Sherlock Holmes vs. Jack the Ripper: Baker Street, 9 października 1888 (cz.2)

Teraz Holmes spróbuje ujednolicić wygląd manekinów, w związku z czym zażąda, by Watson zgasił światło. Podejdź więc do włącznika (na lewo od drzwi wyjściowych) i spełnij polecenie przyjaciela. W ciemnościach okaże się, że wszystkie peruki wyglądają identycznie, a ponieważ to Joseph widział oświetloną twarz mordercy, Sherlock uzna, że jego świadectwo jest najbliższe prawdy, co oznacza, że zabójca jest blondynem. Oznacza to również, że po zapaleniu światła dwóm manekinom na planszy trzeba nałożyć blond peruki (wystarczy kliknąć nimi na głowach manekinów, a brązowe peruki wylądują w dole planszy, zaś blond pod czapkami).

Następnie Sherlock na podstawie informacji od świadków spróbuje ustalić najbardziej prawdopodobny wiek mordercy. W przypadku zeznań rzeźnika przyjmie tolerancję 3-5 lat, w przypadku pozostałych świadectw 7-10. Dla każdego manekina oznacza to stopniowe podwyższanie o 1 pierwszej z cyfr z założonego przedziału i obniżanie o 1 drugiej z nich. A konkretnie:

Świadectwo Abrahama:

25 - 35

26 - 34

27 - 33

Świadectwo Smitha:

16 - 36

17 - 35

18 - 34

19 - 33

Świadectwo E. Long:

30 - 50

31 - 49

32 - 48

33 - 47

Jako że w każdej z owych symulacji powtarza się wiek 33 - ten Holmes uznaje za najbardziej prawdopodobny i taki zaznacz na planszy dla każdego z manekinów.

Z dalszej dyskusji wynika, że morderca, planując w krótkim czasie dwie zbrodnie i nie chcąc przy tym ryzykować złapania po pierwszej z nich, powinien... No właśnie, co?

Tu pojawia się kolejna plansza, na której trzeba zaznaczyć dwa właściwe fragmenty zdania:

Wrócić do domu lub do bezpiecznego miejsca i... (kwestia druga od dołu)

... zmienić ubranie i szukać kolejnej ofiary (kwestia trzecia od dołu).

To tłumaczyłoby też różnice w opisie jego stroju.

Sherlock Holmes vs. Jack the Ripper

30 kwietnia 2009

Rate It!

• Przegląd
• Poradnik
• Recenzja