Co robimy w ukryciu (What We Do in the Shadows). Głupie filmy, które były... niezłe!

• Głupie filmy, które były... niezłe
• Armia umarłych (Army of the Dead)
• Co robimy w ukryciu (What We Do in the Shadows)
• American Ultra
• Bestie na krawędzi (Ji-pu-ra-gi-ra-do Jab-go Sip-eun Jib-seung-deul)
• John Wick
• Kolejny film o Boracie (Borat Subsequent Moviefilm)
• Chłopaki nie płaczą
• Stuber

Co robimy w ukryciu (What We Do in the Shadows)

Co robimy w ukryciu ma zupełnie inny ciężar gatunkowy niż większość produkcji w niniejszym zestawieniu. Nie jest to bowiem dobrze zrealizowane kino sensacyjne, pełne spektakularnych pościgów, strzelanin i eksplozji, lecz obraz o wiele bardziej kameralny. Na przedmieściach Wellington w Nowej Zelandii mieszkają cztery wampiry: Viago (lat 379), Deacon (lat 183), Vladislav (lat 862) i Petyr (lat 8000). Starają się wieść normalne – w granicach ich możliwości – życie. Imprezują, spotykają się ze znajomymi, chodzą na zakupy i piją krew napotkanych nieszczęśników. Czterem przyjaciołom towarzyszy grupa filmowców chcąca poznać wampirze zwyczaje.

Film nakręcony jest w konwencji mockumentu, a więc korzysta ze stylu dokumentalnego, by opowiedzieć o fikcyjnych wydarzeniach. Co robimy w ukryciu pełne jest wyrazistych bohaterów, którzy kłócą się o prozaiczne sprawy, na przykład o to, kto posprząta kości ofiar po kolacji, dlaczego w zlewie wciąż zalegają brudne od krwi naczynia czy z jakiego powodu mają zaakceptować nowego towarzysza wieczności – Nicka. Chłopak został ugryziony przez Petyra, który ma w zwyczaju transformować swoje ofiary i wciągać je w wampirzą brać. Od tego momentu problemy Viago, Deacona i Vladislava przybierają znacznie na sile.

Produkcja niekiedy potrafi zaskoczyć wysokim poziomem żartów i parodii znanych motywów, ale całość utrzymana jest w absurdalnej konwencji, przez którą nie sposób czasem nie uśmiechnąć się z zażenowania. Odczucie to jednak zwykle jest zastępowane chwilę później przez kolejne salwy śmiechu, wywoływane świetnie rozpisanymi gagami. Co robimy w ukryciu to film głupi, ale w sposób zupełnie odmienny od tego, co przywykliśmy nazywać w kinie głupotą.