Myst 3 Exile: Edanna cz.2

Pod nią odnajdziesz roślinę, która, jak zapewne podpowiada ci doświadczenie, stanowi pułapkę dla elektrycznej płaszczki. Naciśnij ją. Miałem rację.

Obróć się i spójrz na wprost. Ścieżka się rozgałęzia. Skręć w prawo, w kierunku błękitnych orchidei.

Podejdź do ostatniej z nich, tej na samym końcu ścieżki.

Zajrzyj do niej i skieruj ją w takim kierunku, by światło słoneczne padało na inną orchideę, lekko po prawej na dole. Musisz ją odszukać.

Teraz podejdź do środkowej orchidei. Widzisz jak ten kwiat pięknie błyszczy?

Spójrz do jego wnętrza i tak nim kieruj, aż ujrzysz przed sobą rozwijany most. Pamiętasz? Rozwijał się, kiedy pociągnąłeś pręcik złotobrązowego kwiatka. Teraz, kiedy światło padnie na niego, stanie się to samo. Zostaw go tak.

Wróć teraz do rozwidlenia i zejdź lewą odnogą w dół.

Po prawej zobaczysz kolejną roślinę, do której powinieneś przesłać płaszczkę. Udało się? Dobrze.

Idź prosto i po chwili zobaczysz znaną ci już machinę, którą posługuje się Saavedro do przesyłania nam wiadomości. Posłuchajmy, co ma do powiedzenia.

Coraz bardzie mi żal tego nieszczęśnika... Nie mamy czasu do stracenia, ruszaj w lewo, ścieżką w dół, aż dotrzesz do mostu roślinnego. No, tego rozwijanego, wiesz... Teraz po złotych grzybach do góry.

Dotrzesz do dużego kwiatka o złotoczerwonych płatkach.

Obejdź go i zajrzyj do środka. Zobaczysz płaszczkę. Niecierpliwi się... Powyżej ujrzysz jeszcze jedną orchideę. Podejdź do niej i spójrz do jej wnętrza.

Ustaw ją tak, byś ujrzał złoty kwiat poniżej. Teraz wróć do trzech orchidei po drugiej stronie mostu i spójrz przez tę, która jest na końcu. Wiesz, ta, od której zaczynałeś zabawę z tymi kwiatkami. Skieruj ją teraz w stronę pierwszej orchidei, tej, która dotychczas była bezużyteczna. Kiedy to uczynisz, światło popłynie w stronę płaszczki.

Ta, podrażniona, wytworzy prąd, a kwiat uwolni ptaka. Udało się...

Ponownie przesuń orchideę, by światło padało na środkową z nich i most się rozwinął. Idź tam i po grzybach do góry. Mniej więcej w połowie, skręć w lewo i wejdź do wnętrza pnia.

Schodź powoli w dół. Odwróć się i zabierz karki z Dziennika Saavedro. Księga coraz bardziej się wypełnia...

Na dole, lekko po prawej, zobaczysz niebieskie pnącze. Pamiętasz, do czego służy? Działaj.

Jesteśmy na samym dnie Edanny. Robi się coraz gęściej...

Idź ścieżką na wprost, mijając schody po prawej. Po chwili ujrzysz oświetlony niebieskim światłem gigantyczny kwiat. Nie znam się na kwiatkach, ale wygląda na olbrzymi kwiat lotosu.

Miń go i idź cały czas do góry, aż dojdziesz do znanej ci już błękitnej orchidei. Pamiętasz, do czego służyła?

Za jej pomocą przenieś promień światła w taki sposób, by oświetliła czubek lotosu, który znajduje się poniżej. Podniosą się wówczas dwa pręciki.

Zejdź teraz w dół i po kilku krokach, skręć w prawo. Zobaczysz otwarty kwiat lotosu, nad którym brzęczy rój owadów.

Zaraz za wejściem znowu skręć w prawo. Dojdziesz do rośliny, która dotknięta podniesie się i zasłoni światło.

Lotos zamknie się. Cofnij się i obok kwiatka idź, aż zobaczysz niebieski, powalony pień. Pod nim zauważysz zapewne okrągłą roślinę, która po naciśnięciu wyrzuca z siebie chmurę zarodników. Naciśnij ją.

Obok lotosu jest podobna roślina, tylko dużo większa. Ją również powinieneś lekko przycisnąć. Zauważyłeś, co stało się z owadami?

Teraz obróć się do tyłu i wejdź do środka oświetlonego błękitnym światłem pnia.

Idź przed siebie, aż zobaczysz porzucone kartki. Bałaganiarz z tego Saavedro, przecież to kartki z jego Dziennika.

Idź dalej przed siebie, a potem zacznij się wspinać do góry. W pewnym momencie, u samego wierzchołka rośliny zauważysz pręciki, które będziesz mógł nacisnąć.

W powietrze wyleci chmura pyłku. A potem pojawi się ptak...

Czeka cię fantastyczna podróż.

Wylądowałeś w gnieździe ptaka. Nie bój się, nic ci nie grozi, wszak uwolniłeś jego potomstwo.

Ale, żeby nie drażnić niepotrzebnie stworzenia, obróć się w lewo i wyjdź z gniazda.

Oto odnaleźliśmy kolejny symbol. Saavedro nie będzie zadowolony...

Tuż obok, na wprost leży Księga J'nanin. Za jej pomocą wrócimy na tę skalistą wyspę.