S.T.A.L.K.E.R.: Cień Czarnobyla

BARDZO dobra strzelanka, oferująca jednocześnie więcej od wielu innych PeCetowych shooterów. Nie jest to może megahit, ale nie mamy też do czynienia z zabugowaną kaszanką.

S.T.A.L.K.E.R. Cień Czarnobyla to toporność, która wciągaStalkera w Polsce chyba każdy kojarzy, jest ogromna fan-baza u nas w kraju. Jak na jakiejś imprezce zejdzie się na temat tej gry to zaraz ktoś żuci hasłem "Ta gra to jedno wielkie drewno" i to zdanie jest twierdzące. Ale jest to bardzo miękkie drewno, przyjemne na swój sposób xD. Ja po raz pierwszy o tej grze usłyszałem w gimnazjum. Mój dobry kolega zagrywał się w tą grę, zawsze ją chwalił. W okolicach 2012 postanowiłem zagrać w Zew Prypeci ale szybko się od tej gry odbiłem. Już nie pamiętam dlaczego, ale chodziło chyba o to że ta gra źle działała na moim ówczesnym PC. Jako że obecnie jesteśmy w okolicach premiery Stalkera 2, a GSC wydało porty swoich starych Stalkerów na konsole to czemu by tego nie spróbować raz jeszcze?Nie wiem czy będę oryginalny w tym co tutaj będę pisał. Podejrzewam że większość wie jakie ta gra ma problemy i czym się wyróżnia. Jest spore grono ludzi który grają na modach, ale ja grałem bez modów na XSX. Można powiedzieć że jestem świeżakiem jeśli chodzi o Stalkera.Bardzo podoba mi się świat gry. Zauważałem że polscy gracze wolą to wschodnie post-apo od zachodniego. Ja jestem fanem obu tych światów. Zona jest piękna na swój brzydki sposób. Świat gry nie jest olbrzymi, podzielony jest on na mniejsze/większe huby. W Zonie jest pełno lasów, polan, opuszczonych budynków do których można wejść. Niestety większość z nich jest w środku pusta, ale nie przeszkadzało mi to jakoś specjalnie. W Zonie jest pełno stalkerów, większość domostw została już o szabrowania, łącznie z meblami xD. Fajne jest to zróżnicowanie świata gry, nie czuć nudy jak odkrywa się kolejną lokacje. Moje ulubione miejsca w Zonie to Dzicz, Magazyny wojskowe i Prypeć. Te miejsca mają w sobie coś przyciągającego. W grze nie ma pojazdu, wszędzie dreptamy z buta. Mi to osobiście nie przeszkadzało, klimat jest jeszcze bardziej podbijany. Bardzo podoba mi się brak muzyki podczas przemierzania Zony. Słyszymy tylko jakieś dźwięki z oddali i samych siebie. Fajne jest to że cykl dnia i nocy trwa długo, doba w grze trochę trwa. Problem jaki mam z tym światem to brak szybkiej podróży. Nie jestem fanem szybkiej podróży w grach, ale czasami ta opcja by się przydała. Szczególnie gdy chcemy iść do handlarza który znajduje się na samym końcu mapy, a chcemy tylko oddać quest albo kupić jeden konkrety przedmiot. Mam problem jeszcze ze skrytkami które są zaznaczone na mapie czasami zlewają się one z terenem i ich nie widać.Sama Zona zamieszkiwana jest przez ludzi oraz mutanty. Ludzie to większości inni stalkerzy, są oni samotnikami albo należą do jakiejś frakcji. Fajne jest to że frakcje się nie lubią i często w świecie gry możemy zobaczyć jak walczą między sobą. A najfajniejsze jest to że możemy się temu przyglądać i nikt nas nie zaatakuje bo jesteśmy neutralni. Mutaty też przemierzają Zone od watah psów po zombie, skończywszy na maskujących się pijawkach. No jest tych typów przeciwników trochę. Fajne jest to że jak już natrafiamy na wrogów to przeważnie są oni w większej ekipie, rzadko kiedy trafia się pojedynczy przeciwnik. Ekipa mam na myśli sporą grupę wrogów np.: 8 psów, 6 stalkerów itd... Ogólnie jest takie wrażenie że ten świat żyje.Obecnie jesteśmy przyzwyczajeni że postać się ulepsza. Przeważnie w grach jest jakieś drzewko umiejętności a my odblokowujemy sobie je po kolej i tak nasza postać jest silniejsza. W Stalkerze tak to nie działa, bo nie ma XP. Tutaj tylko możemy zaopatrywać się w lepszy sprzęt