Max Payne - przybliżamy fabułę pierwszych dwóch części (3)

Silny organizm Maxa, napędzany zemstą i wściekłością krążącą w żyłach, wypiera narkotyk. Po przebudzeniu z kolejnego koszmaru pierwszą rzeczą, która przychodzi mu na myśl, jest nazwa Cold Steel – ostatnie słowa, jakie zdążył zapamiętać przed utratą przytomności. W szalejącej zamieci śnieżnej wzmożona aktywność ludzi i przejeżdżających ciężarówek w zlokalizowanej na odludziu odlewni stali wydaje się bardzo podejrzana. Na miejscu okazuje się, że fabryka jest jedynie przykrywką dla umiejscowionego w podziemiach bunkra wojskowego, będącego laboratorium badawczym i wytwórnią Valkirii. Dane w komputerze mówią o wojskowym projekcie Valhalla, mającym na celu wyprodukowanie substancji podnoszącej wytrzymałość i morale żołnierzy. Ze względu na niezadowalające rezultaty projekt został anulowany. Ktoś jednak reaktywował badania i zaczął testować obiekty laboratoryjne w terenie. Naćpane króliki doświadczalne miały być sprawdzone w warunkach miejskich. Rodzina Maxa padła ofiarą tych bezdusznych eksperymentów.

Po ucieczce z eksplodującego kompleksu badawczego, wysadzonego w powietrze w celu zatarcia śladów, Payne kontaktuje się z B.B. Wie, że agent jest zdrajcą, że to on go sprzedał i wrobił w morderstwo Alexa. Postanawia się z nim spotkać, by wyrównać rachunki. Konfrontacja w wielopoziomowym garażu przeradza się w jatkę, w wyniku której B.B. ginie. Alfred Woden, od dłuższego czasu czuwający nad Maxem, zaprasza detektywa do posiadłości Asgard, gdzie pragnie podać mu tożsamość tajemniczej kobiety – sprawczyni nieszczęść Payne’a.

Nicole Horne – prezes korporacji Aesir. Bezwzględna bizneswoman kontynuująca badania nad zamkniętym projektem Valhalla, odpowiedzialna za śmierć rodziny Payne’a. Były członek Wewnętrznego Kręgu i wróg Alfreda Wodena.

Po wejściu do ponurego budynku Woden wyjawia tajemnicę tzw. Wewnętrznego Kręgu – grupy ludzi zaangażowanych niegdyś we wczesne stadium prac badawczych nad Valkirią. Nicole Horne była kluczową postacią w projekcie Valhalla. Gdy skończyło się finansowanie, odmówiła odejścia i prowadziła badania na własną rękę. Obecnie jest prezesem korporacji Aesir i trzyma w kieszeni połowę Nowego Jorku. Jedynym rozwiązaniem staje się pozbycie tej wpływowej kobiety, czego ma dokonać Max. Rozmowę przerywa wtargnięcie ludzi Horne, masakrujących zebranych członków Wewnętrznego Kręgu. Jedynymi, którym udaje się uniknąć śmierci, są Payne i – jak się później okazuje – Woden. Po ciężkiej walce w posiadłości Max wybiera się do siedziby głównej Aesir.

Wieżowiec jest świetnie strzeżoną fortecą z czujnikami, alarmami i armią dobrze uzbrojonych ochroniarzy. Likwidując jednego po drugim, Max napotyka Monę Sax, która okazuje się najemnikiem Horne, a jej zadaniem było pozbyć się Dona Punchinello. Mafijny boss stał się zbyt niebezpieczny, a jego powiązania z Horne zbyt widoczne, wobec czego musiał zostać zlikwidowany. Mona odmawia zabicia Payne’a, a chwilę później pada postrzelona przez atakujących ochroniarzy. Po przywołaniu windy, w której Max widział zwłoki dziewczyny, ku swojemu zaskoczeniu nie odnajduje tam śladu po jej ciele. Brnąc dalej przez grad kul, dociera wreszcie na sam szczyt drapacza chmur. Horne wyjawia mu prawdziwy powód, dla którego zlikwidowano jego rodzinę. Michelle, która pracowała w biurze prokuratora okręgowego, natknęła się przypadkiem na akta projektu Valhalla. Bez znaczenia był fakt, że nie miała bladego pojęcia o wadze dokumentów, w posiadaniu których się znalazła. Max, poznawszy prawdę, z jeszcze większym zapałem pragnie dokonać zemsty na Horne. Po dotarciu na dach odstrzeliwuje stalowe liny podtrzymujące maszt radiowy, który zahacza o odlatujący helikopter z panią prezes na pokładzie. Cała konstrukcja wraz z wrakiem spada w płomieniach na ulicę.

Po zabiciu wszystkich swoich wrogów Max Payne oddaje się w ręce zastępcy szefa policji Jima Bravury, który ścigał go od samego początku. W tłumie gapiów zauważa Alfreda Wodena. Drzwi radiowozu zamykają się.