących na chodnikach jest jak lodu to jeden z dwóch minusów jakie byłbym w stanie wyróżnić. Drugi okazuje się być mocno powiązany z pierwszym, mianowicie chodzi o walkę która jest tak samo prostolinijna jak w SH1, a w połączeniu ze wspomnianą ogólnodostępnością robi się za łatwo(przynajmniej na normalu), wszak niemal od połowy gry może dojść do sytuacji w której Jamesowi z nogawek będą wysypywać się pudełka z amunicją i napoje lecznicze. Nie jest to Resident Evil w którym nie dość, że z zasobami bywają problemy, to jeszcze ma się ograniczone miejsce w ekwipunku. W ogólnym rozrachunku nie ma to jednak tak dużego znaczenia, bo Silent Hill 2 mimo podobieństw błyszczy w zupełnie innych rejonach w których próżno było szukać konkurencji, potrafiąc przy tym trzymać w niepokojącym napięciu i będąc swego czasu prawdziwą perłą pokazującą zupełnie świeże podejście do survival horrorów.