i zdobywać artefakty. Artefakty podbijają nam statystyki postaci i tyle. Możemy je dowolnie zakładać, zdejmować. W zależności od sytuacji w jakiej się znajdujemy. Stajemy się silniejsi naturalnie bo umiemy już w Stalkera grać.Sam system handlu w grze też działa fajnie. Jest drogo i trzeba zastanowić się co kupić. Oczywiście można zbierać rzeczy po poległych wrogach, ale są one mało wartę i dużo ważą. Najcenniejsze są artefakty, one dają najwięcej zarobić i nie ważą zbyt dużo. Można robić również questy które się generują w nieskończoność, ale za nie jest mało kasy. Dodam jeszcze że te questy są na czas. Same zadania to typowe przynieść/wyczyść/pokonaj, to samo tyczy się zadań fabularnych. Fabuła i zadania poboczne to nie jest nic specjalnego, ale tragedii nie ma. Za to bardzo podobał mi się lektor w grze, tutaj to naprawdę pasuję. Podbijanie klimatu +1000%.Nasza postać może być obładowana do 50kg i jest to bardzo mała wartość. Musimy się nauczyć aby na wyprawę brać tylko najpotrzebniejsze rzeczy. Przeważnie przed wyprawą załadowany byłem na 25kg więc druga połowa zostaje na znaleziska. W późniejszych etapach zaczyna być to bardzo upierdliwe i trzeba podejmować decyzje czy wziąć karabin, czy może artefakty, a może amunicje. Rozumiem ten zabieg, ma być trudniej ale udźwig naszej postaci mógłby mieć te chociaż te 80kg (Tak wiem że jest jeszcze egzoszkielet który powiększa udźwig do 70 kg ale w nim nie można szybko biegać). Z udźwigiem też się łączy nasza stamina. Nie wiem kto wpadł na tak kretyński pomysł aby zwykły chód zabierał stamine. Ja rozumiem że jak biegamy szybko ta stamina schodzi. Że jak jesteśmy przeładowani to schodzi szybciej. Ale podczas zwykłego biegu głupota. Dobrze że są artefakty na tą stamine i w późniejszych etapach ten problem zostaje rozwiązany.Przejdę teraz do mięsa tej gry czyli strzelania. No jest ono średnie... Nie czuć tych broni, często zdarza się tak że jak celujemy w przeciwnika to i tak go nie trafiamy. Broń potrafi się zaciąć i za to plus. Toporne jest to strzelanie ale z czasem jak się to ogarnie to jakoś to działa. Broń i pancerz się zużywają i nie da się tego naprawiać, kolejna głupotka. Że nikt na to nie wpadł przy produkcji gry aby można było naprawić sprzęt, serio? Jest pewien sposób który naprawia nam pancerz ale nie wiem czy jest to glith czy zamierzony efekt. Chyba każdy kto grał w Stalkera zna ten sposób z 4 bateriami.Jestem graczem który lubi grać na najwyższym poziomie trudności, ale te poziomy trudności w Stalkerze są popsute. Mam wrażenie że na najwyższym poziomie nasza broń mało co trafia przeciwników. Chyba że obrażenia które zadajemy są zmniejszone albo wrogowie mają bardzo, ale to bardzo dużo HP. Bo jak to wytłumaczyć że wróg przyjmuje magazynek z kałacha na klatę i żyje xD.Czy w grze są błędy, w brew pozorom nie ma ich dużo (w samej grze zdarzyło mi się 2-3 razy że zabity przeciwnik znikł i tyle). Gra jest stabilna tak naprawdę miałem dwa problemy. Pierwszy miałem z mapą. Mam wrażenie że niektóre znaczniki na mapie nie znikają a powinny po ukończeniu questa. Drugi problem jaki miałem to podczas uruchamiania gry (przypominam że gram na XSX). Gra podczas kliknięcia start w menu zawiesza się i trzeba resetować konsolę. Dobrze że Xbox posiada funkcje quick resume i tak obszedłem ten problem heh.Reasumując mimo toporności grało mi się w to bardzo przyjemnie. W grze spędziłem 30h i spodziewałem takiego wyniku. Polecam każdemu zagłębić się w Zone i dać szanse temu "Drewnu". Gra jest bardzo odświeżająca w 2024 mimo swoich ułomności. Na pewno jest to coś innego niż dzisiejszy mainstream. Ja zakupiłem całą trylogie i następne po co sięgnę to Czyste Niebo ale to za jakiś czas. Ode mnie 8/10.

