autor: Mateusz Zdanowicz
Nie tylko pasjans – najlepsze gry karciane dla jednego gracza
Nie brakuje karcianek, potrafiących wyjąć nam z życia dziesiątki godzin. W tym artykule chcemy skupić się na takich, które można w ciemno polecić wszystkim graczom preferującym zabawę solo, a nie rywalizację w trybie multiplayer.
Spis treści
- Nie tylko pasjans – najlepsze gry karciane dla jednego gracza
- Slay the Spire
- Ironclad Tactics
- Hearthstone – przygody dla jednego gracza
- Hand of Fate
- The Lord of the Rings: Living Card Game
- Cultist Simulator
Hand of Fate
Ta gra spodoba Ci się, jeżeli: lubisz tajemnicze historie, walka w tytułach z Batmanem w roli głównej nadzwyczaj przypadła Ci do gustu, nie przepadasz za to za bitwami typowymi dla wielu karcianek.
Ten tytuł to chyba najciekawsze, obok Slay the Spire, połączenie karcianki z zupełnie innym gatunkiem – w tym przypadku z grą akcji przypominającą te z cyklu Batman: Arkham. Choć system walki jest oczywiście uproszczoną wersją tego z serii o „netoperku”, sprawia on wystarczająco dużo satysfakcji, by nie nudzić się nawet przy wielokrotnym podchodzeniu do gry. Zresztą starcia wcale nie okazują się w Hand of Fate najważniejsze. O wiele ciekawsze jest to, co robimy pomiędzy kolejnymi mordobiciami.
Otóż założenia fabularne wydają się dość tajemnicze. Siadamy przy stole z dziwnym jegomościem, który chce grać z nami w karty. Układa on całą opowieść, korzystając z własnej talii – możemy ją wcześniej nieco zmodyfikować, by wpłynąć na grę. Podejmujemy decyzje podczas różnych losowych wydarzeń (czasem możemy uniknąć walki), znajdujemy skarby i równocześnie cały czas kompletujemy naszą talię, zdobywając nowe elementy ekwipunku, które potem da się wykorzystać w boju. Na końcu każdej przygody pokonujemy bossa, a po wykonaniu takiego zlecenia zabieramy się za kolejną „opowieść”, wykorzystując już w niej wszystkie pozyskane wcześniej karty. Zabawa jest naprawdę przyjemna i na tyle nietypowa, że skutecznie zatrzymuje nas przy ekranie. Dostępny jest też sequel, ale ze względu na historię i strukturę narracji lepiej zapoznać się najpierw z oryginałem.
