Obscure: Learn about Fear

Kenny, jeden z najbardziej cenionych sportowców szkoły, do której uczęszcza cała grupa, znika w niewyjaśnionych okolicznościach. Przyjaciele Kenny’ego postanawiają pozostać w szkole po zmroku, tak aby spróbować odnaleźć zaginionego kolegę. Klasyka.

ObsCure: Learn about Fear to lekcja grozy z przymrużeniem oka. Plusy... Mimo jednej lokacji, jaką jest szkoła, poszczególne etapy są zróżnicowane i ciekawe. Uważam, że im dalej tym lepiej, co jest sporym atutem. Urzekły mnie scenerie - naprawdę miodne. Miłym akcentem jest tutaj interaktywne środowisko i odpowiednia fizyka. Zwłaszcza, gdy trzeba coś roztrzaskać, by to zdobyć. Osobiście sądzę, iż niezaprzeczalną zaletą jest tutaj ograniczona ilość apteczek i amunicji, co niejako wyznacza dobry poziom trudności. Produkcja pod tym względem jest w sam raz. Ani specjalnie łatwa, ani przesadnie trudna. Szkoda jednak, że oprócz zręcznościowych zmagań, nie stanowi wyzwania intelektualnego w postaci chociażby lepszych łamigłówek. Pochwalić natomiast chcę potwory. Projekty monstrów są oryginalne i przypadły mi do gustu. Graficznie nie jest źle, zwłaszcza twarze postaci i oświetlenie wypadają zadowalająco. Na największą uwagę zasługuje wszakże chóralna muzyka, która robi świetną robotę. Znakomity debiut Oliviera Deriviere. Udźwiękowienie również nie zostaje w tyle. Szczególnie wtedy, gdy zagrożenia jeszcze nie widzimy, ale możemy je usłyszeć. Ogólnie mechanika zabawy jest przyjemna i nasuwa skojarzenia ze staroszkolnymi survival-horrorami ze statyczną kamerą. Lekka atmosfera niepokoju przywodzi na myśl horrory klasy B. No i wporzo, mi to odpowiada. Bardzo rozsądnie rozwiązano system zapisu gry. Jest możliwość zachowania postępu w dowolnym momencie, ale określoną ilość razy. A to zaś jest limitowane liczbą posiadanych dysków. Uroku grze dodają wprowadzenia filmowe i nagrania utrzymane w klimacie starych kaset vhs. Myślę jednak, że największą siłą Obscure jest kooperacja. Gra w duecie jest o wiele przyjemniejszym doświadczeniem niż w pojedynkę. Minusy... Praca kamery, mimo swego uroku, ma sporo wad i to do niej mam najczęstsze zastrzeżenia. Niezbyt wygodny ekwipunek i dziwne zachowania menu są odrobinę uciążliwe. Sterowanie wydaje się dość skomplikowane. Dodatkowo postacie lubią zaczepiać się o elementy otoczenia. A propos bohaterów, to uczniowie nie są zbyt charyzmatyczni. Plus taki, że każdy z nich jest dobry w czymś innym, co w sumie oferuje ciekawe możliwości współpracy. Problem z gierką polega wprawdzie na tym, że w żaden sposób nie wynagradza gracza. Nasze działania są często bezcelowe tudzież trofeum okazuje się nieadekwatne do wysiłku. Poza tym zakończenie jest takie sobie, a fabuła zbyt oklepana, niczym się nie wyróżniająca. Kwestie mówione wypadają raczej blado. Wspomniane wcześniej zagadki są chyba na poziomie liceum, a więc niezbyt wymagające. Ponarzekać muszę także na małą różnorodność broni, co przekłada się na powtarzalność rozgrywki. Tytuł cierpi również na kilka błędów technicznych i logicznych. Pomijam tu fakt przechowywania broni i amunicji w placówce oświatowej. Niestety, gra jest bardzo krótka. Dwa wieczory i po zabawie. Szanuję jednak za co-opa. Moja ocena – 6.5/10

Survival horror z najwyzszej półki grzejący miejsce zaraz obok serii Silent Hill i Resident Evil.