S.T.A.L.K.E.R. to gra z ogromnym potencjałym, który to przez pewne niedociągnięcia został częściowo zmarnowany. Od nich właśnie zacznę. Przede wszystkim ilość bugów, wszelkich technicznych niedoskonałości przeraża jak na oficjalny produkt. Gra sprawiała mi w pewnych momentach ogromne problemy przez crashowanie co kilkanaście sekund. Czasem crash zdarzał się też w zupełnie losowych momentach, a czasem... przy próbie zapisu gry. Niekiedy musiałem cofać się do poprzednich save’ów, żeby rozwiązać problem. Do podobnych środków musiałem uciekać się, gdy lider jednej z frakcji (Powinności) dostawał kulkę w czasie gdy ja zdejmowałem snajpera, którego kazał mi usunąć. Po wykonaniu zadania, już nieżyjący dowódca prosił mnie o powrót w celu odebrania nagrody... Z kolei pozostali stalkerzy podczas przemierzania Prypeci (końcowe fragmenty gry) wszędzie chodzili tyłem i musiałem się nieźle natrudzić żeby zrozumieć, o co im chodzi i żeby doprowadzili mnie na miejsce.Niestety fabuła tej gry przedstawiona jest w bardzo chaotyczny sposób. Rozumiem, że to część konwencji, ale zarówno narracyjny jak i graficzny sposób przedstawiania historii jest bardzo toporny, ociężały (przestrzały dziennik w celu poszukiwania notatek, bardzo pobieżne opisy zadań, nie zachęcają żeby do niego w ogóle zaglądać). Krótkie cutscenki mają klimat i wprowadzają tajemnicę, ale gameplay trochę jakby za nią nie nadążał. Koniec końców S.T.A.L.K.E.R. jest krótką grą – wątek główny niejednemu zajmie ledwie kilkanaście godzin. A zakończenie – nie każdemu przypadnie do gustu. Zacznijmy od tego, że różnych zakończeń w tej grze jest aż 7. Ale jeśli przyjrzeć się temu kanonowemu (do którego dojścia potrzebne jest jakieś 2h dodatkowego gameplayu – tak, można sporo stracić, jeśli wybierze się inną ścieżkę), to wyjaśnienie całej tej historii jest... hmm... okej, jest tajemnicze i w jakiś sposób pasuje do całej gry, ale i tak mam wrażenie, że twórcy za bardzo odpłynęli i poniosła ich wyobraźnia. Poza głównym questem jest jednak szereg misji pobocznych. Jednak, mówiąc szczerze, nie należą one do najciekawszych, poza tym są powtarzalne i po zrobieniu kilku, odechciewa się reszty. Zmuszanie nas do pokonywania ogromnych połaci terenu, by zabić kilku chłopa i wrócić tą samą drogą po odbiór nagrody nie wydaje się na dłuższą metę zachęcające. Tym bardziej, że te nagrody też wrażenia nie robią.Na szczęście, ta gra ma też kilka oczywistych, ogromnych zalet. Przede wszystkim – klimat. To on wznosi ten tytuł na wyższy poziom. To chyba jedna z najbardziej klimatycznych rzeczy, w jakie grałem, a już na pewno jeśli chodzi o taki postapokaliptyczny nastrój. Gra świetnie się sprawdza jako survival horror. Zmieniająca się pora dnia, pogoda, te noce z wyjącymi zmutowanymi psami, te zombiaki, a w tle tego wszystkiego dziwaczne anomalie... coś pięknego! Nawet po kilkunastu godzinach spędzonych w tej grze, każda nieoczekiwana konfrontacja z mutantami potrafi zjeżyć włosy na głowie. A już szczególnie wtedy, gdy nie mamy za bardzo jak się bronić, bo na przykład brakuje nam amunicji czy też jesteśmy wyczerpani. I to jest prawdziwa definicja survivalu. Twórcy wiedzieli co robili.Na uznanie zasługuje oprawa audiowizualna. Grafika wygląda, jak na swoje lata, świetnie – to niebo! Dźwięki są realistyczne, a muzyka, choć rzadko przygrywa, tworzy świetny nastrój. Mamy tu ogromne tereny, po których możemy się poruszać i zwiedzać ten świat na własną rękę. Ten postapokaliptyczny świat robi wrażenie. Wszędzie walają się porzucone pojazdy, ruiny budynków z poodklejaną farbą. Mamy to poczucie izolacji od świata zewnętrznego, momentami poczucie beznadziei. Eksploracja świata należy tu to bardzo przyjemnych, nawet jeśli szwendamy się bez celu i nie znajdujemy nic konkretnego na swojej drodze. Za to fajny pomysł z tymi poukrywanymi schowkami, które wynagradzają nas swoją zawartością. Oczywiście, co bardzo istotne, w FPS, to fakt, że strzelanie daje dużo frajdy. Mamy całkiem pokaźny arsenał broni z jakiego można skorzystać (wątpię żebym przetestował chociaż 50% broni). Gra łatwa nie jest, więc musimy sprawnie planować swoje działania (znów, survivalowy aspekt tej gry wymiata). Amunicja dość szybko się kończy, więc czasem może nie warto strzelać? Na plus oczywiście też to, że możemy wchodzić w interakcję z różnymi postaciami i handlować z nimi.Myślę, że S.T.A.L.K.E.R. pozbawiony wad, o których wspomniałem w pierwszych dwóch akapitach mógłby być spokojnie jednym z najlepszych FPS’ów ever. Tkwił w nim ogromny potencjał, bo mimo oczywistych niedoskonałości to dalej bardzo grywalny tytuł. Mam nadzieję, że w kolejnych częściach, które zamierzam ukończyć, bardziej dopracowano pewne aspekty i już nie będę miał na co narzekać.

