Dark Messiah of Might and Magic

Pewne jest jedno, Dark Messiah of Might and Magic wart jest wydanej każdej na niego złotówki, pod warunkiem rzecz jasna posiadania odpowiedniego „kombajnu”.

Bardzo ciekawy, liniowy erpeg z różnorodnymi mechanikami, jak: kopanie, rzucanie przedmiotami, wprowadzenie wrogów do pułapek, logiczne pokonywanie np. cyklopów (czyli uderzanie w oko), interakcja z otoczeniem, istny sandbox :D Niezbyt duże drzewko, aczkolwiek jest wystarczające. Niestety ma bardzo dużo niedoróbek, przez co moja postać: nie umiała się wspiąć na niższe platformy, utkwiła między przeszkody czy nie łapała w odpowiednim momencie łańcucha. A tak to polecam gorąco!

Świetna gra, ale miejscami trochę niedopracowana. Kopnięcie zbyt mocarne - miałem skojarzenia z pamiętną sceną z 300. ;)

Wiele dobrego już padło pod adresem Dark Messiah i nie zaszkodzi aby padło jeszcze więcej, bo ta gra zwyczajnie na to zasługuje.Zaczynając od najmocniejszej strony, czyli to co robi kapitalną robotę sprawiając że jest to gra niesamowicie grywalna i przyjemna - różnorodny i satysfakcjonujący system walki. O ile można narzekać na niespecjalną fabułę(która nabiera barw i staje się bardziej zrozumiała jeśli ogrywaliśmy HoMM5, której wydarzeń jest to kontynuacja) to gameplay jest czystym złotem i to on całkowicie przysłania nieliczne wady które można wytknąć tejże produkcji. Bo eliminować wrogów można na wiele sposobów: od dobrze zaprojektowanych walk bronią, przez magię i skrytobójstwo do wykorzystywania licznych interakcji z otoczeniem.Rozwój postaci, podobnie jak interfejs, prezentuje się jasno oraz przejrzyście i choć całkowicie swobodny(nie ma tutaj sztywno przypisanych klas), to najbardziej efektywny gdy zostanie ukierunkowany na konkretny zestaw umiejętności. Historia podzielona jest na etapy które - z wyjątkiem szukania sekretnych miejsc i kilkoma dodatkowymi zadaniami - prowadzą nas jak po sznurku. Liniowość jednak nie jest tutaj wadą, nie każda gra musi być sandboxem, a akurat w takim trybie rozgrywki sprawdza się ona dobrze.Jeśli chodzi o oprawę audiowizualną to graficznie jak na swoje czasy wygląda bardzo dobrze, natomiast ścieżka dźwiękowa jest poprawna, choć odnoszę wrażenie że część dobrych utworów została zbyt rzadko wykorzystana - chociażby soundtrack towarzyszący przywołaniu Xany przez Phenriga.W przypadku Dark Messiah ciężko doszukiwać się poważnych wad, natomiast z tych mniejszych, poza wyżej wspomnianą kwestią fabuły, można by wymienić ułatwienie w walkach z cyklopami tj. możliwość szycia do nich z bezpiecznego miejsca oraz momentami bugująca się lina.Reasumując, w przypadku tejże produkcji mamy do czynienia ze świetnym slasherem, którego esencją jest diabelnie grywalny i przyjemny gameplay, a to w połączeniu z niezłym zestarzeniem się czyni ją grą wartą zapoznania po dziś dzień.