Saints Row IV

Tona humoru, totalna rozwałka i mnóstwo odjechanych akcji – seria Saints Row po raz czwarty powraca w pełnej krasie! Wirtualna prezydentura dochodzi jednak do ostatniej kadencji.

Troszkę się zawiodłem... według mnie najgorsza część serii. II i III była świetna, a tutaj szkoda gadać, po około 2h gry postanowiłem wyrzucić to ze swojego dysku. Nie ma już tego klimatu co w poprzednikach, ale na pewno wielu graczy bardzo chętnie się wciągnęło w klimat przedstawiony w tej części. Niestety nie dla mnie...

SR 4 ukończyłem dwukrotnie, pierwszy raz w copie, a drugi raz solo, i powiem szczerze że w porównaniu do poprzedniej części "czwóreczka" wypada ciut słabiej. Właśnie z tego powodu o którym wspominają koledzy wyżej - słaba koncepcja misji pobocznych, które tak jak w poprzedniej części są akcjami pobocznymi, lecz jakoś tak słabszymi i dającymi mniej frajdy. Na szczęście humor, rozwałka i ogólne szaleństwo, tak charakterystyczne dla Świętych, pozostają bez zmian.

Czwórkę zaczęłam zaraz po trójce i niestety stwierdzam, że wyszło słabo. Ogólnie to chyba z całej rozgrywki przypadła mi do gustu tylko fabuła.W głównych zadaniach była cała masa humoru, rozwałki i starych dobrych znajomych co jest wielkim plusem.Niestety misje poboczne sprowadzają się tylko do wykonywania okazji rozmieszczonych na mapie, za które dostajemy nijakie bronie i jakieś ulepszenie umiejętności.Przemieszczanie miasta z początku sprawia frajdę, ale jednak jest to powtórka z rozgrywki i zdecydowanie nie zasługuje na miano pełnoprawnej części Świętych. Ta sama mapa, brak różnorodnych przeciwników, te same ciuchy w sklepach, zbyt wiele umiejętności z których się rzadko korzysta, podobnie masa niepotrzebnej broni itd.W zasadzie moja walka polegała na zamrażaniu przeciwników i szyciu w nich ze strzelby. Niestety walka jest bardzo łatwa przez co wpada się w rutynę robienia tego samego w kółko. Brakowało mi jakiejś rozwałki z sensem i humorem, a to niestety było tylko w głównych questach a jak większość wie jest to zaledwie kilka godzin zabawy. Osobiście zrobiłam większość tego co się dało oprócz kilku znajdziek, co zajęło mi 16h z hakiem. Było spoko, ale zdecydowanie nie ma startu do trójki...

Moja ocena 7,5Moim zdaniem najlepsza cześć jaka wyszła do tej pory. Na szczęście twórcy postanowili kontynuować pozytywne zakończenie The Thrid, a i wrócił jeden z najlepszych ziomków z serii – zresztą nawiązań do każdej części jest w zatrzęsienie, no i główny bohater stał się jakby sympatyczniejszy. Wydaje mi się że grafika została lekko podrasowana, muzyka świetnie wkomponowuje się w ten szalony świat( choć same dźwięki z gry są bardzo słabe ). Dobrze że możemy odtwarzać radia poza pojazdami. System poruszania się po mapie jest na tyle satysfakcjonujący że naprawdę do aut wsiada się tylko na wymogi misji .Od razu widać że mapa jest identyczna jak w trójce, ale nie mogę powiedzieć że twórcy po prostu skopiowali wszystko. Około 30 % misji głowach to w ogóle inny gatunki gier, a co najdziwniejsze całość tego szaleństwa jest w miarę logiczna w konstrukcji świata jaki i fabularnie. Większość znajdzie też na plus ponieważ dodają dużo do historii poszczególnych bohaterów. Rozczarowany jestem natomiast statkiem świętych ( nie ma tam za bardzo co robić ), małą ilością cutscenek, ciągłą nocą w symulacji, oraz znikomym wątkiem prezydenckim. Większość misji dodatkowych polega na wykonywaniu akcji które i tak są na mapie Steelport. Podsumowując po recenzjach oraz ogólnym zarysie fabularnym byłem bardzo zniechęcony tym podejściem do Saints Row, ale po zagraniu Voltion ma u mnie pełne poparcie by kontynuować tą serie w tym stylu bo to naprawdę dobra gra jest. Spoko jakby następna cześć była o tym co postanowił protagonista w pozytywnym zakończeniu .

Gra całkiem dobra. Nie wiem skąd taka słaba ocena? Zalety to przede wszystkim grafika, otwarty świat, dynamiczna rozgrywka. Wady: trochę słaba fabuła (niektóre misje ograniczają się zaledwie do wygrania wyścigów lub zniszczenia posterunku wroga), uciążliwi przeciwnicy (niekiedy pojawiają się znikąd i ich liczebność uniemożliwia pokonanie lub ucieczke przed nimi).

Porównując tą cześć do poprzedniej trójki to wypada ona gorzej. Super moce poza szybkością i skokami ponad budynki nie dają, aż takiej frajdy, innymi słowy: szybko się nudzi. Sama gra się dużo nie zmieniła, powprowadzali GORSZE wozy, GORSZE bronie, GORSZE postacie choć wszystko jest do siebie podobne to jest jednak gorzej niż w Saints Row 3. Fabuła prostacka, w saints row 3 się dużo więcej działo, było nawet dość zaskakująco i zróżnicowanie. Tutaj całą gre można podzielić na 3 etapy: 1. Dajemy się złapać Zinyakowi2. Wyciągamy z symulacji ziomków po kolei (robi się to przez 80% całej gry)3. Pokonujemy głównego bossa.Misje poboczne są identyczne, nudne, znowu GORSZE niż w SR3. Lekko zmodyfikowana mapa w ogóle do mnie nie przemawia, choćby dlatego, ze niema już zmiennej pory dnia i nocy. Nie można wejść na główny statek unoszący się nad miastem (co ciekawe przez całą gre nigdy się do niego w końcu nie wchodzi). Gra jest co prawda dalej pozytywnie szalona, ale jednak SR3 miał lepszy klimat i ciekawsze/śmieszniejsze misje. Co przeważa o jego wyższości