Zdecydowanie jedna z najbardziej klimatycznych gier jakie powstały, świat przedstawiony w grze to majstersztyk. Fabuła jest bardzo ciekawa i ma pewien ciekawy zabieg, otóż jeśli w czasie gry nie zdecydujesz się zamiast przeć naprzód wrócić do lokacji które już odwiedziłeś i rozwiązać tam pewnego questa to nie zdobędziesz prawdziwego zakończenia gry i nawet nie dowiesz się nic o przeszłości głównego bohatera. Na minus zdecydowanie można jednak zaliczyć bieganie tam i z powrotem, podóżowanie między lokacjami zajmuje dużo czasu i przez to skutecznie zniechęca to do robienia side questów. Gra jest znana z tego, że jest zabugowana, ale polecam zainstalować sobie moda ZRP, który jest nieoficjalnym patchem i gwarantuję że przez całą grę nie uświadczycie prawie żadnego buga i żadnego crasha. Bardzo polecam grę jak i całą serię, żadna inna gra nie ma takiego feelingu kiedy nocą eksplorujesz jakieś opuszczone budynki.

Napisałem już raz, i teraz to powtórzę, że z każdą kolejną iteracją ("Pikinik na Skraju Drogi", potem film, potem gry) zona staje się mniej i mniej tajemnicza. Niemniej pozostaje faktem, że twórcom "S.T.A.L.K.E.R.-a, Cienia Czarnobyla" udało się stworzyć klimatyczną i grywalną strzelankę połączoną z RPG w sposób, który, jak na ten 2007 rok, może robić wrażenie. Gdyby tylko nagłe umieranie od wrogich kul nie było w tej grze tak niepomiernie frustrujące...

Jedna z moich ulubionych gier, do której często wracam. Niestety nie zasługuje na najwyższą ocenę. Gra ma kilka mankamentów, które może nie psują zabawy, ale przeszkadzają w ogólnym tego słowa znaczeniu.Modele postaci są dziwne, jakby nie dopracowane, a broń wygląda na plastikową. Dziwne bo sam świat gry i jego szczegółowość stoi na bardzo wysokim poziomie.Co do kwestii audio, nie mogę się za wiele wypowiedzieć. Na początku leciała jakaś spoko muzyczka, ale grę postanowiłem przejść ultra realistycznie, więc powyłączałem wszystkie możliwe elementy HUD-u, muzykę i wybrałem poziom "Mistrz". I tak z całym cyklem. Za to wersja polska gry jest... tego się nie da określić. W grze nie ma dubbingu, tylko jest lektor, co nadaje grze niesamowitego klimatu. Nic dziwnego z resztą, w końcu czyta sam Pan Utta.Klimat gry jest świetny! Te opuszczone budowle, laboratoria... a sama Prypeć miażdży. Na prawdę można poczuć ducha tego opuszczonego miasta...Denerwująca była AI postaci. O ile przy mutantach to nie przeszkadza, bo ma się wrażenie, że faktycznie one żyją. Polują na siebie, napadają na innych stalkerów, nie tylko gracza, to AI ludzi jest na bardzo niskim poziomie. Niestety kilka razy trzeba było współpracować z innymi stalkerami. I takie perełki jak wchodzenie pod lufę są na porządku dziennym. Najbardziej denerwujące były jednak sytuacje tego typu: gram bardzo taktycznie, co na takim poziomie jest wymagane, więc staję przy framudze wejścia, wychylam się i ostrzeliwuję przeciwnika - stalker z twojej grupy stwierdza "yyy... Wania też tak zrobić", podbiega do ciebie i "wypycha" Cię pod ogień przeciwnika, by zająć twoje miejsce.Do tego dochodzi kilka błędów logicznych, np.: gracz zostaje znaleziony w kombinezonie, a samą grę rozpoczynasz w zwykłej kurtce. Nie wiem, wyjaśniliby to chociaż tekstem, kombinezon jest zniszczony, tu masz ciuchy.Troszkę ponarzekałem, ale gra mimo wszystko jest warta zagrania (cały cykl), ma niepowtarzalny klimat i dostarcza wielu emocji (ten kto pierwszy raz wszedł do laboratorium X - rozumie o czym piszę).